Gabino
Barrera
no
entiende
a
razones
andando
en
la
borrachera,
cargaba
pistolas
con
seis
cargadores,
le
daba
gusto
a
cualquiera.
Usaba
el
bigote
en
cuadro
abultado,
su
paño
al
cuello
enredado,
canciones
de
manta,
chamarra
de
cuero,
traía
punteado
el
sombrero.
Sus
pies
campesinos
usaban
guareces
que
a
veces
a
raiz
andaban,
pero
le
cuadraba
pagar
los
mariachis,
la
plata
no
le
importaba.
Con
una
botella
de
caña
en
la
mano
gritaba
¡viva
zapata!,
porque
era
aranceno
el
indio
suriano,
hijo
de
muy
buena
mata.
Era
alto
y
bien
dado,
muy
ancho
de
espalda,
su
rostro
mal
enganchado,
su
negra
mirada
un
aire
le
daba
al
buitre
de
la
montaña.
Gabino
Barrera
dejaba
mujeres
con
hijos
por
dondequiera,
por
eso
los
pueblos
por
donde
se
paseaba
se
la
tenian
sentenciada.
Recuerdo
la
noche
que
lo
asesinaron,
venía
de
ver
a
su
amada,
dieciocho
descargas
de
moser
sonaron
sin
darle
tiempo
de
nada.
Gabino
Barrera
con
todo
y
caballo
cayó
por
la
balacera,
la
cara
de
ese
hombre
revolucionrio
cayó
besando
la
tierra.
Габино
Баррера
не
поддавался
уговорам,
ходил
пьяный,
носил
пистолеты
с
шестью
магазинами,
это
нравилось
всем.
Его
усы
были
пышными
и
квадратными,
на
шее
был
повязан
платок,
пел
песни
о
борьбе
за
свободу,
носил
кожаную
куртку,
а
на
шляпе
красовались
узоры.
Его
крестьянские
ноги
носили
сапоги,
которые
иногда
были
в
корнях,
но
он
любил
платить
мариачи,
деньги
его
не
волновали.
С
бутылкой
рома
в
руке
он
кричал
«Да
здравствует
Сапата»,
потому
что
был
индейцем-суриано,
очень
хорошим
человеком.
Он
был
высоким
и
статным,
с
широкими
плечами,
его
лицо
было
суровым,
а
его
черные
глаза
напоминали
горного
стервятника.
Габино
Баррера
оставлял
женщин
с
детьми
повсюду,
поэтому
в
городах,
где
он
проходил,
его
ждала
смертная
казнь.
Я
помню
ту
ночь,
когда
его
убили,
он
возвращался
к
своей
возлюбленной,
раздалось
восемнадцать
выстрелов,
у
него
не
было
времени
что-либо
сделать.
Габино
Баррера
с
лошадью
упал
от
пуль,
лицо
этого
революционера
упало,
целуя
землю.