Текст и перевод песни Vasilis Papakonstadinou - Porto Riko

Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη
στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλι
γιατί όλη την ζωή του την εξόδεψε
παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη

Θυμάμαι σαν παιδί γελούσε και έλεγε
στην σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου:
Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας
πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του

Μα ο κόσμος προχωρά χωρίς να μας ρωτά
κλεισμένοι δρόμοι, κλέφτες και αστυνόμοι
αγάπα το κελί σου, του παν, κι ύστερα
έξω πιο μόνος μα γελούσε ακόμη

Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες
ημερολόγια καίει και πτυχία
Το χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικό
για της ζωής του την σκηνοθεσία

Αλγέρι, Αλεξάνδρεια, South Africa
στο Άμστερνταμ δυο τέρμινα και κάτι
γλιστρούσαν οι αγάπες μες στα μάτια του
σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη

Στο Πόρτο Ρίκο χρόνια ασυλλόγιστα
και τις καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλα
σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπτα
λες και έψαχνε το φως μες στην ξεφτίλα

Κάποια ζεστή βραδιά σε ένα μπλουζάδικο
άκουσε να φαλτσάρει η μουσική του
τα αφεντικά στον δρόμο τον πετάξανε
τα στίγματα σαν είδαν στο κορμί του

Κι η Σύλβια που με πάθος τον αγάπησε
δεν έλειψε στιγμή απ' το πλευρό του
ζητώντας με μανία στην αγκάλη του
την κόλαση και τον παράδεισό του

Σαλπάρισε μια νύχτα με πανσέληνο
και στο στερνό του γράμμα μου 'χε γράψει:
Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει

Τα χρόνια έχουν περάσει δε θυμάμαι πια
Ερνέστο τον ελέγανε η Νίκο;
Κι ακόμα συγχωρείστε με που ξέχασα
αν χάθηκε στο Μετς η στο Πόρτο Ρίκο

Όσο για μένα είμαι πάντα εδώ
με των ματιών σας τη φωτιά σημαία
είναι όμορφα απόψε που ανταμώσαμε
μ' αρέσει να αρμενίζουμε παρέα

Фигурка эльфа и путешественника
в лунном свете снова расцветает
потому что всю свою жизнь он потратил на это
безумно ищущий другого

Я помню, как в детстве он смеялся и говорил
на велосипеде седло акробата:
Мир, который мы привнесем в наши меры
прежде чем он приведет нас к своему

Но мир движется дальше, не спрашивая нас
закрытые дороги, воры и полицейские
люблю твою камеру, пэна, а потом
более одинокий, но все еще смеющийся

Пьяная ночь переворачивается с ног на голову
Дневники ожогов и степеней
Рассвет лает по-пиратски
за свою жизнь, направляя

Алжир, Александрия, Южная Африка
в Амстердаме два финиша и что-то еще
любовь проскальзывала в его глазах
как пена на пальцах моряка

В Порто-Рико неизведанные годы
и его сердце разбросало листья
в подземелье темно и подозрительно
как будто он искал свет в этой схватке

Какой-нибудь жаркой ночью в магазине футболок
он услышал, как его музыка прервалась
боссы на улице бросили его
пятна, подобные тем, что они видели на его теле

И Сильвия, которая страстно любила его
он ни на секунду не упустил свою сторону.
яростно спрашивая в его объятиях
ад и его Рай

Отплыть в ночь полнолуния
и в своем суровом письме он написал мне:
Стоит ли, друг, существовать ради мечты
и пусть его огонь сожжет тебя

Прошли годы, я больше ничего не помню.
Эрнесто контролировался Нико;
И все же прости меня за то, что я забыл
если проиграл "Метсу" или "Порту-Рико"

Что касается меня, то я всегда здесь
твоими глазами огненный флаг
сегодня вечером так прекрасно, что мы встретились
Мне нравится тусоваться с тобой.