100 Jaar - Kinderen Voor Kinderen Übersetzung ins Russische

100 Jaar

Meer dan 100 jaar geleden,
was je helemaal niet wijs,
als je zei dat onze aarde wel een rond zou kunnen zijn.
Toen werd je na gekeken en voor grapjas uitgemaakt,
als je zei dat wij ooit vliegen zouden gaan.

Maar kijk eens even rustig naar de wereld om je heen,
het beeld van nu, dat komt met dat van toen niet overeen.
We schieten satellieten naar Mercurius en Mars,
in een fabriek komt er geen mens meer aan te pas.

We winkelen op internet, we slapen op een waterbed,
we praten zonder woorden, want we pingen.

En over honderd jaar als ik niet meer besta,
dan boeken we vakantiereisjes rustig naar de maan,
dan flits je in een half uur van Londen naar Japan,
dan is er niets meer dat er niet meer kan.

100 jaar de toekomst in of 100 jaar terug,
als ik die keuze krijgen zou, wist ik het niet zo vlug.
Toch zou ik er voor kiezen om te zien hoe het toen was,
dan komt alles wat ik nu weet nog van pas.

Dan ben ik de slimste van de school van alle kind'ren het idool,
om van de grote mensen maar te zwijgen.

Over 100 jaar als ik niet meer besta,
dan pak je voor een goed humeur een drankje uit de la,
dan neem je voor een maaltijd een tabletje uit de kast,
dan is er niets meer wat ons nog verrast.

Over 100 jaar als ik niet meer besta,
dan hoop ik dat er niemand meer met honger slapen gaat,
dat kind-soldaat een woord is uit een ver verleden tijd,
geen onderscheid meer tussen arm en rijk. kleurenblind, iedereen gelijk

100 лет

Более ста лет назад,
ты был бы сочтён дураком,
если б сказал, что Земля — это шар.
Над тобой бы смеялись, звали чудаком,
если б ты предсказал, что мы будем летать.

Но взгляни спокойно на мир вокруг,
сегодняшний день с прошлым не схож.
Мы шлём спутники к Меркурию и Марсу,
на заводах людей заменил гудящий уют машин.

Покупаем в интернете, спим на водяных кроватях,
говорим без слов — просто пищим в чатах.

Через сто лет, когда меня не станет,
мы будем летать на Луну в отпуск.
Из Лондона в Японию — за полчаса,
и невозможное станет простым.

100 лет вперёд или 100 лет назад,
выбирать бы пришлось — я б растерялся.
Но выбрал бы прошлое, чтоб увидеть, как жили,
и знания мои там бы ценили.

Я стал бы умнейшим в школе, кумиром детей,
и взрослые слушали б с открытым ртом.

Через сто лет, когда меня не станет,
настроение поднимешь таблеткой из ящика.
На обед достанешь пилюлю из шкафа,
и ничто уже не удивит нас.

Через сто лет, когда меня не станет,
надеюсь, никто не уснёт голодным.
Слово «ребёнок-солдат» станет древней историей,
не будет богатых и бедных. Все равны, мир — цветной, но мы его видим иначе.