Η Σειρά Που Βγαίνουνε Τα Αστέρια - Κτίρια Τη Νύχτα Übersetzung ins Deutsche

Η Σειρά Που Βγαίνουνε Τα Αστέρια

Τίποτα δεν ήταν πιο τρομακτικό
Απ' τις μέρες που φύγαν' χωρίς να τις ζήσω
Κι όλες τις νύχτες που δε βγάλαν' πουθενά
Τεράστια δόντια όπου κι να γυρίσω
Απ' το παλιό μου σπίτι ένα φως αναβοσβήνει
Κι απ' το τωρινό ακούγεται ένα βούισμα
Και να που κάπως τώρα ήρθανε τα πράγματα
Κι οι εφιάλτες μου μοιάζουν με νανούρισμα
Οι άνθρωποι βουτάνε έξω από τα τρένα
Για να μην πάνε ξανά στη δουλειά τους
Τηλέφωνα χτυπάνε μέσα στη νύχτα
Δεν τους μιλάνε, θέλουν μόνο τα παιδιά τους
Όσα έχουν στο νου δεν είναι πια δικά τους
Ακούγονται παντού απ' τα πιο ισχυρά ηχεία
Το ωστικό κύμα αυξάνεται διαρκώς
Κάνει τα αεροπλάνα να χάνουν την πορεία
Οι επιβάτες προσγειώνονται σε άλλους προορισμούς
Χωρίς αποσκευές, με ανύπαρκτα στοιχεία
Δεν μπορούν να κάνουν φίλους, έχουν μόνο γνωστούς
Όπως γίνεται και τώρα πάνω κάτω δηλαδή
Λίγο πιο κάτω απ' τη χειρότερη μέρα
Αποκοιμιέμαι για άλλο ένα βράδυ

Θα ήτανε καλύτερα αν το μόνο που γνωρίζαμε ήταν
Η σειρά που βγαίνουνε τα αστέρια
Κάθε φορά που πέφτει το σκοτάδι

Άγιε μου Βασίλη, πώς σου μαύρισαν τα γένια
Ήμουνα καλό παιδί, γι' αυτό μη με ξεχάσεις
Θέλω έναν κόσμο που το μόνο που θα βλέπεις
Θα 'ναι influencers μέχρι να γεράσεις
Κοίτα τα χέρια μου, μετά από τόσα χρόνια
Έχουνε σημάδια απ' τα σχολικά βιβλία
Που αν τα διάβαζα ανάποδα, δε θα έβγαζαν νόημα
Μα αυτό θα είχε πιο μεγάλη σημασία
Τα βράδια από μικρός μέσα στην ησυχία
Νιώθω τόσο πόνο που ούτε εσύ δε με γλιτώνεις
Ίσως ο δρόμος για την ευτυχία
Είναι να νιώθουμε πως πάντα ήμασταν μόνοι
Ας ήμουν πιο χαζός για να 'ξερα πού πάω
Μετά για σένα θα γινόμουν ό,τι θες
Και το τηλεκοντρόλ που αλλάζει τους ρόλους
Θα ήταν κρυμμένο σε χίλες μεριές
Αν ήτανε παιχνίδι, θα το 'χαν ήδη λιώσει
Παράνομα εργοστάσια που βγάζουν νέα όπλα
Αν ήτανε ιός, θα στον είχα μεταδώσει
Και το φάρμακο θα υπήρχε στο Marianas Web
Λίγο πιο κάτω απ' τη χειρότερη μέρα
Λίγο πιο πάνω από αυτό το βράδυ

Θα ήτανε καλύτερα αν το μόνο που γνωρίζαμε ήταν
Η σειρά που βγαίνουνε τα αστέρια
Κάθε φορά που πέφτει το σκοτάδι

Die Reihenfolge, in der die Sterne erscheinen

Nichts war beängstigender
als die Tage, die vergingen, ohne dass ich sie lebte
und all die Nächte, die zu nichts führten
riesige Zähne, wohin ich mich auch wende
von meinem alten Haus blinkt ein Licht
und von meinem jetzigen hört man ein Summen
und siehe, irgendwie sind die Dinge jetzt gekommen
und meine Albträume wirken wie ein Schlaflied
die Menschen springen aus den Zügen
um nicht mehr zur Arbeit zu gehen
Telefone klingeln mitten in der Nacht
sie sprechen nicht mit ihnen, sie wollen nur ihre Kinder
was sie im Kopf haben, gehört ihnen nicht mehr
man hört es überall aus den stärksten Lautsprechern
die Druckwelle nimmt ständig zu
bringt Flugzeuge dazu, ihren Kurs zu verlieren
die Passagiere landen an anderen Zielen
ohne Gepäck, mit nicht existierenden Daten
sie können keine Freunde finden, sie haben nur Bekannte
so wie es jetzt auch ungefähr ist
etwas unterhalb des schlimmsten Tages
ich schlafe ein für eine weitere Nacht

Es wäre besser, wenn das Einzige, was wir wüssten, wäre
die Reihenfolge, in der die Sterne erscheinen
jedes Mal, wenn die Dunkelheit hereinbricht

Lieber Weihnachtsmann, wie ist dein Bart so schwarz geworden
Ich war ein braver Junge, also vergiss mich nicht
Ich will eine Welt, in der du nur
Influencer siehst, bis du alt wirst
Schau meine Hände an, nach so vielen Jahren
haben sie Spuren von den Schulbüchern
die, wenn ich sie rückwärts gelesen hätte, keinen Sinn ergeben hätten
aber das hätte mehr Bedeutung gehabt
abends, seit ich klein war, in der Stille
fühle ich so viel Schmerz, dass nicht einmal du mich retten kannst
vielleicht ist der Weg zum Glück
zu fühlen, dass wir immer allein waren
Wäre ich doch dümmer, damit ich wüsste, wohin ich gehe
dann würde ich für dich alles werden, was du willst, meine Süße
und die Fernbedienung, die die Rollen vertauscht
wäre an tausend Stellen versteckt
wenn es ein Spiel wäre, hätten sie es schon durchgespielt
illegale Fabriken, die neue Waffen herstellen
wenn es ein Virus wäre, hätte ich dich damit angesteckt
und das Gegenmittel gäbe es im Marianas Web
etwas unterhalb des schlimmsten Tages
etwas oberhalb dieser Nacht

Es wäre besser, wenn das Einzige, was wir wüssten, wäre
die Reihenfolge, in der die Sterne erscheinen
jedes Mal, wenn die Dunkelheit hereinbricht