Roudabeh and Zaal - Homayoun Shajarian , Hamid Motebassem Übersetzung ins Deutsche

Roudabeh and Zaal

(یکی پادشه بود مهراب نام)
(زبردست و با گنج و گسترده کام)
(به بالا به کردار آزاده سرو)
(به رخ چون بهار و به رفتن تذرو)
(چو آگه شد از کار دستان سام)
(ز کابل بیامد به هنگام بام)
(چو آگه شد از کار دستان سام)
(ز کابل بیامد به هنگام بام)
(یکی نامدار از میان مهان)

چنین گفت با پهلوان جهان
پس پرده او یکی دختر است
که رویش ز خورشید نیکوتر است

ز سر تا به پایش به کردار عاج
به رخ چون بهشت و به بالای ساج
دو چشمش به سان دو نرگس به باغ
مژه تیرگی برده از پر زاغ
بهشتیست سرتاسر آراسته
پر آرایش و رامش و خواسته

برآورد مر زال را دل به جوش
چنان شد کز او رفت آرام و هوش
دل زال یکباره دیوانه گشت
خرد دور شد، عشق فرزانه گشت
بهشتیست سرتاسر آراسته
پر آرایش و رامش و خواسته

(بپرسید سین دخت مهراب را)
(ز خوشاب بگشاد عنّاب را)
(چه مردیست آن پیرسر پور سام)
(همی تخت یاد آیدش یا کُنام)
(بپرسید سین دخت مهراب را)
(ز خوشاب بگشاد عنّاب را)

چنین داد مهراب پاسخ بدوی
که ای سرو سیمین بر ماه روی
(که ای سرو سیمین بر ماه روی)
دل شیر نر دارد و زور پیل
دو دستش به کردار دریای نیل
چو بر گاه باشد زرافشان بود
چو در جنگ باشد سرافشان بود
(سپیدی مویش بزیبد همی)
(تو گویی که دل ها فریبد همی)
سپیدی مویش بزیبد همی
تو گویی که دل ها فریبد همی
چو بشنید رودابه این گفت و گوی
برافروخت، گلنارگون گشت روی

دلش گشت پر آتش از مهر زال
از او دور شد خورد و آرام و هال

که من عاشقی ام چو بحر دمان
از او بر شده موج بر آسمان
پر از مهر زال است روشن دلم
به خواب اندر اندیشه زو نگسلم
دل و جان و هوشم پر از مهر اوست
شب و روزم اندیشه چهر اوست
نه قیصر بخواهم نه خاقان چین
نه از تاجداران ایران زمین

چو خورشید تابنده شد ناپدید
(در حجره بستند و گم شد کلید)
برآمد سیه چشم گلرخ به بام
(چو سرو سهی بر سرش ماه تام)
چو از دور دستان سام سوار
پدید آمد این دختر نامدار
(دو بیجاده بگشاد و آواز داد)
(که شاد آمدی) شاد آمدی ای جوانمرد راد

چو خورشید تابنده شد ناپدید
(در حجره بستند و گم شد کلید)
برآمد سیه چشم گلرخ ببام
(چو سرو سهی بر سرش ماه تام)
چو از دور دستان سام سوار
پدید آمد این دختر نامدار
(دو بیجاده بگشاد و آواز داد)
(که شاد آمدی) شاد آمدی ای جوانمرد راد

کمندی گشاد او ز گیسو بلند (ز گیسو بلند)
که از مشک از آن سان نپیچی کمند (نپیچی کمند)
کمند از رهی بستد و داد خم
بیفکند بالا نزد هیچ دم
(ز دیدنش) رودابه می نارمید
(به دو دیده) در وی همی بنگرید
(دو بیجاده بگشاد و آواز داد)
(که شاد آمدی) شاد آمدی ای جوانمرد راد

(فروغ رخش را که جان برفروخت)
(در او بیش دید و دلش بیش سوخت)
چنین تا سپیده برآمد ز جای
تبیره برآمد ز پرده سرای
تبیره برآمد (تبیره برآمد) ز پرده سرای
ز پرده سرای
(سیمرغ)
نیکی (راستی)
سیما، کاستی
نیکی (نیکی)، نیکی، راستی

Roudabeh und Zaal

(Ein König war Mehrab genannt)
(Überlegen und mit Schätzen und weitem Ruhm)
(Hochgewachsen wie eine freie Zypresse)
(Mit einem Gesicht wie der Frühling und im Gang wie ein Fasan)
(Als er von der Sache Dastans, Sams Sohn, erfuhr)
(Kam er aus Kabul zur Zeit des Morgengrauens)
(Als er von der Sache Dastans, Sams Sohn, erfuhr)
(Kam er aus Kabul zur Zeit des Morgengrauens)
(Ein Edler unter den Großen)

So sprach er zum Helden der Welt
Hinter ihrem Schleier ist eine Tochter
Deren Antlitz schöner ist als die Sonne

Von Kopf bis Fuß wie aus Elfenbein
Ihr Gesicht wie das Paradies, von hohem Wuchs
Ihre Augen wie zwei Narzissen im Garten
Ihre Wimpern schwärzer als Rabenfedern
Sie ist ein Paradies, von Kopf bis Fuß geschmückt
Voller Schmuck, Freude und Begehren

Zals Herz entbrannte in Sehnsucht
So sehr, dass er Ruhe und Besinnung verlor
Zals Herz wurde plötzlich verrückt
Die Vernunft wich, die Liebe wurde zur Meisterin
Sie ist ein Paradies, von Kopf bis Fuß geschmückt
Voller Schmuck, Freude und Begehren

(Er fragte Sindukht, Mehrabs Tochter)
(Öffnete den Mund, aus dem süße Worte kamen)
(Was für ein Mann ist dieser alte, Sohn des Sam?)
(Denkt er noch an den Thron oder an sein Lager?)
(Er fragte Sindukht, Mehrabs Tochter)
(Öffnete den Mund, aus dem süße Worte kamen)

So antwortete Mehrab ihr
Oh Du, schlank wie eine Zypresse, mit mondhellem Antlitz
(Oh Du, schlank wie eine Zypresse, mit mondhellem Antlitz)
Er hat das Herz eines Löwen und die Kraft eines Elefanten
Seine beiden Hände sind wie der Nil
Wenn er auf dem Thron sitzt, strahlt er
Wenn er im Kampf ist, ist er unbezwingbar
(Sein weißes Haar steht ihm gut)
(Man könnte meinen, es betört die Herzen)
Sein weißes Haar steht ihm gut
Man könnte meinen, es betört die Herzen
Als Rudabeh diese Worte hörte
Errötete sie, ihr Gesicht wurde granatapfelrot

Ihr Herz füllte sich mit der Liebe zu Zal
Sie verlor Appetit, Ruhe und Schlaf

Ich bin verliebt, wie das tosende Meer
Dessen Wellen bis zum Himmel schlagen
Mein Herz ist erfüllt von der Liebe zu Zal
Selbst im Schlaf kann ich nicht aufhören, an ihn zu denken
Mein Herz und meine Seele sind erfüllt von seiner Liebe
Tag und Nacht denke ich an sein Antlitz
Ich will weder den Kaiser noch den Khan von China
Noch einen der Herrscher des Iran

Als die strahlende Sonne verschwand
(Die Tür des Gemachs wurde geschlossen und der Schlüssel verschwand)
Die schwarzäugige Schönheit mit dem rosigen Gesicht trat auf den Balkon
(Wie eine schlanke Zypresse, über der der Vollmond stand)
Als aus der Ferne Dastan, Sams Sohn, zu Pferde
Erschien, da rief diese edle Tochter
(Sie öffnete ihre Lippen und rief)
(Sei willkommen) Sei willkommen, oh tapferer junger Mann

Als die strahlende Sonne verschwand
(Die Tür des Gemachs wurde geschlossen und der Schlüssel verschwand)
Die schwarzäugige Schönheit mit dem rosigen Gesicht trat auf den Balkon
(Wie eine schlanke Zypresse, über der der Vollmond stand)
Als aus der Ferne Dastan, Sams Sohn, zu Pferde
Erschien, da rief diese edle Tochter
(Sie öffnete ihre Lippen und rief)
(Sei willkommen) Sei willkommen, oh tapferer junger Mann

Sie löste ein Seil aus ihren langen Haaren (aus ihren langen Haaren)
Das aus Moschus so kunstvoll geflochten war (so kunstvoll geflochten)
Sie nahm das Seil und schwang es
Warf es hoch, ohne zu zögern
(Bei seinem Anblick) bebte Rudabeh vor Erregung
(Mit ihren Augen) betrachtete sie ihn
(Sie öffnete ihre Lippen und rief)
(Sei willkommen) Sei willkommen, oh tapferer junger Mann

(Der Glanz seines Antlitzes entfachte ihre Seele)
(Je mehr sie ihn ansah, desto mehr brannte ihr Herz)
So verging die Zeit, bis die Morgendämmerung anbrach
Und das Tamburin aus dem Palast erklang
Das Tamburin erklang (das Tamburin erklang) aus dem Palast
Aus dem Palast
(Simurgh)
Güte (Wahrhaftigkeit)
Antlitz, Mangel
Güte (Güte), Güte, Wahrhaftigkeit