Czekamy na Wyrok - Krystyna Prońko / Majka jeżowska / Piotr Schulz Übersetzung ins Deutsche

Czekamy na Wyrok

Czekamy na wyrok,
Czy będzie tak.
Czy krwawą szmirą skończy się czas.
Nie wierzę, nie wierzcie, że dobry jest los.
Ogromna jest przestrzeń,
W niej umiera nasz głos.

Czekamy na wyrok.
Bezsilni jak ty,
Pancernym motylom
Potrzebny dym
Codzienność jest szara
Banałem jest lęk
Zbrodnia i kara
Utraciły swój sens

Każdy chce żyć bez strachu ciężkich chmur
Czasem braknie sił lęk dźwigać dzień po dniu
Zawsze tkwi w źrenicy cierń
Kiedy kocham, jem, kiedy śpię
Uciec w niepamięć nie da się

Nadzieja się spala
Słyszycie ten jęk
I zbrodnia i kara straciły swój sens
Czekamy na wyrok, gdy niemy jest sąd
Czy zbawi nas miłość
Czy zabije czyjś błąd

Każdy chce żyć bez strachu ciężkich chmur
Czasem braknie sił lęk dźwigać dzień po dniu
Zawsze tkwi w źrenicy cierń
Kiedy kocham, jem, kiedy śpię
Tak! Chcę zapomnieć

Czekamy na wyrok
Czy świata zawiłość
Zmieni się w wielki błysk
Każdy chce żyć bez strachu ciężkich chmur
Czasem braknie sił lęk dźwigać dzień po dniu
Chciałbym zapomnieć
Nie da się
Tak chcę zapomnieć
Zawsze tkwi w źrenicy cierń
Kiedy kocham, jem, kiedy śpię
Uciec w niepamięć... nie da się

Wir warten auf das Urteil

Wir warten auf das Urteil,
Ob es so wird sein.
Ob Zeit in blutigen Schmutz enden wird mean.
Ich glaube nicht, glaubt nicht, das Schicksal sei hold.
Weite unermesslich groß,
In ihr stirbt unsere Stimme aus, du.

Wir warten auf das Urteil.
Ohnmächtig wie du,
Gepanzerten Schmetterlingen
Braucht man Rauch.
Alltag ist grau,
Banal ist die Angst.
Verbrechen und Strafe
Haben ihren Sinn verloren.

Jeder will angstfrei leben schwerer Wolken Last,
Manchmal reichen Kräfte nicht, sie Tag um Tag zu tragen fast.
Immer steckt im Augapfel ein Dorn,
Wenn ich liebe, esse, wenn ich schlaf,
Fliehen ins Vergessen – unmöglich, ja.

Hoffnung verbrennt,
Hörst du dieses Stöhnen?
Und Verbrechen und Strafe verloren den Sinn,
Wir warten auf das Urteil bei stummem Gericht.
Ob uns Liebe erretten
Oder töten wird fremder Fehler.

Jeder will angstfrei leben schwerer Wolken Last,
Manchmal reichen Kräfte nicht, sie Tag um Tag zu tragen fast.
Immer steckt im Augapfel ein Dorn,
Wenn ich liebe, esse, wenn ich schlaf,
Ja! Ich will vergessen.

Wir warten auf das Urteil
Ob der Welt Gewundenheit
Sich wandelt zu hellem Blitz.
Jeder will angstfrei leben schwerer Wolken Last,
Manchmal reichen Kräfte nicht, sie Tag um Tag zu tragen fast.
Ich will vergessen,
Kann nicht entfliehn.
Ja, ich will vergessen,
Immer steckt im Augapfel ein Dorn,
Wenn ich liebe, esse, wenn ich schlaf,
Fliehen ins Vergessen... Unmöglich, ja.