Marg - Ali Sorena Übersetzung ins Deutsche

Marg

از طرف راه ندیده ها

سرزمینی به اسم کشف
توان پذیرش یه صدا
حتی مخالفِ عقیده ها
از طرف شکاف لایه ها
اوج حضورم توی عمق عبورت
تو لمسِ پدیده هاست
از طرفِ کفه ی برابر تا میون خنده ها نمیری
از طرفِ لبی پاره خط گون تا گوشاتو از رو صدا نگیری
از سمت جرعت حمل قامت
بیدارِ شبونه ی امانت
از سمت چیزی به اسم حقیقت
آخرین دیوارِ بی ضمانت
من اون فصل سردم وقت تعویض لباساتِ
قیچیِ باغبونم زمانی که وقت هرس ته برگاته

از طرف نیمه های خالی نقشه ی فرداهای خیالی

از طرف درختای بی برگ پایانِ محظ ِ نو نهالی
از طرف جنون با رضایت
شروع بیماری تا سرایت
زخم شکنجه ای به اسمِ دنیا

از سمت تجربه تا روایت
واسه ی تو دلسرد
باد دوره گرد

منو قبولم کن
این منم مرگ
منم آخرین ثانیه

آخرین هرم گلویی که باقیه
تویی آخرین حس پایان وزن
منم آخرین قافیه
رفتی میون دفتر
خط کشی نفس گیر بود
نظم ُ زیرو رو کردی
روندنت تو حاشیه
کوچیک شد خونت
اما جهانت نه
یه زندگیِ دوباره است
اون شعری که ازت باقیه
کردی به قد دستات پنجه ها ت رو تو خاک
جوونه از مشتت ریخت وقتی دستات رو وا کردم
تو خاکِ حاصل خیزِ نبودنت که جای رشد بود
جشن آبیاریِ بودنتُ خاطره هات به پا کردن
کشیدی دست از زنجیر این اعتیادُ له کردی
انزوا های پاکیت بلند من رو صدا کردن
هر چی از حقیقت دیدی صمیمی تر شدی با من
تا صفحه ی بودنت رو با دستام تا کردم
منم آخرین لحظه ای که تو قامتی
منم آخرین رنگی که رو شهامتی
آغاز تا حالت رو تو پایانت انشا کردم
زنجیرتو وا کردی دستامُ به روت وا کردم
حقیقت شکست بود خم شدن تو زندگی
در زندانِ ندیدن رو روی دیدنت وا کردن
پای برگه ی حقیقت رو که شکست بودو بس
با دست پر از بوی پارگیِ زنجیرت امضا کردم

Tod

Von den ungesehenen Wegen her

Ein Land namens Entdeckung
Vermag eine Stimme anzunehmen
Selbst wenn sie Überzeugungen widerspricht
Durch die Risse der Schichten
Höhepunkt meiner Gegenwart in der Tiefe deines Kreuzens
Liegt im Berühren der Phänomene
Vom Punkt des Gleichgewichts bis zwischen Lachen wirst du nicht sterben
Von der rissigen Linienlippe wirst du Töne nicht überhören
Seit der Trage-Mut des Aufrechten
Wacht die nächtliche Treuhand
Von etwas namens Wahrheit
Die letzte Mauer ohne Gewähr
Ich bin jene kalte Jahreszeit zum Wechsel deiner Kleider
Die Gartenschere beim Beschneiden deiner unteren Blätter

Von den leeren Hälften imaginärer Zukunftspläne

Von entlaubten Bäumen am Ende neuer Pflanzenschutz
Vom Wahnsinn mit Zustimmung
Anfang der Krankheit bis zur Ansteckung
Wunde einer Folter namens Welt

Von der Erfahrung zur Schilderung
Dir gegenüber entmutigt
Wind der umherstreift

Nimm mich akzeptier mich an
Ich bin der Tod
Ich bin die letzte Sekunde

Die letzte Kehlkopfahrre die bleibt
Du, das letzte Gefühl des Endzeitgewichts
Ich, der letzte Reim
Du gingst ins Heft hinein
Die Linierung war erstickend
Kehrte die Ordnung um
Verbannte dich an den Rand
Dein Blut schwand dahin
Doch nicht deine Welt
Ein zweites Leben ist
Jenes Gedicht das von dir bleibt
Grub mit Händen Krallen in den Grund
Sprösslinge flossen aus deiner Faust als ich sie öffnete
Im fruchtbaren Boden deiner Abwesenheit gab es Raum zu wachsen
Die Bewässerungsfeier deines Seins deiner Erinnerungen
Du rissest los von den Ketten dieser Sucht zermalmte sie
Deine reinen Einsamkeiten riefen laut nach mir
Was du von Wahrheit sahst machte dich mir vertrauter
Bis ich die Seite deines Daseins mit Händen faltete
Ich, der letzte Augenblick deiner Erscheinung
Ich, die letzte Farbe auf deiner Tapferkeit
Deinen Zustand verfasste ich vom Anfang bis zu deinem Ende
Du häuftest Ketten ich breitete Hände vor dir aus
Wahrheit war Niederlage Beugung im Leben
Im Gefängnis der Blindheit öffnete ich dich dem Sehen
Am Fuß der Wahrheitsseite zerbrach es war genug
Mit kettenrissduftender Hand signierte ich für dich