Lyrics and translation Pashalis Terzis - Ennea Ogdoa

Συννεφιασμένη Κυριακή, σχεδόν πενήντα χρόνια,
αποσκευές και φυλακή, σε πλοία και βαγόνια.
Της μετανάστευσης σκιά, Σικάγο, Βερολίνο,
με δυο τσιγάρα δανεικά και κλάμα από κλαρίνο.

Ότι έχω πάρει από της μάνας μου τα μάτια,
σκόνη και στάχτη και ζωή σε δυο κομμάτια.
Ότι θυμάμαι απ του πατέρα μου τον ήχο,
εννέα όγδοα στης Καισαριανής τον τοίχο.

Συννεφιασμένη Κυριακή, σχεδόν πενήντα χρόνια,
εγώ εδώ κι η Ελλάδα εκεί, να πέφτει από μπαλκόνια.
Φωτογραφία μιας ζωής, στη μέση στο σαλόνι,
σαν τους φυγάδες που κανείς ποτέ τους δε γλιτώνει.

Ότι έχω πάρει από της μάνας μου τα μάτια,
σκόνη και στάχτη και ζωή σε δυο κομμάτια.
Ότι θυμάμαι απ του πατέρα μου τον ήχο,
εννέα όγδοα στης Καισαριανής τον τοίχο.

Ότι έχω πάρει από της μάνας μου τα μάτια,
σκόνη και στάχτη και ζωή σε δυο κομμάτια.
Ότι θυμάμαι απ του πατέρα μου τον ήχο,
εννέα όγδοα στης Καισαριανής τον τοίχο.

Пасмурное воскресенье, почти пятьдесят лет,
багаж и тюрьма, на кораблях и повозках.
Теневая иммиграция, Чикаго, Берлин,
с двумя одолженными сигаретами и плачущим кларнетом.

Все, что я взял из глаз моей матери,
прах, пепел и жизнь, разделенная на две части.
Что я помню от своего отца этот звук,
девять восьмых к стене Кесарева сечения.

Пасмурное воскресенье, почти пятьдесят лет,
я здесь, а Греция там, падаю с балконов.
Фотография на всю жизнь, посередине в гостиной,
как беглецы, которым никто никогда не сходит с рук.

Все, что я взял из глаз моей матери,
прах, пепел и жизнь, разделенная на две части.
Что я помню от своего отца этот звук,
девять восьмых к стене Кесарева сечения.

Все, что я взял из глаз моей матери,
прах, пепел и жизнь, разделенная на две части.
Что я помню от своего отца этот звук,
девять восьмых к стене Кесарева сечения.