Ένας Νέγρος Θερμαστής Από Το Τζιμπουτί - Βασίλης Παπακωνσταντίνου Übersetzung ins Russische

Ένας Νέγρος Θερμαστής Από Το Τζιμπουτί

Ο Γουίλι ο μαύρος θερμαστής
από το Τζιμπουτί
όταν από τη βάρδια του
τη βραδινή σχολούσε
στην κάμαρά μου ερχότανε
γελώντας να με βρει
κι ώρες πολλές για πράγματα
περίεργα μου μιλούσε
Μου 'λεγε πώς καπνίζουνε
στο Αλγέρι το χασίς
και στο Άντεν πώς χορεύοντας
πίνουν την άσπρη σκόνη
κι έπειτα πώς φωνάζουνε
και πώς μονολογούν
όταν η ζάλη μ' όνειρα
περίεργα τους κυκλώνει
Μου 'λεγε ακόμα ότι είδε αυτός μια νύχτα που 'χε πιει πως πάνω σ' άτι εκάλπαζε
στην πλάτη της θαλάσσης
και πίσωθε του ετρέχανε γοργόνες με φτερά
σαν πάμε στ' Άντεν μου 'λεγε κι εσύ θα δοκιμάσεις
Εγώ γλυκά του χάριζα και λάμες ξυραφιών
και του 'λεγα πως το χασίς τον άνθρωπο σκοτώνει και τότε αυτός συνήθιζε γελώντας τρανταχτά με το 'να χέρι του
ψηλά πολύ να με σηκώνει
Μες στο τεράστιο σώμα του
είχε μια αθώα καρδιά
κάποια νυχτιά μέσα στο μπαρ
Ρετζίνα στη Μαρσίλια
για να φυλάξει εμένα από έναν Ισπανό
έφαγε αυτός μια αδειανή στην κεφαλή μποτίλια
Μια μέρα τον αφήσαμε
στεγνό απ' τον πυρετό
πέρα στην Άπω Ανατολή
να φλέγεται να λιώνει
θεέ των μαύρων,
τον καλό συγχώρεσε Γουίλ
και δώσ' του εκεί που βρίσκεται
λίγη απ' την άσπρη σκόνη

Чернокожий кочегар из Джибути

Вилли, чернокожий кочегар,
из Джибути,
когда со смены ночной
возвращался,
в мою каюту приходил,
смеясь, меня найти,
и часами о вещах
странных говорил.
Рассказывал, как курят
в Алжире гашиш,
и в Адене, как танцуя,
пьют белый порошок,
и потом, как кричат они,
и как бормочут,
когда дурман со снами
странными их кружит.
Рассказывал еще, как видел он однажды ночью, выпив, как на коне скакал
по хребту морскому,
и следом за ним мчались русалки с крыльями,
"Как в Аден попадем, – говорил, – и ты попробуешь".
Я ж дарил ему конфеты и лезвия бритвенные,
и говорил, что гашиш человека убивает, и тогда он обычно, хохоча громко, одной рукой
меня высоко поднимал.
В теле огромном его
было сердце невинное.
Как-то ночью в баре
"Реджина" в Марселе,
чтобы защитить меня от испанца одного,
он схватил по голове пустой бутылкой.
Однажды мы оставили его
иссушенного лихорадкой,
где-то на Дальнем Востоке,
гореть и таять.
Боже черных,
прости доброго Вилла,
и дай ему там, где он есть,
немного белого порошка.