Lyrics and translation Haloo Helsinki! - Tuntematon

Nainen sylissään pienoinen ihme
Mut elämä päättyikin suureen taisteluun
Jonka loppuun kahlattiin ennen aikojaan
Lapsi, mustelmat kädessä kouluun
Reppu täynnä liikaa painoa
Jota kotona tuntemattomaksi kutsutaan
Kehdosta hautaan tää on rämpimistä
Toiset rakastavat vain elämistä
Toiset heittäytyvät maahan makaamaan
Maailma hei, älä anna sun valojen sammua
Vaikka joskus kaiken täytyy tummua
Niin seuraava sekuntimme on korvaamaton
Maailma hei, täällä pitkään on kuljettu kaatuen
Joku lentäen lähtee, joku maatuen
Mut edessämme on tunnettu tuntematon
Sun katse on kaukana täältä ja tiedän,
Et pelon päältä on mahdotonta alas kavuta
Jos et tunne täältä ketään
Me tullaan ihan eri taustoista
Tunneleiden päistä ja sodan jaloista
Mutta samaan paikkaan me kaikki päädytään
Maailma hei, älä anna sun valojen sammua
Vaikka joskus kaiken täytyy tummua
Niin seuraava sekuntimme on korvaamaton
Maailma hei, täällä pitkään on kuljettu kaatuen
Joku lentäen lähtee, joku maatuen
Mut edessämme on tuntematon
Homo homini lupus est
Homo homini lupus est
Mä toivon että toisin sä ajattelet
On vihan takana pelko
Mut pelon takana toivo
Että joku ottaa vastaan kun tipahtaa
Maailma hei, älä anna sun valojen sammua
Vaikka joskus kaiken täytyy tummua
Niin seuraava sekuntimme on korvaamaton
Maailma hei, täällä pitkään on kuljettu kaatuen
Joku lentäen lähtee, joku maatuen
Mut edessämme on tunnettu tuntematon

Женщина в ее объятиях-маленькое чудо.
Но жизнь закончилась великой битвой.
Что было доведено до конца раньше времени.
Дитя, ушибы в руке в школу.
Рюкзак, полный лишнего веса.
Что дома называется неизвестным?
От колыбели до могилы-это шум.
Другие просто любят жить.
Другие бросаются на землю, чтобы лечь.
Мир Здравствуй, не дай огням погаснуть.
Хотя иногда все должно потемнеть.
Так что наша следующая секунда бесценна.
Мир Привет, это место, где Долгая прогулка упала.
Кто-то летит, кто-то лежит.
Но перед нами-неизвестность.
Твои глаза далеко отсюда, и я знаю.
Невозможно спуститься с вершины твоего страха.
Если ты здесь никого не знаешь.
Мы пришли из совершенно разных стран.
От концов туннелей и ног войны.
Но в одном и том же месте мы все заканчиваем.
Мир Здравствуй, не дай огням погаснуть.
Хотя иногда все должно потемнеть.
Так что наша следующая секунда бесценна.
Мир Привет, это место, где Долгая прогулка упала.
Кто-то летит, кто-то лежит.
Но перед нами неизвестно ...
Homo homini lupus est
Homo homini lupus est
Надеюсь, ты думаешь иначе.
За гневом стоит страх.
Но за страхом Надежда.
Что кто-то примет, когда они упадут.
Мир Здравствуй, не дай огням погаснуть.
Хотя иногда все должно потемнеть.
Так что наша следующая секунда бесценна.
Мир Привет, это место, где Долгая прогулка упала.
Кто-то летит, кто-то лежит.
Но перед нами-неизвестность.