Οι δεκαπέντε (Αμνηστεία '64) - Διονύσης Σαββόπουλος Übersetzung ins Englische

Οι δεκαπέντε (Αμνηστεία '64)

Κοράκου χρώμα τα μαλλιά κι ασπρίσανε
απ' τη μεριά της εξορίας γυρίσανε
Το σπίτι αδειανό σβησμέν' η φωτιά
ο κάμπος πληγή
ο τάφος μικρός
η μάνα δεν ζει
κι ένα πουλάκι λαλεί.
Πατέρας γιος πρώτη φορά φιλήθηκαν
γνώρισ' ο κόσμος τ' άσπρα μαλλιά θυμήθηκαν
Σπαθίζει τις πίκρες
ήλιος λαμπρός
στους δρόμους γιορτή
τραγούδι ανεμίζει
πλήθος λαός
κι ένα πουλάκι λαλεί:
Είμαστ' οι πρώτοι κι ακολουθάνε
αναστημένοι χίλιοι νεκροί
ίδιοι καιροί ξημερώνουνε πάλι
να η φωτιά να η ζωή

The Fifteen (Amnesty '64)

Raven-colored hair that has turned white
they've returned from the side of exile
The house is empty, the fire extinguished
the field is wounded
the grave is too small
the mother is no more
and a little bird is singing.
Father and son kiss each other for the first time
the world knows his white hair and remembers
He dispels bitterness
bright sun
festivity in the streets
song flying in the wind
crowds of people
and a little bird is singing:
We are the first and others follow
resurrected, a thousand dead
similar times are dawning again
here's the fire, here's the life