Çığlık - Kanove Übersetzung ins Englische

Çığlık

Kapattım gözlerimi, sadece guaj ve intihar
Yalanlanmak sözün huzurla alakalığında
Bir soru sor mesela ne anladım beyazdan
Gebersem omzumdan düşen bu ağırlık anlaşılmadan
Sen anlaşırsın gecenin kendisiyle, yanık yüzüyle
Ölüm yırlar, şairliğimi yırlar son gözüyle
Oluk oluk kanayan soğuk zaman senin
Sürdüğüm şu memleketim cehennemde bi yerlerde

Çünkü ait değil, ait olmak istemeyecek denli bıkkın
Türküm kaybetmekti gözyaşının onurunu
Hangi meleğin intiharı şakk-ul kamer vakti gülleşip sönerse
Kanatlarına boğarım umudumu
Anla vakitsizim, içimde kan ve çıban
İçimde sokratik bi baldıran ve nerden ya da nereye demek
İmgeler bükülsün simgeler ve sonsuzluğun jilet kentlerinde
Toga giymem
Sonsuza alışırım

Şabat teniyle bir orman yanar kanımda
Elem boğdu ceylan, elem boğdu ozan yalnızlığını
Bir seçim yapmanın lüzum getirdiği saatler yaktım ardımı
Geriye ben kalınca söylediğimse
İrkit beni hançer dudağında
Ürküt ömrüm' ağıtsız bi yağmur yankısında
Son kadehler, son dualar
Cam libaslarıyla son dansımız
Düşür madem sence kaç yıllık paroksetin damlar

Gülmek zamana bedduamdı
Gümüş teninde bir havari vardı, zaman geçti, zaman yaktı
Kısrak öldü, zambak zehre bulandı
Sen ey yitik dölüyle sürgün, varmak istediğim kadardın

Sana yankılarımı bırakıyorum
Güzün soluklanışında parçalanan kalbimi hisset
Değeri bilinmez ömrün bunu en çok kendimden biliyorum
Hangi rüyaya dokunsam kırmızıydı parmak uçlarım

Scream

I closed my eyes, only gouache and suicide
Being denied is in the nature of peace's relationship with words
Ask a question, for example, what did I understand from white
If I die, this weight falling from my shoulder will go unnoticed
You understand the night itself, with its burnt face
Death songs, they sing my poetry with their last glance
This cold time bleeding profusely is yours
This country I endure is somewhere in hell

Because it doesn't belong, it's so weary it doesn't want to belong
Being Turkish was to lose the honor of tears
If any angel's suicide blossoms and fades at the time of the splitting of the moon
I will smother my hope in its wings
Understand, I'm untimely, there's blood and boils inside me
There's a Socratic hemlock inside me, and asking from where or where to
Let the images bend, the icons, and in the razor cities of infinity
I won't wear a toga
I'll get used to eternity

A forest burns in my blood with the skin of Sabbath
Sorrow drowned the gazelle, sorrow drowned the poet's loneliness
I burned the hours brought on by the need to make a choice, behind me
When I'm the only one left, what I said is
Startle me with the dagger on your lip
Frighten my life in the echo of a lamentless rain
Last glasses, last prayers
Our last dance with glass dresses
Drop it, if you think so, how many years of paroxetine will drip

Laughing was my curse to time
There was an apostle on your silver skin, time passed, time burned
The mare died, the lily was tainted with poison
You, exile with your lost offspring, you were as much as I wanted to reach

I leave you my echoes
Feel my heart shattering in autumn's breath
The value of life is unknown, I know this best from myself
My fingertips were red whenever I touched a dream