Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Κράτησα Τη Ζωή Μου - traduction des paroles en russe

Paroles et traduction Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Κράτησα Τη Ζωή Μου




Κράτησα τη ζωή μου
Я держал мою жизнь
Ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα,
Путешествие между желтые деревья,
Κάτω απ' το πλάγιασμα της βροχής
Под πλάγιασμα дождя
Σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες
В молчаливые склоны забот
Με τα φύλλα της οξιάς
С листьями бука
Καμιά φωτιά
Пожар
Στην κορυφή τους βραδιάζει.
На вершине их темные.
Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού
T' цветущий море и горы на убывающей луне
Η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια
Большой камень рядом с αγριοσυκιές и t' ασφοδίλια
Το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας
Этот черепок, где он не хотел, пока в конце дня
Και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου
И закрытый кровать рядом кипарисов и волосы
Χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι εκείνο τ' άστρο ο Αλδεβαράν.
Золотых звезды Лебедя, и в тот же t' звезда, мой Αλδεβαράν.
Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας
Я держал мою жизнь я держал мою жизнь путешествие
Ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής
Среди желтых деревьев в πλάγιασμα дождя
Σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς,
В молчаливые склоны забот с листьями бука,
Καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει.
Есть огонь на вершине их· уже поздно.
Κράτησα τη ζωή μου. στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή
Я держал мою жизнь. на левой руке линия
Μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν
Срез в коленку, предположительно есть
Στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα
В песок прошлого лета предположительно
Να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω
Оставаться там, где дул то северный ветер, а я слышу
Γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή.
Вокруг на замерзшем озере чужой голос.
Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα
Лица, где я вижу не спрашивают ни или женщина
Περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της.
Гуляя сутулый βυζαίνοντας ребенка.
Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές. o χιονισμένος
Я поднимаюсь в горы· синяках λαγκαδιές. o χιονισμένος
Κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν
Кампос, как за то χιονισμένος кампос, ничего не спрашивают
Μήτε o καιρός κλειστός σε βουβά ερημοκλήσια μήτε
Ни о погода в закрытый безмолвно ερημοκλήσια ни
Τα χέρια που απλώνονται για να γυρέψουν, κι οι δρόμοι.
Руки, которые тянутся, чтобы γυρέψουν, и дороги.
Κράτησα τη ζωή μου ψιθυριστά μέσα στην απέραντη σιωπή
Я держал мою жизнь шепотом в бесконечной тишине
Δεν ξέρω πια να μιλήσω μήτε να συλλογιστώ· ψίθυροι
Я не знаю, больше говорить и не обдумаю случившееся· шепот
Σαν την ανάσα του κυπαρισσιού τη νύχτα εκείνη
Как дыхание кипарисов ночь она
Σαν την ανθρώπινη φωνή της νυχτερινής θάλασσας στα χαλίκια
Как человеческий голос ночного моря в гальке
Σαν την ανάμνηση, της φωνής σου λέγοντας ευτυχία.
Как воспоминание, твоего голоса, говоря, счастье.
Κλείνω τα μάτια γυρεύοντας το μυστικό συναπάντημα των νερών
Я закрываю глаза, ища секрет συναπάντημα воды
Κάτω απ' τον πάγο το χαμογέλιο της θάλασσας τα κλειστά πηγάδια
Под лед в χαμογέλιο моря закрытых скважин
Ψηλαφώντας με τις δικές μου φλέβες
Ψηλαφώντας с моими венами
τις φλέβες εκείνες πού μου ξεφεύγουν
вены те, где происходило
Εκεί πού τελειώνουν τα νερολούλουδα κι αυτός ό άνθρωπος
Там, где заканчивается νερολούλουδα, а он то человек
Πού βηματίζει τυφλός πάνω στο χιόνι της σιωπής.
Где шарить шторки на снегу молчания.
Κράτησα τη ζωή μου, μαζί του, γυρεύοντας το νερό που σ' αγγίζει
Я держал мою жизнь, с ним, ища вода, которая прикасается к
Στάλες βαριές πάνω στα πράσινα φύλλα, στο πρόσωπο σου
Капли тяжелые сверху на зеленые листья, на лице
Μέσα στον άδειο κήπο, στάλες στην ακίνητη δεξαμενή
В пустом саду, капли на недвижимое бак
Βρίσκοντας έναν κύκνο νεκρό μέσα στα κάτασπρα φτερά του,
Найдя один лебедь умер в белоснежные крылья,
Δέντρα ζωντανά και τα μάτια σου προσηλωμένα.
Деревья живые, и сосредоточьте свой взгляд.
Ο δρόμος αυτός δεν τελειώνει δεν έχει αλλαγή, όσο γυρεύεις
Эта дорога не кончается, не меняется, как ты делаешь
Να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια, εκείνους πού έφυγαν εκείνους
Вспомнить свои детские годы, тех, куда ушли те
Πού χάθηκαν μέσα στον ύπνο τους πελαγίσιους τάφους,
Куда исчезли внутри во сне πελαγίσιους могилы,
Όσο ζητάς τα σώματα πού αγάπησες να σκύψουν
Как ты просишь тела, где любили наклониться
Κάτω από τα σκληρά κλωνάρια των πλατάνων εκεί
Под трудные веток платанов там
Πού στάθηκε μια αχτίδα του ήλιου γυμνωμένη
Где стоял луч солнца γυμνωμένη
Και σκίρτησε ένας σκύλος και φτεροκόπησε ή καρδιά σου,
И σκίρτησε собака и φτεροκόπησε или сердце,
Ό δρόμος δεν έχει αλλαγή. κράτησα τη ζωή μου.
То дорога не меняется. я держал мою жизнь.
Το χιόνι και το νερό παγωμένο στα πατήματα των αλόγων.
Снег и ледяной воды в нажатий лошадей.





Writer(s): mikis theodorakis


Attention! N'hésitez pas à laisser des commentaires.