Lyrics and translation 3.33 - Imast

Imast

Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը
Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը

Խոսել ինչ-որ բանի մասին
Մինչև տաքսին հասնի մասիվ
Մինչև մի երկու բառ ասի
Արդեն կասես էստեղ սպասի
Նա էլի խառը դուրս կտա
Դու էլ արդեն դուրս կգաս
Քեզ եղանակը դուր կգա
Արդեն հասելես, տուն մտար
Ու շատ ափսոսա, որ շատերը շատախոս են
Էնքան շատ են խոսում
Հոգնումա հեռախոսը
Էնքան են բողոքում
Հայտնվում են փողոցում
Ես էլ գիրք եմ բացում
Ու հարցեր եմ մտածում
Ու հարցեր եմ մտածում
Ինչնա մարդկանց բթացնում
Գոնե բարձրացնի
Իջացնում ու փչացնում, քչացնում
Թողում միջանցքում
Տալիս միշտ արցունք
Ահա, թե ինչ հարցեր են իմ գլխով
Միշտ անցնում
Շատախոսները սովորել են շատ լավ խոսելը
Անցել են շատ բարդ փորձերը
Ժամանակն իզուր կորցրել են
Հիմա խոսում են անդադար
Անդուր, դատարկ
Խոսքերի մեջ հիմա չի մնացել իմաստ

Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը
Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը

Տաղավարները շատ են
Բազում գաղափարներ
Կաղապարվել ենք մեր մեջ
Ասում դատարկ բառեր
Խոսում ենք խոսելու համար
Ապրու′մ ուտելու, հեռանում ենք ժամ առ ժամ, դեպի մութ հեռու
Կյանքը, դառելա մոռացված
Մի հին կինո, այնտեղ հերոսներ
Պարտված ու կին գինով
Կեսից էլ գովազդներ
Ինչպես տունը հովացնել
Պետքա էդ ամենի կողքով
Թափով անցնել
Բնությունը, արդեն վաղուց հնությունա
Նրա գրկում հանգստանալը'
Վայրենությունա
Եթե կհասցնես, փորձի գնալ այս տարի
Հաջորդ տարի, հաստատ բան չի մնա էտ անտառից
Ինչ որ բան անել, հետո խոսել
Ուշ ենք խորացել
Որ շատ պիտի անենք ու նոր ասենք
Դա ենք մոռացել
Ինչ որ մեկը կա, նրա ուղին նորա բացվել
Պետք ա նրան սովորացնել, ոչ թե ստորացնել

Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը

Խոսքեր անիմաստ, դեմքեր բանիմաց
Կանգնած տան դիմաց հարցեր հանդիպած
Ավար քանդի բաց, որնա քեզ դիմած
Խոսքեր սիրո թե տանջանքի, լույսի թե հառաչանքի
Կարոտի, վատ օդի, թե կառաջարկի
Որ չխոսես հիմա, մտքում գտնես իմաստ
Որ չխոսես հիմա, մտքում գտնես իմաստ
Ու հարցով չդիմես, քեզ հարցով մեկին դիմած

Խոսքերի մեջ իմ այս
Չի մնացել իմաստ
Խոսքերը իմ հիմա
Մեռնում են քո դիմաց
Կյանքն էլ խառնա, բարդա
Ու շատ ափսոսա
Որ գործերը քիչ են ու շատա խոսքը

Смысл

В моих словах сейчас
Не осталось смысла
Мои слова сейчас
Умирают перед тобой
Жизнь и так сумбурна, сложна
И очень жаль
Что дел мало, а слов много
В моих словах сейчас
Не осталось смысла
Мои слова сейчас
Умирают перед тобой
Жизнь и так сумбурна, сложна
И очень жаль
Что дел мало, а слов много

Говорить о чём-то
Пока такси не доедет до района
Пока пару слов скажет
Уже скажешь, пусть здесь подождёт
Она опять что-то напутает
Ты уже выйдешь
Тебе понравится погода
Уже приехал, зашёл домой
И очень жаль, что многие болтливы
Так много говорят
Устаёт телефон
Так много жалуются
Оказываются на улице
Я же книгу открываю
И вопросы обдумываю
И вопросы обдумываю
Что людей притупляет
Хоть бы поднимало
Опускает и портит, уменьшает
Оставляет в коридоре
Всегда вызывает слёзы
Вот какие вопросы в моей голове
Всегда крутятся
Болтуны научились очень хорошо говорить
Прошли много сложных испытаний
Время зря потеряли
Теперь говорят без умолку
Неприятно, пусто
В словах теперь не осталось смысла

В моих словах сейчас
Не осталось смысла
Мои слова сейчас
Умирают перед тобой
Жизнь и так сумбурна, сложна
И очень жаль
Что дел мало, а слов много
В моих словах сейчас
Не осталось смысла
Мои слова сейчас
Умирают перед тобой
Жизнь и так сумбурна, сложна
И очень жаль
Что дел мало, а слов много

Студий много
Множество идей
Мы заштамповались в себе
Произносим пустые слова
Говорим ради того, чтобы говорить
Живём, чтобы есть, удаляемся час за часом, во тьму далёкую
Жизнь стала забытой
Старым фильмом, там герои
Побеждённые и женщина с вином
Посредине ещё и реклама
Как охладить дом
Нужно мимо всего этого
Стремительно пройти
Природа уже давно старина
Отдыхать в её объятиях
Дикость
Если успеешь, попробуй съездить в этом году
В следующем году точно ничего не останется от того леса
Что-то сделать, потом говорить
Мы поздно осознали
Что много нужно сделать и только потом сказать
Это мы забыли
Кто-то есть, его путь только открылся
Нужно его научить, а не унизить

В моих словах сейчас
Не осталось смысла
Мои слова сейчас
Умирают перед тобой
Жизнь и так сумбурна, сложна
И очень жаль
Что дел мало, а слов много

Слова бессмысленны, лица знающие
Стоя перед домом, вопросы встретившие
Разрушенный город, который к тебе обращён
Слова любви или муки, света или вздоха
Тоски, плохого воздуха, или предложения
Чтобы не говорить сейчас, в мыслях найти смысл
Чтобы не говорить сейчас, в мыслях найти смысл
И с вопросом не обращаться, к кому-то с вопросом обратившись

В моих словах сейчас
Не осталось смысла
Мои слова сейчас
Умирают перед тобой
Жизнь и так сумбурна, сложна
И очень жаль
Что дел мало, а слов много