Текст и перевод песни Meghdad - Tavaghofe Zaman

Tavaghofe Zaman

ساعتم انگاری خوابه
لحظه هام تو مشت قابه
تو روزای سرد غربت
خورشیدم هیچ نمی تابه
زندگیم ساکت و سرده
توی باغچم گل زرده
توی کوچه باغ جونم
گل غم جوونه کرده

هق هق گریه امونم نمیده من چی بگم
نمی دونم غم این تنهاییمو به کی بگم

خود اون خدا می دونه!
توی غربت چی کشیدم
واسه یک ذره محبت
کوچه ها رو می دویدم
روی دشت گونه هایم
بارون اشکام رونه
با غریبی سازگارم
چرا اون نامهربونه

هق هق گریه امونم نمیده من چی بگم
نمی دونم غم این تنهاییمو به کی بگم

آی غریبه تو کی هستی
بیا با من آشنا شو
اگه میشه همصدایم
واسه خاطر خدا شو
اگه با من بمونی
جونمو میکنم فدات
بیا تو وجود من
مثل بوی گل رها شو

هق هق گریه امونم نمیده من چی بگم
نمی دونم غم این تنهاییمو به کی بگم

Tavaghofe Zaman

My watch seems to be asleep
The moments are in my fist
In the cold days of exile
My sun has stopped shining
My life is silent and cold
Yellow flowers in my garden
In the alleys of my heart
The flower of sorrow has sprouted

I can't speak for my sobbing
I don't know who to tell my loneliness to

God himself knows!
What I've suffered in exile
For a little love
I ran through the alleys
On the plain of my cheeks
The rain of my tears flows
I'm used to being a stranger
Why is she so unkind?

I can't speak for my sobbing
I don't know who to tell my loneliness to

O stranger, who are you?
Come and meet me
If you can, be my companion
For the sake of God
If you stay with me
I'll give my life for you
Come into my being
Be free like the scent of a flower

I can't speak for my sobbing
I don't know who to tell my loneliness to