Mia Mera Mias Mairis - Afroditi Manou translation in German

Mia Mera Mias Mairis

Ειμαι η Μαίρη Παναγωταρα μια εργαζόμενη μητέρα μια καλη νοικοκυρά δεν ειμαι τίποτα το σπέσιαλ το καταπληκτικό ειμαι αυτο που λέμε δείγμα τυπικό
Μόλις ξυπνήσω το πρωί, πολυ πρωί, πριν ξημερώσει δηλαδή καλα καλα λέω από μέσα μου μουλάρι σειρά ντύσουν γιατι εδω σε περιμεμουνε πολλα
και τότε τρέχω να ξυπνήσω να ταϊσω και να ποτίσω και να ντυθώ τα παιδιά ενώ παράλληλα ετοιμάζω πρωινό για τον πασά.
Του το πηγαίνω στο κρεβάτι κι αυτομάτως κατεβάζω τα παιδιά στο σχολικό,

πάω γραμμή για να ψωνίσω κι ο χασάπης μες στη φούρια να μου πιάνει και τον κω...

να 'χω το νου μου κάθε μέρα για πουκάμισο και σώβρακο καινούριο καθαρό

κι αλίμονο μου αν το ξεχάσω και δεν βρει ζεστό νερό.
Να συγυρίζω τα κρεβάτια και το σπίτι να ετοιμάζω φαγητό για τα παιδιά
κι εγώ να φύγω νηστική και σαν τρελή για την δουλειά

Ντάπα, ντάπα, ντάπα, νταμ...

Και μόλις φτάσω αλαφιασμένη στη δουλειά να 'χω να κάνω και καφέ στ' αφεντικό
να 'χω κι αυτόν που του τη δίνει κάθε τόσο και που θέλει να μου πιάνει και τον κω...
να 'χω το ντριν του τηλεφώνου μες στ' αυτί μου κι από πάνω τις δικές του τις φωνές
και να με στέλνει έξω να κάνω και του κόσμου τις δουλειές.
Μόλις σχολάσω τρέχω αμέσως να προφτάσω να ετοιμάσω το τραπέζι για φαΐ
να τηγανίζω, να ετοιμάζω τη σαλάτα, να σερβίρω και να κόβω και ψωμί
να 'μαι ένα ράκος που να σέρνεται στα πόδια του απ' την πείνα κι από το τρεχαλητό
Κι αυτοί να βρίζουν πως δεν ήτανε καλό το φαγητό.
Να πλένω πιάτα και πιρουνιά και μαχαίρια και να μου 'ρχεται να κάνω φονικό
κι αυτός ο κύριος να θέλει να μου πιάνει και τον κω...
Ντάπα, ντάπα, ντάπα, νταμ...
Μόλις ξαπλώσει και φωνάξει "ησυχία" μην ακούσω μες στο σπίτι τσιμουδιά,

είναι η ώρα που τελειώνω εγώ τα πιάτα και που πρέπει να διαβάσω τα παιδιά,
είναι η ώρα να διαβάσουν οι διαβόλοι για ν' αρχίσουμε να τρέχουμε μετά
στα ιδιαίτερα του ενός και στ' αλλουνού τα γαλλικά.
Κι αφού μου βγάλουνε καλά καλά την πίστη και γυρίσουμε στο σπίτι τελικά
τότε θα φάνε, θα πλυθούνε, θα δαρθούνε και θα παν να κοιμηθούν κανονικά

Κι ενώ εγώ θα σιδερώνω και θα πλένω, ό, τι κάνει μια γυναίκα δηλαδή,
αυτός ο κύριος θα είναι αραγμένος στην ΤV
κι αν γίνω έξαλλη σαν πέσω στο κρεβάτι και τον δω πως είν' ο νους του στο κακό,
είναι καθήκον σου" γυρίζει και μου λέει, συζυγικό.
Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά μια εργαζόμενη μητέρα μια καλή νοικοκυρά.
Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό, είμαι ένα ζωον δηλαδή κανονικό.

Ein Tag einer Mary

Ich bin Mary Panagiotara, eine berufstätige Mutter, eine gute Hausfrau, ich bin nichts Besonderes, nichts Erstaunliches, ich bin das, was man ein typisches Exemplar nennt.
Sobald ich morgens aufwache, sehr früh, bevor es richtig hell wird, sage ich mir innerlich: Maultier, reih dich ein, zieh dich an, denn hier wartet vieles auf dich.
Und dann renne ich, um die Kinder zu wecken, zu füttern, ihnen zu trinken zu geben und sie anzuziehen, während ich gleichzeitig Frühstück für den Pascha zubereite.
Ich bringe es ihm ans Bett und bringe dann automatisch die Kinder zum Schulbus,

gehe direkt einkaufen, und der Metzger in der Eile will mir an den Arsch fassen...

Ich muss jeden Tag an ein neues, sauberes Hemd und eine Unterhose denken.

Und wehe mir, wenn ich es vergesse und er kein heißes Wasser findet.
Die Betten machen und das Haus aufräumen, Essen für die Kinder zubereiten,
und ich gehe hungrig und wie verrückt zur Arbeit.

Dapa, dapa, dapa, dam...

Und kaum komme ich atemlos bei der Arbeit an, muss ich auch noch Kaffee für den Chef machen.
Ich muss auch den ertragen, der ständig ausflippt und mir an den Arsch fassen will...
Ich habe das Klingeln des Telefons in meinem Ohr und dazu noch sein Geschrei.
Und er schickt mich raus, um alle möglichen Besorgungen der Welt zu machen.
Sobald ich Feierabend habe, renne ich sofort los, um rechtzeitig den Tisch fürs Essen zu decken.
Braten, den Salat zubereiten, servieren und auch noch Brot schneiden.
Ein Wrack sein, das ihm vor Hunger und vom Herumrennen zu Füßen kriecht.
Und sie schimpfen, dass das Essen nicht gut war.
Teller und Gabeln und Messer spülen, und ich bekomme Lust, einen Mord zu begehen.
Und dieser Herr will mir an den Arsch fassen...
Dapa, dapa, dapa, dam...
Sobald er sich hinlegt und "Ruhe!" schreit, damit ich keinen Mucks im Haus höre,

ist die Zeit, in der ich mit dem Geschirr fertig werde und mit den Kindern lernen muss,
ist die Zeit, in der die Teufel lernen müssen, damit wir danach anfangen zu rennen
zum Nachhilfeunterricht des einen und zum Französisch des anderen.
Und nachdem sie mir gründlich den letzten Nerv geraubt haben und wir endlich nach Hause kommen,
dann essen sie, waschen sich, prügeln sich und gehen normal schlafen.

Und während ich bügle und wasche, eben alles, was eine Frau so macht,
hängt dieser Herr vor dem Fernseher herum.
Und wenn ich wütend werde, wenn ich ins Bett falle und sehe, dass er nur das Eine im Sinn hat,
dreht er sich um und sagt zu mir: "Das ist deine eheliche Pflicht."
Ich bin Mary Panagiotara, eine berufstätige Mutter, eine gute Hausfrau.
Ich bin nichts Besonderes, nichts Erstaunliches, ich bin sozusagen ein normales Tier.