Je Moest Waarschijnlijk Gaan - Live@Box Pure - Brainpower Übersetzung ins Englische

Je Moest Waarschijnlijk Gaan - Live@Box Pure

Ik lees de advertentie
De zwarte omlijning benadrukt de essentie
Omschrijving voor die andere dimentie
De letters van je naam, ze branden in m′n netvlies
Emoties hectisch, ik wil rustig blijven
Maar 't lukt me net niet
Brok in m′n keel, druk op m'n oren,
Wil de vraag die ik van binnen stel niet horen:
"Heb ik echt m'n beste vriend verloren?"
Ja ik hoorde het eerder door de hoorn van de telefoon
Maar dit sjabloon bevestigt het pas echt en het is ongewoon
Ofschoon de woorden er toch duidelijk en echt staan,
Niet weggaan
Hey, ik zal m′n pijn niet in de weg staan
Door mezelf te confronteren met de feiten
Niemand iets verwijten, maar flarden van spijt,
Ze vliegen als tapijten door m′n hoofd
Maar yo, ik kan de klok niet keren
Even later al op weg je familie te condoleren

Je leeft maar heel kort

Ik loop langzaam degenen achterna waar ik achter sta
Neem alles in me op en omhels, eerst je pa en ma
En zie daarna daarna het verdriet van je zus
Doe even lief en ik sus, geef haar een brief en een kus
Ik vraag: 'Wil je dit eehh. aan Michiel geven?"
Ze belooft dat ze ′m voorleest,
Ik hoop dus dat je 'm hoort voordat je doorsjeest
Naar het leven na de dood
Probeer m′n verstand op nul te zetten,
Maar sta rationeel even rood
En voel me slap als ik stap naar je kist,
Ik slik van onbegrip en klap haast dicht
Als ik naar adem hap,
Angst, schuld en woede worden aangekaart
Maar verdriet bedaart, je wordt door velen aangestaard
En je staat opgebaard

Daar lig je dan, is dit het dan?
Wist ik het maar, wist je er zelf al van?
Trok je het niet meer, of was dit je plan?

Ik maak een vuist, stamel je naam en pink een traan
Ik wil bij alles stilstaan, maar ik moet zodadelijk gaan
Want de condoleance is voorbij,
Het afscheid is nabij, je weet, Brain is zeker niet van steen
Maar blijft nu wel een kei
Nog een laatste blik, ik slik en ga vlug
Want yo, je moest waarschijnlijk gaan,
Maar komt zeker nooit meer terug

Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
Alsof het lot m'n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan
Maar je moest waarschijnlijk gaan

Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
Alsof het lot m′n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan
Maar je moest waarschijnlijk gaan

Je leeft maar heel kort

De ceremonie is voorbij,
Iedereen doet semi-opgelucht en quasi-blij
Maar echte rust is er haast niet bij,
Meer een suggestieve sfeer van een schone lei
Er vormt zich wederom een rij
En met vrienden sta ik zij-aan-zij
Een net kloffie en een ... laat 't roughe in de steek
Nog even medeleven met koffie en cake
Ey yo, van Beek, denk ik van binnen,
Maar woordeloos kom ik tot m'n zinnen
Wetend dat die echte pijn nu gaat beginnen
De klap en de leegte, het besef van het verlies
M′n hersenvlies kraakt en net zoals servies
Breekt de spanning heel gemakkelijk,
Het leven is vergankelijk, soms verachtelijk,
Altijd van tijd afhankelijk
Maar tijdloos ben je nu en feilloos
Ook al was je grenzeloos, je bent nooit mateloos
Het is een schrale troost, misschien,
Maar ik blijf geloven in vriendschap
Eindeloos, hier beneden of daarbovenin
Sprakeloos, werden we tegen het einde,
Er was het een en ander loos
We werden minder close, je was boos
Maar niemand koos
Voor de manier waarop het afliep
Schuld is niet toepasselijk
Maar hey, dat doet zeer, dat het zo maf liep
En het vreemde is, je bent gecremeerd,
Geen steen of urn is nooit teruggekeerd
Naar een plek door jouw ziel beheerd
Begrijp me niet verkeerd, het is gegaan zoals het ging
Je bent vergaan, verre van herinnering die blijft bestaan
Ik hoop echt dat je stierf in vrede met jezelf
Alle pijn verleden tijd en tevreden met jezelf
Het klinkt raar, naar, onwerkelijk maar waar
Misschien ben je daar nu echt onsterfelijk
En is het hiernamaals, de sigaar
Want je vibe is wat me altijd bijblijft
En aan m′n zij blijft, voordat ik optreed of een rhyme schrijf
Connect ik even met je ziel, met Michiel, het klinkt debiel
Maar het is real, net zoals m'n liefde voor vinyl
En altijd op je sterfdag, ben ik even alleen
En koop een plaat die me raakt,
Dan zijn we eventjes één
En yo, die band zal voor altijd doorgaan
Want ook al lijk je soms teloor gegaan
Je ziel blijft voor altijd voortbestaan

Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
Alsof het lot m′n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan
Maar je moest waarschijnlijk gaan

Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
Alsof het lot m'n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan, man
Maar je moest waarschijnlijk gaan, man

Je leeft maar heel kort

Daar doe je niets aan

You Probably Had to Leave - Live@Box Pure

I read the announcement,
The black outline emphasizes the essence,
A description for that other dimension,
The letters of your name, they burn into my retina.
Emotions hectic, I want to stay calm,
But I just can't.
Lump in my throat, pressure on my ears,
Don't want to hear the question I'm asking myself inside:
"Have I really lost my best friend?"
Yes, I heard it earlier through the phone,
But this template confirms it for real, and it's unusual.
Although the words are clearly and truly there,
Don't leave.
Hey, I won't let my pain get in the way,
By confronting myself with the facts.
Not blaming anyone, but fragments of regret,
They fly through my head like carpets.
But yo, I can't turn back the clock,
A little later, on my way to offer condolences to your family.

You live such a short life.

I slowly follow those I stand behind,
I take it all in and embrace, first your father and mother,
And then I see the sorrow of your sister.
I act sweet and soothe her, give her a letter and a kiss.
I ask: 'Will you, uh... give this to Michiel?"
She promises she'll read it to him,
So I hope you hear it before you move on
To the life after death.
I try to clear my mind,
But I'm momentarily paralyzed.
And I feel weak as I walk towards your coffin,
I swallow in disbelief and almost collapse
As I gasp for air,
Fear, guilt, and anger are addressed,
But sorrow calms, you are being stared at by many,
And you lie in state.

There you lie, is this it then?
If only I knew, did you already know?
Couldn't you take it anymore, or was this your plan?

I clench my fist, stammer your name, and shed a tear.
I want to dwell on everything, but I have to leave soon
Because the condolences are over,
The farewell is near, you know Brain is certainly not made of stone,
But he remains a rock now.
One last glance, I swallow and leave quickly
Because yo, you probably had to go,
But you'll definitely never come back.

At far too young an age, you have passed away from us,
As if fate were my partner and she has now cheated on me.
So much left unsaid, so much left undone, so much not done,
But you probably had to go.

At far too young an age, you have passed away from us,
As if fate were my partner and she has now cheated on me.
So much left unsaid, so much left undone, so much not done,
But you probably had to go.

You live such a short life.

The ceremony is over,
Everyone acts semi-relieved and quasi-happy,
But there is hardly any real peace,
More of a suggestive atmosphere of a clean slate.
A line forms again,
And I stand side by side with friends,
A decent outfit and a... let go of the roughness,
Just a little more sympathy with coffee and cake.
Ey yo, van Beek, I think to myself,
But wordlessly I come to my senses,
Knowing that the real pain will start now.
The blow and the emptiness, the realization of the loss,
My brain membrane cracks and just like crockery,
The tension breaks easily,
Life is fleeting, sometimes despicable,
Always dependent on time.
But you are timeless now and flawless,
Even though you were boundless, you were never excessive.
It's a small consolation, perhaps,
But I keep believing in friendship,
Endlessly, here below or up there.
Speechless, we became towards the end,
There was a lot going on,
We grew less close, you were angry,
But nobody chose
The way it ended.
Guilt is not applicable,
But hey, it hurts that it went so crazy.
And the strange thing is, you were cremated,
No stone or urn ever returned
To a place governed by your soul.
Don't get me wrong, it went the way it went,
You perished, far from the memory that remains.
I truly hope you died at peace with yourself,
All pain past tense and content with yourself.
It sounds strange, unreal, but true,
Perhaps you are truly immortal there now,
And the afterlife is the reward.
Because your vibe is what always stays with me,
And remains by my side, before I perform or write a rhyme,
I connect with your soul, with Michiel, it sounds silly,
But it's real, just like my love for vinyl.
And always on your death anniversary, I'm alone for a while,
And I buy a record that touches me,
Then we are one for a moment.
And yo, that bond will continue forever,
Because even though you sometimes seem lost,
Your soul will live on forever.

At far too young an age, you have passed away from us,
As if fate were my partner and she has now cheated on me.
So much left unsaid, so much left undone, so much not done,
But you probably had to go.

At far too young an age, you have passed away from us,
As if fate were my partner and she has now cheated on me.
So much left unsaid, so much left undone, so much not done, man,
But you probably had to go, man.

You live such a short life.

There's nothing you can do about it.