Lyrics and translation Σωκράτης Μάλαμας - Skalopatia

Skalopatia

Ανεβαίνω σκαλοπάτια, πέφτω και τσακίζομαι
για τα δυο γλυκά σου μάτια φως μου βασανίζομαι.

Αχ τι ειν' ο έρωτας γι' αυτόν που αγάπησε,
τιμόνι και σκαρί παλιό μια βάρκα μοναχή.
Ένα πικρό καφέ με κέρασε με ξόδεψε
βρήκε ανοιχτή τη πόρτα κι έφυγε πρωί.

Ψάχνω να 'βρω τη φωλιά της, ταξιδεύω στη ζωή
μα τα ίχνη απ' τα φτερά της με μπερδεύουν πιο πολύ.

Σ' ένα τραγούδι ακουμπάω τον πόνο μου,
πέρασε πια καιρός κι έφυγε σαν βροχή.
Θυμάμαι όμως τα φιλιά, τα λόγια της,
τα δυο της μαύρα μάτια μέσα στο κρασί.

Skalopatia

Je monte les marches, je tombe et je me brise
pour tes deux doux yeux, ma lumière, je suis tourmenté.

Oh, qu'est-ce que l'amour pour celui qui a aimé,
un gouvernail et une coque vieille, un bateau solitaire.
Tu m'as offert un café amer, tu m'as dépensé
tu as trouvé la porte ouverte et tu es parti le matin.

Je cherche à trouver ton nid, je voyage dans la vie
mais les traces de tes plumes me confondent encore plus.

Dans une chanson, je pose ma douleur,
beaucoup de temps a passé et elle est partie comme la pluie.
Je me souviens cependant des baisers, de ses mots,
ses deux yeux noirs dans le vin.