Gdzie Jest Zet? - Zeus Übersetzung ins Deutsche

Gdzie Jest Zet?

Nie jestem pewnym siebie typem, co się pcha na świecznik
Łatwiej mi zawsze było skreślić się, niż się określić
Lecz, jak wiadomo, życie toczy z nas beczkę
I czasem beksy zamienia w sceniczne bestie
Kiedyś raperzy mi mówili, żebym był sobą
No to poszedłem trochę swoją, trochę ich drogą
Palony tekstem molesty, biegłem, by żyć nocą
Słaby kolendnik ze mnie nie był, ale tyłem mimo to
Dziś na ulicach mijam ważne persony
Tu, gdzie śmigał kiedyś kaczy z pelsonem
Nie pchałem się do stolicy, a dziś ją nazwałbym domem
I myślę o tym, co jest naprawdę "moje
Kiedyś jarałem się Michaelem Jacksonem i komiksami
Chwilę potem - graffiti, pisaniem zwrotek
Dekady dwie to zmieniły w medytację i jogę
Musisz wybaczyć mi, że o nic już się dziś nie założę z nikim

Mówią mi, żebym się nigdy nie zmieniał
Gdy pytam: "w co?", widzę po minach, że nie rozumieją
Że równie dobrze można dać tę radę płatkom śniegu
Czy drzewom przed jesienią i to nie zmienia niczego
Jestem tylko częścią procesu jak józek k
Kropelką w morzu postępu, zdaną na kierunek fal
Wszędzie wskazówki i rady czuję jak wunderbaum
I czekam, aż któryś mędrzec radę wskazówce da
Czas - dla mnie to wieczna enigma...
Najtwardsze z ciał w końcu zmienia w powidła
Dekady wstecz przetapiani na mydło
Ludzie, dziś boją się na Insta stracić twarz jak dziewczęta w Indiach
Ja patrzę na człowieka odbicie w witrynach
Każda tragedia wokół mnie ma swe odbicie w rymach
Ile w tym jest wrażliwca, wie tylko ta jedyna
A ile drapieżnika, co pisze jak jedynak? nikt

Patrzę na niebo, czując, że się rozpada
Świat wokół mnie i mnie też to dopada
Szukałem mądrych odp. na głupie pytania
Szukałem swoich odp., a gubię pytania
Myślę o ziarnach, co dopiero wzejdą
O zapisanych w nich planach, że jako kwiaty zwiędną
Myślę o ciałach, które w tybecie sępy szarpią jak ścierwo
Chodząc miast ulicami, co się beze mnie obejdą
Tak niedaleko od jabłoni padamy
Skuszone ewy i skruszone adamy
Wyobcowani do momentu, kiedy odkrywamy
Jak bardzo przez nasze geny, kogoś przypominamy
Mamy czas na zabawę, pracę i chorobowe
Czas na jędrne pośladki i plamy wątrobowe
Czas na walkę i na uszy kładzione po sobie
Kto ma czas, żeby się uczyć o sobie? nikt

W świecie norm, metek i etykietek
Poprawnych form nie jestem pewien... siebie
Chciałbym móc powiedzieć, że czuję się konkretem
Ale ktoś czuje blok, gdy chcę to puścić w eter
Pytają: "gdzie jest zet?", a tego nikt nie wie
I słychać śmiech, kiedy ktoś znajduje w tym siebie
Bo nie ma nic, co czekałoby na znalezienie
Nie ma nic, co czekałoby na znalezienie

Wo ist Zet?

Ich bin kein selbstsicherer Typ, der sich ins Rampenlicht drängt
Es war für mich immer leichter, mich abzuschreiben, als mich zu definieren
Doch, wie man weiß, treibt das Leben Spott mit uns
Und manchmal verwandelt es Heulsusen in Bühnenbestien
Früher sagten mir Rapper, ich solle ich selbst sein
Also ging ich ein bisschen meinen eigenen, ein bisschen ihren Weg
Getrieben von Molestas Texten, rannte ich, um nachts zu leben
Ich war kein schlechter Kolędnik [Sternsinger], aber ich zog mich trotzdem zurück
Heute begegne ich auf den Straßen wichtigen Persönlichkeiten
Hier, wo einst Karczy mit Pelson unterwegs war
Ich drängte mich nicht in die Hauptstadt, und heute würde ich sie Heimat nennen
Und ich denke darüber nach, was wirklich "mein" ist
Früher stand ich auf Michael Jackson und Comics
Kurz darauf - Graffiti, das Schreiben von Strophen
Zwei Jahrzehnte haben das in Meditation und Yoga verwandelt
Du musst mir verzeihen, dass ich heute um nichts mehr mit niemandem wette

Man sagt mir, ich solle mich niemals ändern
Wenn ich frage: "Wozu nicht?", sehe ich an ihren Mienen, dass sie nicht verstehen
Dass man diesen Rat genauso gut Schneeflocken geben könnte
Oder Bäumen vor dem Herbst, und das ändert gar nichts
Ich bin nur Teil eines Prozesses wie Josef K.
Ein Tröpfchen im Meer des Fortschritts, dem Wellengang ausgeliefert
Überall spüre ich Hinweise und Ratschläge wie einen Wunderbaum
Und ich warte darauf, dass irgendein Weiser dem Zeiger einen Rat gibt
Zeit - für mich ist das ein ewiges Rätsel...
Selbst die härtesten Körper verwandelt sie am Ende in Mus
Jahrzehnte zurück wurden Menschen zu Seife eingeschmolzen
Heute fürchten sie, auf Insta ihr Gesicht zu verlieren wie Mädchen in Indien
Ich betrachte das Spiegelbild des Menschen in Schaufenstern
Jede Tragödie um mich herum findet ihren Widerhall in Reimen
Wie viel Sensibilität darin steckt, weiß nur die Eine
Und wie viel Raubtier, das schreibt wie ein Einzelkind? Niemand

Ich schaue zum Himmel und fühle, dass er zerfällt
Die Welt um mich herum, und mich erfasst es auch
Ich suchte nach klugen Antworten auf dumme Fragen
Ich suchte meine eigenen Antworten, und verliere die Fragen
Ich denke an die Samen, die erst noch aufgehen werden
An die in ihnen gespeicherten Pläne, dass sie als Blumen welken werden
Ich denke an die Körper, die in Tibet Geier zerfetzen wie Aas
Während ich durch die Straßen der Städte gehe, die auch ohne mich auskommen
So unweit vom Apfelbaum fallen wir
Verführte Evas und zerknirschte Adams
Entfremdet bis zu dem Moment, in dem wir entdecken
Wie sehr wir durch unsere Gene jemandem ähneln
Wir haben Zeit für Spaß, Arbeit und Kranksein
Zeit für straffe Hintern und Leberflecken
Zeit für den Kampf und dafür, die Ohren anzulegen
Wer hat Zeit, über sich selbst zu lernen? Niemand

In einer Welt der Normen, Marken und Etiketten
Der korrekten Formen bin ich mir nicht sicher... meiner selbst
Ich wünschte, ich könnte sagen, dass ich mich konkret fühle
Aber jemand spürt eine Blockade, wenn ich das in den Äther schicken will
Sie fragen: "Wo ist Zet?", aber das weiß niemand
Und man hört Gelächter, wenn jemand sich darin wiederfindet
Denn es gibt nichts, was darauf warten würde, gefunden zu werden
Es gibt nichts, was darauf warten würde, gefunden zu werden