Текст и перевод песни Carabao - บัวลอย - ถึกควายทุย ภาค 5

บัวลอย - ถึกควายทุย ภาค 5

บัวลอยเจ้าเพื่อนยาก
ทำไมจากข้าเร็วเกินไป
บัวลอยไปอยู่ที่ไหน
เคยรู้บ้างไหม
โปรดคิดคำนึงถึงบัวลอย

บัวลอยเขาเป็นชายหนุ่ม
ตาเหล่หลังงุ้มเด๋อๆด๋าๆ
รูปร่างแม้ไม่โสภา
จิตใจล้ำฟ้า
ดังสมญาบัวลอย

เป็นเพื่อนคุย
ยามเพื่อนหว้าเหว่
เป็นพ่อครัว
ยามเพื่อนหิวโหย
เป็นหมอใหญ่
ยามเพื่อนโอดโอย
หาหยูกยา
มารักษาบรรเทา

บัวลอยถึงวัยเกณฑ์ทหาร
พิกลพิการ
ยังดีหนึ่งประเภทสอง
อาสารับใช้ชาติพี่น้อง
หัวใจคับพอง
กล้าหาญอดทน
เป็นคน หนักเอาเบาสู้
อุตส่าห์มานะอดทน
ช่วยเหลือเพื่อนๆทุกคน
ร่วมแต่ทุกข์สุขไม่สนใจ

บัวลอยเจ้าเพื่อนยาก
ทำไมจากข้าเร็วเกินไป
บัวลอยไปอยู่ที่ไหน
เคยรู้บ้างไหม
โปรดคิดคำนึงถึงบัวลอย

วันหนึ่งมีเสียงปืนคำราม
บัวลอยถูกหาม
มาในเปลผ้าใบ
ยังละเมอ
ห่วงว่าใครเป็นอะไร
คือคำพูดสุดท้าย
ของชายชื่อบัวลอย

ตั้งแต่วันนั้นยันวันนี้
แสงตะเกียงริบหรี่
ที่บ้านไร่ปลายดอย
ไม่มีชายคนที่ชื่อบัวลอย
ความเหงาหงอย
คอยเข้าปลกคลุม

โลกนี้ไม่สมประกอบ
เพราะต่างคนชอบ
เอาแต่ประโยชน์ส่วนตน
โลกนี้ มีสักกี่คน
เป็นบัวหลุดพ้น
อย่างคนชื่อบัวลอย

โลกนี้ ไม่สมประกอบ
เพราะบางคนชอบ
เอาแต่ประโยชน์ส่วนตน
โลกนี้ มีสักกี่คน
เป็นบัวหลุดพ้น
ดังคนชื่อบัวลอย

โลกนี้ ไม่สมประกอบ
เพราะบางคนชอบ
เอาแต่ประโยชน์ส่วนตน
โลกนี้ มีสักกี่คน
เป็นบัวหลุดพ้น
ดังคนชื่อบัวลอย บัวลอย

Bua Loy - The Thick Buffalo, Part 5

Bua Loy, my dear friend,
Why did you leave me so soon?
Where did you go, Bua Loy?
Do you even know?
Please remember Bua Loy.

Bua Loy was a young man,
With crossed eyes and a crooked back, silly and dumb.
His appearance may not have been beautiful,
But his heart was noble.
He was worthy of the name Bua Loy.

He was a companion
When his friend was lonely.
He was a chef
When his friend was hungry.
He was a great doctor
When his friend was in pain.
He found medicine
To heal and soothe.

Bua Loy reached conscription age,
With some physical impairments,
But still, he was fit for the second class.
He volunteered to serve the nation and his brothers.
His heart swelled with pride.
He was brave and strong.
He was a man who carried burdens and faced challenges.
He was hardworking and persistent.
He helped all his friends.
He shared both happiness and hardship, regardless.

Bua Loy, my dear friend,
Why did you leave me so soon?
Where did you go, Bua Loy?
Do you even know?
Please remember Bua Loy.

One day, a gun roared.
Bua Loy was carried
In a canvas stretcher.
He was still delirious,
Worried about who was hurt.
These were his last words,
Spoken by the man named Bua Loy.

From that day to this,
The dim light of the lantern
At the end of the hill,
There is no man named Bua Loy.
Loneliness and sadness
Have settled in.

This world is not right.
Because everyone likes
To take only for themselves.
In this world, how many people
Are like a lotus blossom,
Like the man named Bua Loy?

This world is not right.
Because some people like
To take only for themselves.
In this world, how many people
Are like a lotus blossom,
Like the man named Bua Loy?

This world is not right.
Because some people like
To take only for themselves.
In this world, how many people
Are like a lotus blossom,
Like the man named Bua Loy, Bua Loy?