Nakhoda Jelal - Ali Sorena Übersetzung ins Russische

Nakhoda Jelal

تو راسته ی بازار ماهی فروشا
غروب شلوغ بندر ازدحام داد و ستد
عربده های بلند یه شهر مرطوب شرجی
غرق عرق مردان یه سرزمین پر از رعشه و جنگ
تو عرصه ی تنگ از همدیگه

یه تور سید جمعی با اتصال مردن
گره های فردی از افتخار محکم
و شکار و طعمه ان گره های شل تر
تو راسته ی بازار ماهی فروشا
که صیاد و شکار هر دو یه لقمه ان
ناخدا جلال رئیس بزرگ بازار
ترس ماهی گیرا دستاش همیشه بوده یه اخطار
عصبانی پر فریاد عصبانی بود و عزادار
سیاه بود از زخم داد زد بیا تو اسد

به تو نگفته بودم که مرزاتو بپا
ول کردی که چی چاهتو داری دریا رو چه کار
گفتم بگیر قلابو بکش دستاتو کنار از تور
یادته گفتم بگیر دستاتو کنار
والا میذارم دستاتو کنار

جلال خلافم نگو غلافم نکن
اون چاه کوچیکه خواستم باشم کفافم نبود
تازه چطور به ما حرام به تو واجبه کی
دریا سند گرفته اصلا کی شیش دانگش رو داده به تو

اسد
این دریا ناموسته کوری از نور فانوسته
کوری هنوز به والله هنوز زبونت جاسوسته
کور می کنید صحرا رو از رسیدن به ساحل فردا
میوه ی کوسه است سوغاتتون اگه بگیرید درخت دریا رو

اسد بی تاب و قرار دید واسه ادامه هیچ راهی نداره

تو خفه شو راوی کی بی تاب و قراره
این قصه بین ما و جلاله
جلال دریا تو غروب فقره همه خوندن سرود غرق
چطور بگم به مردم دروغ برگ بگم به دریا دروغ سد
یه قلاب دادی دست ما میگی از چاه بگیرید غذا
باز کن این بن بست لا مذهب را رو
ما یاد می گیریم شنا رو
می کشیم همه کوسه ها رو
سیاه کردی روز ما رو جلال

اسد
نمی بینی آماج حمله ی کوسه رو
پاداش بدیم به دندونای تیز
ساحل رو بدیم به تاراج
تو چه می دونی که پهن کردی تورت رو
همه رو هم که خبر کردی
اون راوی کی بود که قطع کردی بحث رو
یه لحظه با کی صحبت کردی اسد

من خالقتونم
خالق ما؟
جلال این دیوانه که پا سفت کرده به قتل ما
واسه ادامه ی شعر جدید رو بکش تا که وا بشه دریا

یعنی من عاملم
بله خودتی عامل ما
میندازیمت توی دریا خودت رو آماده بکن واسه شنا

دست و پا می زنم تو این دریا ی بی ساحل
نمی دونم کجامو ساحل از کدوم راهه
نگه می دارم باز چشمای بی جونمو
من تو این دریای بزرگ شنا نمی دونم

دست و پا می زنم تو این دریا ی بی ساحل
نمی دونم کجامو ساحل از کدوم راهه
نگه می دارم باز چشمای بی جونمو
من تو این دریای بزرگ شنا نمی دونم
تاره و تار تاره و تار تاره و تار
تصویرا پشت غبار

یه بچه فشار میده سینه امو
آب می زنه بیرون از دهنم
با گیجی و مات
می گم تو کی هستی
میگه حصار بعد میره کنار
پا میشم می بینم زیر چشاش کبوده
یه قلاب توی کیفشه باهاش
میره به سمت مرداب
می پرسم اسم تو چی بود
دوباره میگه حصار

من بچه ی اسدم
پدرم به جرم فتح دریا
دستاش موند توی دست جلاد
کیفشو وا می کنه میگه نگاه کن
دستاش هنوزم همرامه
تنها دلیل نفس هامه
پا می شه پاهاشو می ده به راه
میگم کجا
میگه مرداب
میرم دنبالش

Captain Jelal

В рядах рыбного базара,
Вечером шумный порт, толкотня торговли,
Крики в сыром, душном городе,
В поту мужчин дрожащей земли, полной войн.
В тесном пространстве, друг против друга,

Сеть собрала мертвых узлами,
Узлы гордости крепки,
А добыча — те узлы слабее.
В рядах рыбного базара,
Где рыбак и рыба — оба кусок еды,
Капитан Джалал, глава рынка великий,
Страх рыбаков — его руки всегда предупреждение.
Гневный, кричащий, гневный и скорбящий,
Черный от ран, он крикнул: «Войди, Асад!»

Разве я тебе не говорил — границы храни,
Зачем оставил колодец? Тебе море зачем?
Я сказал: «Возьми крюк, убери руки от сети!»
Помнишь, я говорил: «Убери руки прочь»?
Клянусь, я уберу твои руки прочь!

Джалал, не спорь со мной, не прячь меня,
Тот маленький колодец — мне было мало,
Как для вас — грех, а для вас — долг? Кто?
Кто дал тебе море в собственность? Кто?

Асад,
Это море слепо, свет погас,
Ты слеп, но клятвы ещё крепки на твоих устах.
Вы ослепляете пустыню, не даёте ей к берегу завтра,
Акула — ваш трофей, если сорвёте плод моря.

Асад, беспокойный, видит — дальше пути нет.

Заткнись, сказитель, кто же беспокоен?
Эта история — между мной и Джалалом.
Джалал, море в закате — все пели гимн утопленников,
Как сказать людям ложь? Как солгать морю, Асад?
Ты дал нам крюк, говоришь: «Ловите пищу из колодца»,
Разорви этот тупик, без веры,
Мы научимся плавать,
Мы всех акул переловим,
Ты омрачил наш день, Джалал.

Асад,
Разве не видишь — акулы атакуют?
Наградим их острые зубы,
Отдадим берег на разграбление,
Что ты знаешь, расстелив свою сеть?
Всех оповестил,
Кто был тот сказитель, оборвавший спор?
С кем ты говорил, Асад?

Я — ваш создатель!
Наш создатель?
Джалал, этот безумец решил нас убить,
Чтобы продолжить новую песню, разорви, чтобы море раскрылось.

Так я — причина?
Да, ты — причина,
Мы бросим тебя в море, готовься плыть!

Бьюсь в этом море без берега,
Не знаю, где берег, какой путь?
Держу открытыми мёртвые глаза,
В этом огромном море я плавать не умею.

Бьюсь в этом море без берега,
Не знаю, где берег, какой путь?
Держу открытыми мёртвые глаза,
В этом огромном море я плавать не умею.
Сеть и петля, сеть и петля, сеть и петля,
Образы сквозь пелену.

Ребёнок давит мне на грудь,
Вода льётся изо рта,
В смятении, в тумане,
Я спрашиваю: «Кто ты?»
Он говорит: «Ограда», потом отходит,
Встаю — под глазами синяки,
В его сумке крюк,
Он идёт к трясине,
Спрашиваю: «Как тебя зовут?»
Снова говорит: «Ограда».

Я — сын Асада,
Мой отец, осуждённый за покорение моря,
Его руки остались в руках палача,
Он открывает сумку: «Смотри,
Его руки всё ещё со мной,
Единственная причина моего дыхания»,
Встаёт, шагает,
Я спрашиваю: «Куда?»
Он говорит: «Трясина»,
Я следую за ним.