Текст и перевод песни Martyna Jakubowicz - Tyle zalet miał

Tyle zalet miał

Trochę żal, a może i wstyd
Trochę go żal, a może i nie
Zawsze przecież taki dobrze wychowany był
Aż tu nagle podał tył i prysnął jak sen

Zerwał się jak kiepski film
Zerwał się tak jak zrywa się sznur
Gdy radio grało hejnał jednym susem dopadł drzwi
Bez pożegnań zbiegał w dół, by zaszyć się w ból

Tyle zalet miał
Taki był kochany że przyłóż do rany jak balsam
Co dzień niedospany
Co dzień wielkie plany i falstart
Rano prochy na nerwy
Nocą krople na sen
Taki był kochany że przyłóż do rany jak balsam
I czekaj na śmierć

Może gdzieś haruje jak wół
Może gdzieś tam ma tak dobrze jak lord
Może żre banany, do Panamy bierze kurs
Może domu szuka w każdą głodną, chłodną noc

Kto go wie, skąd sił tyle brał
Kto go tam wie, co we łbie na dnie miał
Może mu się śniło z Gretą Garbo sam na sam
Może chata z palmą i tuzinem czarnych dam

Tyle zalet miał
Taki był kochany że przyłóż do rany jak balsam
Co dzień niedospany
Co dzień wielkie plany i falstart
Rano prochy na nerwy
Nocą krople na sen
Taki był kochany że przyłóż do rany jak balsam
I czekaj na śmierć

Taki był kochany że przyłóż do rany jak balsam
Co dzień niedospany
Co dzień wielkie plany i falstart
Rano prochy na nerwy
Nocą krople na sen
Taki był kochany że przyłóż do rany jak balsam
I czekaj na śmierć

Taki był kochany że przyłóż do rany jak balsam
Co dzień nowe plany
Co dzień rude plamy na palcach,
Po nocach palił bez przerwy
Rano był cięty jak giez
Taki był kochany że przyłóż do rany jak balsam
I czekaj na kres

Taki był kochany że przyłóż do rany jak balsam
Co dzień niedospany
Co dzień wielkie plany i falstart
Rano prochy na nerwy
Nocą krople na sen
Taki był kochany że przyłóż do rany jak balsam
I czekaj na śmierć

Taki był kochany że przyłóż do rany jak balsam
Co dzień nowe plany
Co dzień rude plamy na palcach
Po nocach palił bez przerwy
Rano był cięty jak giez
Taki był kochany że przyłóż do rany jak balsam
I czekaj na kres

He had so many merits

Partly sorry, maybe even ashamed
Partly sorry for him, or maybe not
Always well-mannered, after all
And suddenly he gave his backside and vanished like a dream

Broke off like a bad movie
Broke off like a string might snap
As the radio played the reveille, in one bound, he darted to the door
Without goodbyes, he ran down to hide in pain

He had so many mertis
He was so dear you could put him on a wound like a salve
Always tired
Always great plans and false starts
Morning pills for nerves
Evening drops for sleep
He was so dear you could put him on a wound like a salve
And wait for death

Maybe he's working like an ox somewhere
Maybe he's living it up like a lord somewhere
Maybe he's eating bananas, taking a course to Panama
Maybe he's looking for a home every hungry, cold night

Who knows where he got so much strength?
Who knows what was at the bottom of his mind?
Maybe he dreamed of being alone with Greta Garbo
Maybe a villa with a palm tree and a dozen black ladies

He had so many mertis
He was so dear you could put him on a wound like a salve
Always tired
Always great plans and false starts
Morning pills for nerves
Evening drops for sleep
He was so dear you could put him on a wound like a salve
And wait for death

He was so dear you could put him on a wound like a salve
Always tired
Always great plans and false starts
Morning pills for nerves
Evening drops for sleep
He was so dear you could put him on a wound like a salve
And wait for death

He was so dear you could put him on a wound like a salve
Always new plans
Always rust stains on his fingers
He smoked incessantly at night
In the morning he was sharp as a tack
He was so dear you could put him on a wound like a salve
And wait for the end

He was so dear you could put him on a wound like a salve
Always tired
Always great plans and false starts
Morning pills for nerves
Evening drops for sleep
He was so dear you could put him on a wound like a salve
And wait for death

He was so dear you could put him on a wound like a salve
Always new plans
Always rust stains on his fingers
He smoked incessantly at night
In the morning he was sharp as a tack
He was so dear you could put him on a wound like a salve
And wait for the end