Kaarkuzhal Kadavaiye - Sriram Parthasarathy feat. Vijaynarain, Ananthu, Santhosh Narayanan & Pradeep Kumar Übersetzung ins Deutsche

Kaarkuzhal Kadavaiye

கார்குழல் கடவையே
என்னை எங்கே இழுக்கிறாய்
காலக வழியிலே
கனவுகள் இறைக்கிறாய்

கண்ணாடி கோப்பை ஆழியில்
நான் கைமீறி சேர்ந்த தேயிலை
கன்னங்கள் மூடி ஓரமாய்
நீ நின்றாலே அன்றே தேய்பிறை

கிளியே நீ பிரிந்தால் சாகிறேன்
விறகாய் உன் விழியே கேட்கிறேன்
உளியே உன் உரசல் ஏற்கிறேன்
உனக்காய் என் குறைகள் தோற்கிறேன்

கார்குழல் கடவையே
என்னை எங்கே இழுக்கிறாய்
காலக வழியிலே
கனவுகள் இறைக்கிறாய்

இந்நேரம் மின்னல்கள் வானோடு நானும் கண்டால்
அங்கே நீ புன்னகை செய்தனால் என்கிறேன்
இந்நேரம் பூகம்பம் என் நெஞ்சை தாக்கினால்
அங்கே நீ கண்மூடி திறந்தன என்கிறேன்

கார்குழல் கடவையே
என்னை எங்கே
காலக வழியிலே கனவுகள்

கண்ணாடி கோப்பை ஆழியில்
நான் கைமீறி சேர்ந்த தேயிலை
கன்னங்கள் மூடி ஓரமாய்
நீ நின்றாலே அன்றே தேய்பிறை

கிளியே நீ பிரிந்தால் சாகிறேன்
விறகாய் உன் விழியே கேட்கிறேன்
உளியே உன் உரசல் ஏற்கிறேன்
உனக்காய் என் குறைகள் தோற்கிறேன்

கார்குழல் கடவையே
என்னை எங்கே இழுக்கிறாய்
காலக வழியிலே
கனவுகள் இறைக்கிறாய்

இந்நேரம் மின்னல்கள் வானோடு நானும் கண்டால்
அங்கே நீ புன்னகை செய்தனால் என்கிறேன்
இந்நேரம் பூகம்பம் என் நெஞ்சை தாக்கினால்
அங்கே நீ கண்மூடி திறந்ததன என்கிறேன்

உன் கொட்டம் பார்த்து
பூ வட்டம் பார்த்து
கண் விட்டம் பார்த்து
தீ பற்றும் காற்று

தோல் மச்சம் பார்த்து
மேல் மிச்சம் பார்த்து
தேன் லட்சம் பார்த்து
நடை பிழறிற்று

இணையாய் உன்னை அடைகிறேன்
என்னையே வழி மொழிகிறேன்
எங்கே நெஞ்சின் நல்லாள் எங்கே
இன்பம் மிஞ்சும் இல்லாள் எங்கே
எங்கும் வஞ்சம் அல்லால் எங்கே
கொன்றை கொஞ்சும் சில்லாள் எங்கே

கிளியே நீ பிரிந்தால் சாகிறேன்
விறகாய் உன் விழியே கேட்கிறேன்
உளியே. உன் உரசல் ஏற்கிறேன்
உனக்காய் என் குறைகள் தோற்கிறேன்

கார்குழல் கடவையே
என்னை எங்கே இழுக்கிறாய்
காலக வழியிலே கனவுகள்

Kaarkuzhal Kadavaiye

O Haarpracht, meine Gebieterin,
wohin ziehst du mich?
Auf des Schicksals Pfaden
streust du Träume.

Im tiefen Ozean des gläsernen Bechers,
bin ich der überschüssige Tee.
Wenn du dich, die Wangen verbergend, beiseitestellst,
beginnt sogleich der abnehmende Mond.

Mein Papagei, wenn du mich verlässt, sterbe ich.
Wie Brennholz erbitte ich deine Blicke.
Wie ein Meißel nehme ich deine Berührung an.
Für dich gebe ich meine Fehler auf.

O Haarpracht, meine Gebieterin,
wohin ziehst du mich?
Auf des Schicksals Pfaden
streust du Träume.

Wenn ich jetzt Blitze am Himmel sehe,
sage ich, dass du dort gelächelt hast.
Wenn jetzt ein Erdbeben mein Herz erschüttert,
sage ich, dass du dort deine Augen geschlossen und geöffnet hast.

O Haarpracht, meine Gebieterin,
wohin...?
Auf des Schicksals Pfaden, Träume...

Im tiefen Ozean des gläsernen Bechers,
bin ich der überschüssige Tee.
Wenn du dich, die Wangen verbergend, beiseitestellst,
beginnt sogleich der abnehmende Mond.

Mein Papagei, wenn du mich verlässt, sterbe ich.
Wie Brennholz erbitte ich deine Blicke.
Wie ein Meißel nehme ich deine Berührung an.
Für dich gebe ich meine Fehler auf.

O Haarpracht, meine Gebieterin,
wohin ziehst du mich?
Auf des Schicksals Pfaden
streust du Träume.

Wenn ich jetzt Blitze am Himmel sehe,
sage ich, dass du dort gelächelt hast.
Wenn jetzt ein Erdbeben mein Herz erschüttert,
sage ich, dass du dort deine Augen geschlossen und geöffnet hast.

Deine Streiche betrachtend,
den Kreis deiner Blüten betrachtend,
den Durchmesser deiner Augen betrachtend,
werde ich zur Luft, die Feuer fängt.

Dein Muttermal betrachtend,
den Rest auf dir betrachtend,
Hunderttausende von Honigtropfen betrachtend,
stolpert mein Gang.

Als Gefährten erreiche ich dich,
und gebe mich selbst als Wegzehrung.
Wo ist die Liebste meines Herzens? Wo?
Wo ist sie, die Herrin des überfließenden Glücks?
Wo ist sie, außer voller Arglist überall?
Wo ist das Mädchen, mit dem der Goldregen schäkert?

Mein Papagei, wenn du mich verlässt, sterbe ich.
Wie Brennholz erbitte ich deine Blicke.
Wie ein Meißel nehme ich deine Berührung an.
Für dich gebe ich meine Fehler auf.

O Haarpracht, meine Gebieterin,
wohin ziehst du mich?
Auf des Schicksals Pfaden, Träume...