Текст и перевод песни Stanisława Celińska - Nie Strasz

Nie Strasz

Nic, to strach,
Złe myśli, w śniegu ślad.
No już, już znikł
To nic, nic i nikt.
Wnikał i przenikał
Aż tam, gdzie kulił się
Mój śmiech.

Nie strasz, od dawna się nie boję.
Zobacz-wichura, a ja stoję.
Spokój soczysty jest tak
Jak cierpki był strach,
Mój strach- życie moje.
Mogłeś mnie jednym zetrzeć gestem.
Kiedyś. Lecz to już inna przestrzeń
Z drobnych supełków byłam cała,
Lecz się wydostałam. Jestem.

Już zmierzch o krok,
Lecz w dal biegnie wzrok
Przez łąk i pól,
I lat ciemnych wzór.
Przestrzeń pełna westchnień
I rosochatych wierzb.
Czy wiesz...?

Jestem kamykiem tutaj każdym,
Drogą piaszczystą, dworkiem jasnym.
W duszy szeroko mi, gdy ten pejzaż się śni
Gdzieś tam, w miastach ciasnych.
Niskich mgieł krucha pajęczyna,
Chopin się nagle przypomina.
Trudno go teraz nie usłyszeć,
Gdy w biel zmienia ciszę zima.

Nie strasz, od dawna się nie boję.
Zobacz-wichura, a ja stoję.
Spokój soczysty jest tak
Jak cierpki był strach,
Mój strach- życie moje.
Mogłeś mnie jednym zetrzeć gestem.
Kiedyś. Lecz to już inna przestrzeń
Z drobnych supełków byłam cała,
Lecz się wydostałam. Jestem.

Ne me fais pas peur

Rien, c'est la peur,
Mauvaises pensées, trace dans la neige.
Maintenant, il a disparu,
Ce n'est rien, ni personne.
Il pénétrait et traversait
Jusqu'à là où se blottissait
Mon rire.

Ne me fais pas peur, je n'ai plus peur depuis longtemps.
Regarde, la tempête, et je suis debout.
Le calme juteux est comme
La peur amère était,
Ma peur, ma vie.
Tu pouvais me détruire d'un geste.
Autrefois. Mais c'est un autre espace maintenant
J'étais toute faite de petits nœuds,
Mais je me suis échappée. Je suis là.

Le crépuscule est déjà à un pas,
Mais mon regard court au loin
Par les prés et les champs,
Et le motif des années sombres.
L'espace plein de souffles
Et de saules noueux.
Tu sais...?

Je suis chaque caillou ici,
Chemin de sable, manoir lumineux.
Mon âme est large quand ce paysage rêve
Là-bas, dans les villes étroites.
La fragile toile des brumes basses,
Chopin se rappelle soudain.
Difficile de ne pas l'entendre maintenant,
Quand l'hiver transforme le silence en blanc.

Ne me fais pas peur, je n'ai plus peur depuis longtemps.
Regarde, la tempête, et je suis debout.
Le calme juteux est comme
La peur amère était,
Ma peur, ma vie.
Tu pouvais me détruire d'un geste.
Autrefois. Mais c'est un autre espace maintenant
J'étais toute faite de petits nœuds,
Mais je me suis échappée. Je suis là.