Transportem do pracy (Dał mi kolega) - Afro Kolektyw translation in Russian

Transportem do pracy (Dał mi kolega)

Najlepiej w piłeczkę gra Manchester United,
najlepiej na saksofonie grał Charlie Parker -
- a ja najlepiej gadam do własnych skarpet
i robię inne rzeczy, materialnie nic nie warte.
Żeby sprzedać się najlepiej

- widzicie sami,
że musiałbym leżeć w sklepie ze śmiesznymi rzeczami.
Tak więc wolę nic nie robić
i zostać tu, w tyle, wskutek fobii.
Powiem wam, jak się jej nabawiłem.
Przykład dał mi kolega obrotny i przebojowy,
rósł status wokół całej jego osoby.
Jeżdził (transportem do pracy)
i by opływać mocno w kasę,
wykonywał rzeczy (masę).
Doprowadzał się do wytrzymałości kresu,
zostawiając konkurencję o suchym pysku.
Dynamiczny przedsiębiorca głodny sukcesu,
szeregowy nuworysz szukający zysku.
Zachowywał się, jakby grał w wysokiej lidze,
organizował staff meetingi, bo miał organizer.
Surfował po inecie za pomocą myszki,
planował promocje w planerze akademickim.
Rozdawał gifty fajne.
Zostawiał memo, bo goniły go deadline'y.
Na ścianie miał dyplom Szkoły Głównej Handlowej,
a ja nie wiedziałem jak go sporowadzić na dobrą drogę.
Rozmawiałem z nim, mówił mi:
"Tu i dziś tylko stare dziady nie potrafią zbyt bogato żyć.
Ja chcę wyzyskać życie za młodu,
Ty mnie dissujesz z tego powodu,
bo sam nie znasz sposobu na sukces
i walisz łbem w mur.
Nie umiesz się sprzedać, więc mi zazdrościsz.
To jak, cool?"
Jego ambicja przerosła jego możliwości.
A ja nie chcę być jak on - wewnątrz pusty jak dzwon.
Po co gonić za sukcesem, gdy i tak pójdę na złom?
Mam do wyboru siedem dni spokoju lub:
pięć dni zapierdalam,
w piątek wieczór pub,
w sobotę klub,
w niedzielę kac,
w poniedziałek powrót po kolejny raz,
kolacja we dwoje w Santorini za dwa pięćset,
potem fellatio w rewanżu za to. Co więcej?
Fajna jazda, zajebiste loty,
dobrze być free, mieć fun i parę złotych,
na ścianie dyplom Szkoły Głównej Handlowej.
Ja wciąż nie wiedziałem jak go
sprowadzić na dobrą drogę.
Ale cóż - bywa tak, kiedy kmiot się zachłyśnie
tym że jest kasa, jest władza, jest zajebiście,
jest tyle rzeczy, które można sprzedać,
jest tyle zaszczytów, o które trzeba zabiegać.
Tę świadomość dał mi kolega.

Dał mi kolega...
Dał mi kolega...
Dał mi kolega...
Dał mi kolega...
Tę świadomość dał mi kolega.
Dał mi kolega...
Dał mi kolega...
Dał mi kolega...
Dał mi kolega...

Tę świadomość dał mi kolega,
że najgorzej presję zniesie ten, komu zależy.
I tak, przyjaciele, ów neofita,
choć w butach słoma gniecie,
zabrał się z powrotem za swoje niskie cele.
Już widział wyraźnie jak na dłoni
młodzież mówiącą tylko o browarze
Ikomórkowej telefonii,
nagle nabrał wątpliwości.
Nie, jakie to niemiłe.
Fajna jazda okazała się po równi pochyłej.
Okaż słabość, a zostawią cię samemu sobie
- ja to wiem, ty to wiesz, on też się zaraz dowie
o tym, że dyplom Szkoły Głównej Handlowej
wraz z atrakcjami wprowadza w chorobę.
Zaczął ciskać kurwy do komórki służbowej,
bo gdy jesteś chory - zachowujesz się tak właśnie:
rachunek jest szesnaście,
Ty wyjmujesz dwadzieścia
i każesz wydać do osiemnastu, i jesteś wieśniak.
Poczucie, iż atmosfera wokół się zgęszcza,
maskował słowotokiem i klepaniem po plecach.
Myśl, że swój czas strawił na bezistotnych rzeczach,
czymś trzeba było zgłuszyć.
Zapodał i odleciał.
Dosięgła go i powaliła konkurencji macka,
rozpłynęły się pieniądze i rozpadła wspólna paczka.
Za głowę się trzymał, postawiony pod ścianą.
Tak jak on dymał, tak jego wydymano.
Dał mi kolega.

Dał mi kolega...
Dał mi kolega...
Dał mi kolega...
Dał mi kolega...
Tę świadomość dał mi kolega.
Dał mi kolega...
Dał mi kolega...
Dał mi kolega...
Dał mi kolega...

Przed lustrem z politowaniem patrzę na siebie.
Zdawało mi się, że wiem, a jednak nic nie wiem.
Co zrobić - w świecie karier będę zerem.
W świecie cwaniaków będę frajerem,
bo co materialne, to rozpłynie się w dym siwy.
Mówię mądrze, a każdy mądry jest z perspektywy.
Dziś patrzę, jak imponująco dążą do szczytu,
a jutro - pozazdroszczę im dobrobytu.
Siedzę więc w miejscu dalej i rozważam sobie:
kto kogo miał sprowadzać na dobrą drogę?
Siedzę jak siedziałem i rozważam sobie...

Транспортом на работу (Дал мне товарищ)

Лучше всех в футбол играет Манчестер Юнайтед,
лучше всех на саксофоне играл Чарли Паркер -
- а я лучше всех болтаю с собственными носками
и делаю другие вещи, материально ничего не стоящие.
Чтобы продать себя получше

- видите сами,
что мне пришлось бы лежать в магазине смешных штуковин.
Так что лучше ничего не делать
и остаться тут, позади, из-за фобии.
Расскажу вам, как я её заполучил.
Пример подал мне товарищ расторопный и пробивной,
рос статус вокруг всей его персоны.
Ездил (транспортом на работу)
и чтобы купаться в деньгах,
выполнял дела (массу).
Доводил себя до предела выносливости,
оставляя конкурентов с сухим рылом.
Динамичный предприниматель, голодный до успеха,
рядовой нувориш, ищущий выгоду.
Вёл себя, будто играл в высшей лиге,
организовывал стафф-митинги, ибо имел органайзер.
Сёрфил в инете при помощи мышки,
планировал промо в академическом планнере.
Раздавал крутые подарки.
Оставлял записки, ибо гнали дедлайны.
На стене висел диплом Главной Школы Торговли,
а я не знал, как его наставить на путь истинный.
Беседовал с ним, говорил мне:
"Здесь и сейчас лишь старые лохи не умеют жить богато.
Я хочу использовать жизнь смолоду,
Ты меня диссишь по этой причине,
ибо сам не знаешь пути к успеху
и бьёшься головой о стену.
Не умеешь продать себя, вот и завидуешь.
Ну что, круто?"
Его амбиции превзошли его возможности.
А я не хочу быть как он - внутри пустой как колокол.
Зачем гнаться за успехом, если всё равно отправлюсь на слом?
Мне на выбор семь дней покоя или:
пять дней впахиваю,
в пятницу вечером паб,
в субботу клуб,
в воскресенье похмелье,
в понедельник возврат по новой,
ужин вдвоём на Санторини за две пятьсот,
потом фелляция в ответ за это. Что ещё?
Крутая езда, охренительные полёты,
хорошо быть свободным, иметь кайф и немного злотых,
на стене диплом Главной Школы Торговли.
Я всё не знал, как его
наставить на путь истинный.
Но что ж - бывает так, когда деревенщина опьянеет
от того, что есть бабки, есть власть, есть охренительно,
есть столько вещей, что можно продать,
есть столько почестей, за которые надо бороться.
Это осознание дал мне товарищ.

Дал мне товарищ...
Дал мне товарищ...
Дал мне товарищ...
Дал мне товарищ...
Это осознание дал мне товарищ.
Дал мне товарищ...
Дал мне товарищ...
Дал мне товарищ...
Дал мне товарищ...

Это осознание дал мне товарищ,
что хуже всех давление вынесет тот, кому не всё равно.
И вот, друзья, сей неофит,
хоть в ботинках солома жмёт,
взялся обратно за свои низкие цели.
Уже видел ясно как на ладони
молодёжь, говорящую лишь о пиве
сотовой телефонии,
внезапно засомневался.
Нет, как это неприятно.
Крутая езда оказалась на скользком склоне.
Покажи слабость, и оставят тебя самого с собой
- я то знаю, ты то знаешь, он тоже скоро узнает
о том, что диплом Главной Школы Торговли
вместе с привилегиями приводит к болезни.
Начал швырять маты в служебный мобильник,
ибо когда болен - ведёшь себя именно так:
счёт шестнадцать,
Ты достаёшь двадцать
и велишь дать сдачу до восемнадцати, и ты деревенщина.
Чувство, что атмосфера вокруг сгущается,
маскировал словесным поносом и похлопыванием по плечам.
Мысль, что своё время потратил на неважные вещи,
чем-то надо было заглушить.
Подсел и улетел.
Догнала его и сразила щупальце конкуренции,
растаяли деньги и распалась общая пачка.
За голову держался, поставленный к стенке.
Как он надувал, так и его надули.
Дал мне товарищ.

Дал мне товарищ...
Дал мне товарищ...
Дал мне товарищ...
Дал мне товарищ...
Это осознание дал мне товарищ.
Дал мне товарищ...
Дал мне товарищ...
Дал мне товарищ...
Дал мне товарищ...

Перед зеркалом с сожалением смотрю на себя.
Казалось мне, что знаю, а однако ничего не знаю.
Что делать - в мире карьер буду нулём.
В мире жуликов буду лохом,
ибо всё материальное растворится в дыме сизом.
Говорю умно, а каждый умён с перспективы.
Середня смотрю, как впечатляюще рвутся к вершине,
а завтра - позавидую их достатку.
Сижу же на месте дальше и размышляю:
кто кого должен был наставлять на путь истинный?
Сижу как сидел и размышляю...