Paroles et traduction Zeus Kabadayı feat. Emar - Aşkın Uçurumu

Aşkın Uçurumu

Nasıl yazmışım lan kendi ellerimle sonumu
Bu senin değil inan benim kendimle sorunum
Gün geçtikçe hasar görüyor solunum
Ben senin herşeyinim sağınım solunum Biraz daha sonra elbet yolunu bulup akar suyum
Şimdilik yorul acının beynime yine yolu
Gururum terkedilmiş bir ev gibi
Bilipte söylememek susmakla aynı değil İçimde fırtınalar kopar dışım hiç öyle değil Gelirim hiç düşünmeden bırakıp biriktirdiklerimi
Sirkeleyip zamanın izlerini
Sus diyerek emri verir adını duymadığın biri
Zaten artık beni görsen dahi anlamı yok
Çünkü ben ölüyüm sende daha diri
İçinden nasıl attın söyle bu ömürlük kiri Bırak beni yaşarım yine bana kurduğun bu yalan dünyada
Kimse sormasın beni halimi hatrımı ne değerimi bi kaç satıra sığar tüm hayatım
görmüyorumda bayadır yerine kurup bi hayal daha yıkılsın diye bekledim hayatı Sevgi bisikletse fizana kadar sürerdim Aşkın uçurumundan atlayan bi deliyim Bilincim açık değil tek bildiğim sen
Yere çarptığımda hatırladığım bana gülümsemen
Aynı sesindeki o soğukluk betonla bir olman
Bir şansın varsa eğer tut rüyadan uyandırma
Benim karanlığıma ışık tutup inandırma
Afitap yüzünse senin bana gülüpte geceyi sorma
İlkbahar gibiydin sahi nereye gittin
Sen gidince bende tüm evi toplayıp bir kenara ittim
Oturdum önüme dahi bakmadım
Kokun burnuma hapsolmuş sigara dahi yakmadım
Hatırladım neydi cevabım seviyorum be seni
Yakma mektuplarıma kanla çizilmişti resmin
Bi hayli resmi sustum elimi kestim
Gülüp ruhuma işlediğin nefret ve sevgi

The Abyss of Love

How did I write my own ending with my own hands?
This isn't your problem, believe me, it's between me and myself.
My breathing gets damaged day by day.
I am your everything, your right and your left, your breath. A little later, my water will surely find its way and flow.
For now, I'm tired, the pain finds its way to my brain again.
My pride is like an abandoned house.
Knowing and not saying is not the same as being silent. Storms rage inside me, but my exterior doesn't show it. I would come without hesitation, leaving behind all that I have accumulated.
Erasing the traces of time.
Someone you've never heard of orders me to be silent.
It doesn't matter if you see me anymore.
Because I am dead and you are still alive.
Tell me, how did you throw this lifelong dirt out of yourself? Leave me, I will live again in this false world you built for me.
No one should ask about me, my state, my mood, or my worth, my whole life fits into a few lines.
I haven't seen it for a long time, I set up a dream instead, waiting for life to collapse again. If love was a bicycle, I would ride it to space. I'm a madman who jumped from the abyss of love. My consciousness is not clear, the only thing I know is you.
When I hit the ground, I remember your smile.
The same coldness in your voice, becoming one with the concrete.
If you have a chance, hold on, don't wake me from the dream.
Don't bring light to my darkness and convince me.
If your face is the sun, don't smile at me and ask about the night.
You were like spring, where did you go?
When you left, I gathered the whole house and pushed it aside.
I sat down and didn't even look ahead.
Your scent is trapped in my nose, I didn't even light a cigarette.
I remembered what my answer was, I love you.
Don't burn my letters, your picture was drawn with blood.
I was silent for a long time, I cut my hand.
The hate and love you engraved on my soul, laughing.