Φτωχόπαιδο - Παύλος Σιδηρόπουλος Übersetzung ins Deutsche

Φτωχόπαιδο

Τη δύναμή σου πουλάς σ' ένα γιαπί
φορτώνοντας τσιμέντο και λάσπη το κορμί
κλειδώνεις σπίτι με πόνο την καρδιά
και κατεβάζεις τα ρολά
και στα όνειρα σιωπή
Ζητάς ελευθερία, "Αέρα" "Αλβανία"

Ο πόνος σου με γκόμενας μορφή
αυτό που για άλλους είναι καθημερινή ζωή
Μα ειν' η τσέπη άδεια κι η κούραση σφυρί
Θεέ μου θα τόθελες θα τόθελες κι εσύ
Λιγάκι να γλεντήσεις, σαν άνθρωπος να ζήσεις

Συνήθισες να περπατάς σκυφτά
κι ο ινστρούχτορας σου φέρεται γλυκά
Δύναμη, κόμμα, αγώνας και φωτιά
κι ο κουλτουριάρης στα μπάρ να σ' αγαπά
όταν το βράδυ η μοναξιά
Τα σώβρακά σου πιτσιλά

Σε μια σκοπιά στο Ελληνικό στρατό
στραβός ανώνυμος του δεκανέα Κ.Ε.Β.Ο.Π
κοιτάς με δέος ένα τυχαίο φρικιό
να φεύγει τρέχοντας απ' τον τρελογιατρό
κουνώντας το χαρτάκι
Το I5 το μικράκι

Σε φάμπρικα πιάνεις δουλειά
μα κάποια ανύποπτη και σκοτεινή βραδιά
αναρχικοί βάζουν φωτιά
Τ' αφεντικό σου πανικός χωρίς λεφτά
Ένα θηρίο σε καλεί, νιώθεις μιαν άγρια ηδονή

Άνεργος τώρα ζητάς καινούργια αρχή
Με σλήπιν μπαγκ στον ώμο, φίλος από παιδί
κουτσά στραβά σου λέει τη βγάζω καθαρή
Μα είναι δικιά μου, δικιά μου η ζωή
κι εσύ να περιμένεις
Με γνώση ότι πεθαίνεις

Εφημερίδα, φωτογραφία μικρή
Μιλάει για σένα, για κάποιον πωλητή
ήτανε βράδυ, ήτανε κι η βροχή
τ' αφεντικό παρθένα, στο πρώτο της φιλί
"με λήστεψε" τους λέει "το πιο καλό παιδί"

Ο αλέκτωρ λάλησε την τρίτη του φορά
Το κόμμα τώρα σε διαγράφει βιαστικά
οι σύντροφοί σου; "μα ήταν φύση αναρχικιά"
"αυτά, απ' τ' άλλα, εκείνα
συμβαίνουνε κι αυτά"
Μνήμες, καπνός, αμφιβολία καμιά
Μονάχ' ακόμα μία, μα τι άλλο από μία μελανιά
Σε μιας εφημερίδας τη γωνιά

Armer Junge

Deine Kraft verkaufst du auf einer Baustelle
belädst deinen Körper mit Zement und Mörtel
schließt das Haus ab, das Herz voller Schmerz
und lässt die Rollläden herunter
und in den Träumen Stille
Du verlangst Freiheit, "Luft" "Albanien"

Dein Schmerz in Gestalt einer Frau
das, was für andere das tägliche Leben ist
Aber die Tasche ist leer und die Müdigkeit ein Hammer
Mein Gott, du hättest es gewollt, du hättest es auch gewollt
Ein wenig zu feiern, wie ein Mensch zu leben

Du hast dich daran gewöhnt, gebückt zu gehen
und der Instruktor behandelt dich nett
Kraft, Partei, Kampf und Feuer
und der Kultivierte in den Bars, der dich mag
wenn nachts die Einsamkeit
deine Unterhosen befleckt

Auf einem Wachposten in der griechischen Armee
schielender, anonymer Soldat des Korporals vom K.E.V.O.P.
schaust du mit Ehrfurcht auf einen zufälligen Freak
der rennend vom Psychiater weggeht
wedelnd mit dem Zettelchen
Dem kleinen I5-Schein

In einer Fabrik fängst du Arbeit an
aber in einer ahnungslosen und dunklen Nacht
legen Anarchisten Feuer
Dein Boss in Panik, ohne Geld
Ein Biest ruft dich, du fühlst eine wilde Lust

Arbeitslos suchst du jetzt einen Neuanfang
Mit dem Schlafsack auf der Schulter, ein Freund seit Kindertagen
sagt dir holprig, 'Ich schlag mich durch'
Aber es ist mein Leben, mein eigenes Leben
und du sollst warten
Mit dem Wissen, dass du stirbst

Zeitung, kleines Foto
Spricht von dir, von irgendeinem Verkäufer
es war Nacht, es war auch der Regen
Die Chefin, eine Jungfrau, bei ihrem ersten Kuss
"Er hat mich ausgeraubt", sagt sie ihnen, "der bravste Junge"

Der Hahn krähte zum dritten Mal
Die Partei streicht dich nun eilig
deine Genossen? "aber er war anarchistischer Natur"
"Dies und das, und jenes...
sowas passiert halt"
Erinnerungen, Rauch, kein Zweifel
Nur noch ein weiterer, aber was sonst als ein blauer Fleck
In der Ecke einer Zeitung