Lyrics and translation 3.33 - Krkesic

Krkesic

Նկարեմ արև′ դեմքին ժպիտն իմ
Կարեմ ամպերը պատռված ու բացեմ գիրքն իմ
Ու բացեմ գիրքն իմ, քո մասին այնտեղ գրեմ,
Որ մի օր թաքուն կարդաս ու ավելի շատ ինձ սիրես։
Թող քեզ ու դառի շողքս, կողքս մնա
Ես եմ հուշող քեզ' թե ուր պիտի գնանք։
Հող կա, մեջը ծաղիկ, ջուր տանք, թող ծիծաղի,
Որ քամին կատաղած չգա նրան քաղի, թաղի ։
Որտեղից դու ինձ գտար։ Որտեղ գտա ես քեզ։
Ինչպես սիրտս մտար։ Ինչպես քո սիրտը մտա ես։
Որ կողմից եկար ու երբ, ցերեկով թե գիշերով,
Քայլում եմ դեպի քեզ էտ ամենը հիշելով:

Տես դառել եմ ես քեզ կես,
որ գրկես փրկես ինձ,
Էս անիմաստ կրկեսից,
Տես դառել եմ ես քեզ կես,
Որ գրկես փրկես ինձ,
Էս անիմաստ կրկեսից:

Այստեղ մաքուր ոչինչ չկա անկեղծ մարդու սուտը վկա,
Եթե կատուն շատ ուզենա հաստատ նրա մուկը կգա,
Եթե մեկին գտնես ու կորցնես մի ընկճվի,
Ուրեմն ուրիշն ա կեսը քո, ուրեմն ինքը չի:
Իսկ ես գտա ոնց որ հենց նոր արև բացվող։
Չգնացի գնացքով, որի մեջ կար քնած գող։
Նստեցի իմ սենյակում, որը արդեն մերնա,
Ու ոչ մեկին չի պատմի, գաղտնիքները մերնա:

Դառել եմ ես քեզ կես, որ գրկես փրկես ինձ,
Էս անիմաստ կրկեսից,
Տես դառել եմ ես քեզ կես,
Որ գրկես փրկես ինձ,
Էս անիմաստ կրկեսից:

Նման քամուն որ շուտ խառնումա մազերդ իրար,
Ես մոտ կգամ ու քեզ կասեմ քո բառերը սիրած։
Նման լույսի, որ բացվումա, դու կժպտաս կրկին,
Մեկնել չկա գա ու ինձ քեզանից փրկի:
Բացեց արևն իր աչքերը, ժպտաց ու քեզ տեսավ։
Անցավ գիշերը ու աստղերը կհանգեն հեսա։
Ու ծաղիկներ կբացվեն այնտեղ′ որտեղ դու ես,
Այնտեղ որտեղ ինչքան մոտ, այնքան էլ հեռու ես:

Տես դառել եմ ես քեզ կես,
որ գրկես փրկես ինձ,
Էս անիմաստ կրկեսից,
Տես դառել եմ ես քեզ կես,
Որ գրկես փրկես ինձ,
Էս անիմաստ կրկեսից:

Кркесич

Нарисую на твоем лице солнечную улыбку
Разорву облака и открою свою книгу
И открою свою книгу, там я пишу о тебе,
Чтобы однажды ты тайно прочитала и полюбила меня еще сильнее.
Пусть твой и мой свет станут единым, оставайся со мной
Я напомню тебе, куда нам идти.
Есть земля, на ней цветы, польем их, пусть рассмешатся,
Чтобы не пришел яростный ветер, не сорвал их, не похоронил.
Откуда ты меня нашел? Где я нашел тебя?
Как вошло в мое сердце? Как вошло мое сердце в твое?
Откуда и когда ты пришел, днем или ночью,
Я иду к тебе, вспоминая все это:

Видишь, я стал твоей половиной,
Чтобы ты обняла и спасла меня,
От этого бессмысленного цирка,
Видишь, я стал твоей половиной,
Чтобы ты обняла и спасла меня,
От этого бессмысленного цирка:

Здесь чистого ничего нет, а ложь лживого человека - свидетель,
Если кошка очень захочет, то ее мышь обязательно придет,
Если кого-то найдешь и потеряешь, не расстраивайся,
Значит, другой - твоя половина, значит, он сам не такой:
А я нашел тебя, как только взошло солнце.
Я не поехал на поезде, в котором спал вор.
Я сидел в своей комнате, которая уже наша,
И никому не расскажет, что наши секреты наши:

Я стал твоей половиной, чтобы ты обняла и спасла меня,
От этого бессмысленного цирка,
Видишь, я стал твоей половиной,
Чтобы ты обняла и спасла меня,
От этого бессмысленного цирка:

Как ветер, который быстро путает твои волосы,
Я подойду ближе и скажу тебе твои любимые слова.
Как свет, который загорается, ты снова улыбнешься,
Спасения от меня нет, приходи и спасай меня от тебя:
Солнце открыло свои глаза, улыбнулось и увидело тебя.
Прошла ночь, и звезды будут висеть на небесах.
И цветы распустятся там, где ты,
Там, где чем ближе, тем дальше:

Видишь, я стал твоей половиной,
Чтобы ты обняла и спасла меня,
От этого бессмысленного цирка,
Видишь, я стал твоей половиной,
Чтобы ты обняла и спасла меня,
От этого бессмысленного цирка: