Текст и перевод песни Carola - Loittonevat askeleet

Kaikumaan jäi loittonevat askeleet,
Kyyneleet yön tummaan hämärään.
Varjot vain on yksinäisen verhonneet.
Muistot jää vain enää elämään.
Kohdattiin me täällä kerran ennenkin.
Voinut en mä silloin aavistaa,
Että näin mä yksinäni itkisin.
Toiveetkin yön sumuun katoaa.
Niin paljon kuitenkin
Sua silloin rakastin.

Kaikumaan jäi loittonevat askeleet,
Kyyneleet yön tummaan hämärään.
Varjot vain on yksinäisen verhonneet.
Muistot jää vain enää elämään.
Rakkaus on kyyneleitä huomisen.
Tunne sen näin yöhön häviää.
Ehkä vain, vain unelmia tiedä en.
Haikeus on ainut mitä jää.
Niin paljon kuitenkin
Sua kerran rakastin.

Далекие шаги отдавались эхом.
Слезы в темных сумерках ночи.
Лишь тени окутали одиночество.
Воспоминания будут просто жить.
Мы уже встречались здесь однажды.
Тогда я и подумать не мог,
Что буду плакать в одиночестве.
Даже твои надежды теряются в ночном тумане.
Во всяком случае, так много.
Я любил тебя тогда.

Далекие шаги отдавались эхом.
Слезы в темных сумерках ночи.
Лишь тени окутали одиночество.
Воспоминания будут просто жить.
Любовь-это слезы завтрашнего дня.
Я чувствую это в ночи.
Может быть, просто сны, я не знаю.
Тоска - это все, что остается.
Во всяком случае, так много.
Когда-то я любил тебя.