Lyrics and translation Add Carabao - ถึกควายทุย

ถึกควายทุย

บัวลอยเจ้าเพื่อนยาก
ทำไมจากข้าเร็วเกินไป
บัวลอยไปอยู่ที่ไหน
เคยรู้บ้างไหม
โปรดคิดคำนึงถึงบัวลอย

บัวลอยเขาเป็นชายหนุ่ม
ตาเหล่หลังงุ้มเด๋อๆด๋าๆ
รูปร่างแม้ไม่โสภา
จิตใจล้ำฟ้า
ดังสมญาบัวลอย

เป็นเพื่อนคุย
ยามเพื่อนหว้าเหว่
เป็นพ่อครัว
ยามเพื่อนหิวโหย
เป็นหมอใหญ่
ยามเพื่อนโอดโอย
หาหยูกยา
มารักษาบรรเทา

บัวลอยถึงวัยเกณฑ์ทหาร
พิกลพิการ
ยังดีหนึ่งประเภทสอง
อาสารับใช้ชาติพี่น้อง
หัวใจคับพอง
กล้าหาญอดทน
เป็นคน หนักเอาเบาสู้
อุตส่าห์มานะอดทน
ช่วยเหลือเพื่อนๆทุกคน
ร่วมแต่ทุกข์สุขไม่สนใจ

บัวลอยเจ้าเพื่อนยาก
ทำไมจากข้าเร็วเกินไป
บัวลอยไปอยู่ที่ไหน
เคยรู้บ้างไหม
โปรดคิดคำนึงถึงบัวลอย

วันหนึ่งมีเสียงปืนคำราม
บัวลอยถูกหาม
มาในเปลผ้าใบ
ยังละเมอ
ห่วงว่าใครเป็นอะไร
คือคำพูดสุดท้าย
ของชายชื่อบัวลอย

ตั้งแต่วันนั้นยันวันนี้
แสงตะเกียงริบหรี่
ที่บ้านไร่ปลายดอย
ไม่มีชายคนที่ชื่อบัวลอย
ความเหงาหงอย
คอยเข้าปลกคลุม

โลกนี้ไม่สมประกอบ
เพราะต่างคนชอบ
เอาแต่ประโยชน์ส่วนตน
โลกนี้ มีสักกี่คน
เป็นบัวหลุดพ้น
อย่างคนชื่อบัวลอย

โลกนี้ ไม่สมประกอบ
เพราะบางคนชอบ
เอาแต่ประโยชน์ส่วนตน
โลกนี้ มีสักกี่คน
เป็นบัวหลุดพ้น
ดังคนชื่อบัวลอย

โลกนี้ ไม่สมประกอบ
เพราะบางคนชอบ
เอาแต่ประโยชน์ส่วนตน
โลกนี้ มีสักกี่คน
เป็นบัวหลุดพ้น
ดังคนชื่อบัวลอย บัวลอย

Loyalties of a Buffalo

Bua Loi, my dearest friend,
Why have you left me so abruptly?
Where have you gone, Bua Loi?
Do you ever think of me?
Please remember Bua Loi.

Bua Loi was a young man,
Cross-eyed, hunchbacked, and goofy,
Although his appearance was not handsome,
His heart was pure.
He lived up to his name, Bua Loi.

He was my confidant,
When I was lonely.
He was my chef,
When I was hungry.
He was my doctor,
When I was sick.
He found herbs,
To heal me.

When Bua Loi was old enough for military service,
Despite his disability,
He volunteered as a Category 2 soldier,
To serve his country.
His heart swelled with pride,
He was courageous and enduring,
He was a hard worker,
He persevered,
And helped everyone.
He shared their joys and sorrows.

Bua Loi, my dearest friend,
Why have you left me so abruptly?
Where have you gone, Bua Loi?
Do you ever think of me?
Please remember Bua Loi.

One day, there was a deafening gunshot,
Bua Loi was carried in,
On a stretcher.
He was still delirious,
Asking who was hurt.
Those were his last words,
From a man named Bua Loi.

From that day until this,
The lamplight has flickered,
In the farmhouse on the hill.
The man named Bua Loi is no longer there,
Loneliness,
Has enveloped it.

This world is imperfect,
Because everyone,
Is selfish.
How many people in this world,
Are pure like a lotus,
Like Bua Loi?

This world is imperfect,
Because some people,
Are selfish.
How many people in this world,
Are pure like a lotus,
Like Bua Loi?

This world is imperfect,
Because some people,
Are selfish.
How many people in this world,
Are pure like a lotus,
Like Bua Loi, Bua Loi?