Themis - Misdeal Übersetzung ins Russische

Themis

Άλλη μια μέρα, άλλη μια μάχη και στην ψυχή μου μια απώλεια
Εγκλωβισμένος ανάμεσα σε εμμονές, έδρανα και εδώλια
Πάγωσε ο χρόνος και η ζωή γιατί κύλαγαν δίχως αιτία
Κι είμαι απ' το τίποτα εδώ καθισμένος, παλεύοντας για ελευθερία

Ψάχνουν ουσία να βρούνε στα ανούσια κι αιμοραγώ στην αλήθεια τους
Απεγνωσμένοι φορτώνουν αλλού όλο το βάρος που κρύβουν τα στήθια τους
Κερνάω τη φωνή μου νερό αμίλητο κι έχω τα χέρια δεμένα
Και τα δεσμά είναι τα λόγια τους, αλλά πονάνε τα γαμημένα

Δέκα φορές κι αν βοήθησα το ευχαριστώ τους δεν ήρθε ούτε μία
Δέκα φορές κι αν πεθάνω μονάχος θα στήσουν γιορτή ολονυχτία
Δέκα αιωνιότητες θα είμαι εδώ για να πνίξω το ψέμα τους
Μέχρι τον Άδη ταξίδεψα δέκα φορές για να κλέψω το στέμμα τους

Κι είδα τα μάτια της Θέμιδας να με κοιτούν λυσσασμένα κι επίμονα
Κι ενώ τη φοβόμουν δεν πήρα το βλέμμα μου, με αργά βήματα σίμωνα
Η τελευταία μου λέξη δική σου της είπα, κλείσιμο αυλαίας
Τυφλή και αγέρωχη, κόρη του Ουρανού και της Γαίας

Κι η θλίψη είναι εκεί και δε σβήνει ποτέ πυρωμένο σημάδι από σίδερο
Παλεύω δαιμόνια τα βράδια να φύγω μακριά σε ένα μέλλον καλύτερο
Δεν ξέρω αν αύριο θα είμαι εδώ να διηγούμαι το τι έχει γίνει
Εκφυλισμένη αλήθεια στο ρινγκ με το ψέμα ζητά δικαιοσύνη
Κι η θλίψη είναι εκεί και δε σβήνει ποτέ πυρωμένο σημάδι από σίδερο
Παλεύω δαιμόνια τα βράδια να φύγω μακριά σε ένα μέλλον καλύτερο
Δεν ξέρω αν αύριο θα είμαι εδώ να διηγούμαι το τι έχει γίνει
Εκφυλισμένη αλήθεια στο ρινγκ με το ψέμα ζητά δικαιοσύνη

Τις νύχτες δεν κλείνει το μάτι, η θάλασσα αιώνιο κρεββάτι
Ή θα τα χάσουμε όλα, ή θα κερδίσουμε κάτι
Ένα ξημέρωμα ακόμα, βαθιά εισπνοή στα πνευμόνια
Άδεια ψυχή, άδειες μέρες, σοβαροφανής για τα πιόνια

Αν είναι να έρθει το τέλος, ας έρθει κι ας είναι επώδυνο
Κάθε πρωί προσπαθώ να πιστέψω ότι ήταν ακόμα ένα όνειρο
Ξύπνα και δες τις ουλές που έχει αφήσει το χθες
Καρφωμένο κοντέρ να ξεχνάω την αλήθεια, διασχίζοντας τις γειτονιές

Βουλιάζω μέσα στο κενό της αλήθειας τους σα να με ρουφήξε η άβυσσος
Τα δάκρυα στα μάτια καυτά κι ο αγώνας μου εκφυλισμένος και άνισος
Γύρω μου κρύο, σ' ένα χειμώνα αιώνιο στα βάθη του Άδη
Γυρεύω το φως δεν αντέχει η ψυχή και τα μάτια μου άλλο σκοτάδι

Και βλέπω τη Θέμιδα ακόμα περήφανη και το σπαθί της γυαλίζει
Η ζυγαριά της ακίνητη και ο μανδύας μπροστά μου ανεμίζει
Η τελευταία μου λέξη δική σου της λέω, κλείσιμο αυλαίας
Τυφλή και αγέρωχη, κόρη του Ουρανού και της Γαίας

Κι η θλίψη είναι εκεί και δε σβήνει ποτέ πυρωμένο σημάδι από σίδερο
Παλεύω δαιμόνια τα βράδια να φύγω μακριά σε ένα μέλλον καλύτερο
Δεν ξέρω αν αύριο θα είμαι εδώ να διηγούμαι το τι έχει γίνει
Εκφυλισμένη αλήθεια στο ρινγκ με το ψέμα ζητά δικαιοσύνη
Κι η θλίψη είναι εκεί και δε σβήνει ποτέ πυρωμένο σημάδι από σίδερο
Παλεύω δαιμόνια τα βράδια να φύγω μακριά σε ένα μέλλον καλύτερο
Δεν ξέρω αν αύριο θα είμαι εδώ να διηγούμαι το τι έχει γίνει
Εκφυλισμένη αλήθεια στο ρινγκ με το ψέμα ζητά δικαιοσύνη

Фемида

Ещё один день, ещё один бой, и в душе моей утрата
Заточенный меж навязчивых идей, скамей и кумиров
Время и жизнь застыли, ибо текли без причины
И я из ничего здесь сижу, сражаясь за свободу

Ищут суть в бессмысленном, а я истекаю правдой
Отчаявшиеся взваливают на других груз из грудей
Пою голосом безмолвным, и руки мои скованы
И путы - их слова, но чертовски больно

Десять раз помог - "спасибо" не прозвучало ни разу
Десять раз умру один - они устроят ночь празднеств
Десять вечностей я здесь буду, чтоб утопить их ложь
До Аида десять раз сходил, чтоб корону украсть

И увидел я взгляд Фемиды - безумный и упорный
И хоть боялся её, не отвел глаз, шагнул медленно
Последнее слово моё - твоё, сказал ей - занавес
Слепая и гордая, дочь Неба и Земли

И скорбь здесь, не гаснет никогда, раскалённое клеймо железа
Борюсь по ночам с демонами, чтоб уйти в лучшее будущее
Не знаю, буду ль завтра здесь, чтоб поведать, что случилось
Выродившаяся правда на ринге с ложью ищет справедливость
И скорбь здесь, не гаснет никогда, раскалённое клеймо железа
Борюсь по ночам с демонами, чтоб уйти в лучшее будущее
Не знаю, буду ль завтра здесь, чтоб поведать, что случилось
Выродившаяся правда на ринге с ложью ищет справедливость

Ночами глаз не сомкнуть, море - вечное ложе
Или всё потеряем, или что-то обретём
Ещё один рассвет, глубокий вдох в лёгкие
Пустая душа, пустые дни, важный вид для пешек

Если концу суждено прийти, пусть будет мучительным
Каждым утром пытаюсь поверить, что это был лишь сон
Проснись и посмотри на шрамы, что вчера оставило
Пригвождённый счётчик, забываю правду, блуждая по кварталам

Тону в пустоте их правды, будто бездна поглотила
Слёзы горячи в глазах, а битва моя уродлива и неравна
Вокруг холод, в вечной зиме, в глубинах Аида
Ищу свет, но душа не выдерживает, а глаза - лишь тьма

И вижу Фемиду всё так же гордой, и меч её блестит
Весы её недвижны, а плащ передо мной развевается
Последнее слово моё - твоё, говорю ей - занавес
Слепая и гордая, дочь Неба и Земли

И скорбь здесь, не гаснет никогда, раскалённое клеймо железа
Борюсь по ночам с демонами, чтоб уйти в лучшее будущее
Не знаю, буду ль завтра здесь, чтоб поведать, что случилось
Выродившаяся правда на ринге с ложью ищет справедливость
И скорбь здесь, не гаснет никогда, раскалённое клеймо железа
Борюсь по ночам с демонами, чтоб уйти в лучшее будущее
Не знаю, буду ль завтра здесь, чтоб поведать, что случилось
Выродившаяся правда на ринге с ложью ищет справедливость