Painjan - A.V. Prafullchandra translation in German

Painjan

पीश्यावाणी झालं रं
अर-र-र-र-र-र खुळ्या वाणी झालं रं

झुंझुर-मंझूर पहाटला टिपूर-टिपूर चांदणं
दिवस येडा गेला कुठं?
भिर-भिर नजरेला नाजूक-साजूक भास रं
दावून चांद सरला कुठं

बांधावर पाय हाती आभाळ घावतया
आपसूक वारा नवा उरात धावतया
पंखा बिगर जीव ह्यो उड रं

आव, पैंजण कानामधी छुनु-छुनु वाजतंय
डोळ्या म्होरं नजारा पण सपान वाटतंय
अर-र-र-र-र-र पैंजण कानामधी छुनु-छुनु वाजतेय
डोळ्याम्होरं नजारा पण सपान वाटतंय

असा कसा रंग आज गुलाबी उन्हाचा?
फुलावाणी गंध जणू पाचोळ्याला आला कसा?
कानावर हाक, जरी दूरवर नाही कुणी
डोळ्याम्होरं झाप आता झोप नाही ध्यानी-मनी

ओ, जीव खेळ नि लगोरी जीव
ओ, बघ झाला हाय टपोरी
मग गावभर हुंदाड, झिम-झिम झिम्माड
रुसलं, हसलं, फसलं रं

पीश्यावाणी झालं रं
अर-र-र-र-र-र खुळ्या वाणी झालं रं

झुंझुर-मंझूर पहाटला टिपूर-टिपूर चांदणं
दिवस येडा गेला कुठं?
भिर-भिर नजरेला नाजूक-साजूक भास रं
दावून चांद सरला कुठं

बांधावर पाय हाती आभाळ घावतया
आपसूक वारा नवा उरात धावतया
पंखा बिगर जीव ह्यो उड रं

आव, डोळ्या म्होरं नजारा पण सपान वाटतंय

Fußkettchen

Es ist wie verrückt geworden,
Ach, es ist wie wahnsinnig geworden.

In der dämmerigen Morgendämmerung, das funkelnde Mondlicht,
Wo ist der verrückte Tag hin?
Für den umherschweifenden Blick, eine zarte, anmutige Illusion,
Nachdem er den Mond gezeigt hat, wohin ist er verschwunden?

Die Füße auf dem Feldweg, den Himmel in den Händen, renne ich,
Automatisch rennt ein neuer Wind in meiner Brust,
Ohne Flügel fliegt dieses Leben.

Oh, das Fußkettchen klingt leise "chunu-chunu" in meinen Ohren,
Die Szene vor meinen Augen erscheint mir wie ein Traum,
Ach, das Fußkettchen klingt leise "chunu-chunu" in meinen Ohren,
Die Szene vor meinen Augen erscheint mir wie ein Traum.

Wie kommt es, dass die Farbe der Sonne heute so rosig ist?
Wie kommt es, dass das trockene Laub wie eine Blume duftet?
Ich höre einen Ruf, obwohl weit und breit niemand ist,
Meine Augen sind verschleiert, aber Schlaf ist nicht in meinen Gedanken.

Oh, mein Herz spielt und tollt, mein Liebling,
Oh, schau, er ist ausgelassen geworden,
Dann streift er durch das ganze Dorf, ausgelassen und verrückt,
Schmollt, lacht, wird getäuscht.

Es ist wie verrückt geworden,
Ach, es ist wie wahnsinnig geworden.

In der dämmerigen Morgendämmerung, das funkelnde Mondlicht,
Wo ist der verrückte Tag hin?
Für den umherschweifenden Blick, eine zarte, anmutige Illusion,
Nachdem er den Mond gezeigt hat, wohin ist er verschwunden?

Die Füße auf dem Feldweg, den Himmel in den Händen, renne ich,
Automatisch rennt ein neuer Wind in meiner Brust,
Ohne Flügel fliegt dieses Leben.

Oh, die Szene vor meinen Augen erscheint mir wie ein Traum.