Lyrics and translation Alban Skenderaj - Stoli i Trendafilave (Live)

Stoli i Trendafilave (Live)

Kur më thoje sa të dua
Bindja veten si të ishte e vërtetë
Dehur nga puthjet e tua
Unë pranova të jetoj si një i tretë
E di që për dreq, më lexohet në sy
Ribëja dhe sot, gjithçka që bëra me ty
Gjithçka që bëra me ty
Si çdo mbasdite fiks në orën 5
Tek i njëjti stol më kot të pres
Trëndafilat i vendos aty
Dhe filloj unë mendoj, mendoj për ty
Se si një ditë thjesht nuk më pe më në sy
Se si një zemër ti e ndave në dy
Syzet vishen lotë e avull
Kur atë ti përqafon e mua sheh
Kalon pranë si një copë akull
Ke kurajon të aktrosh sikur s'më njeh
E di që për dreq, më lexohet në sy
Ribëja dhe sot, gjithçka që bëra me ty
Gjithçka që bëra me ty
Si çdo mbasdite fiks në orën 5
Tek i njëjti stol më kot të pres
Trëndafilat i vendos aty
Dhe filloj unë mendoj, mendoj për ty
Se si një ditë thjesht nuk më pe më në sy
Se si një zemër ti e ndave në dy
Dhe pse ende e ndarë në dy
Ajo ende kërkon në ty
Një gjest, një shenjë, një fjalë, një gjurmë
Dashurinë që nuk e pati kurrë
Nga një mbret në një këshjellë me rërë
Sot mbretëroj një shkretëtirë të tërë
Dhe si dhuratë nga ty, zjarrin mbaj aty
Çdo mëngjes na ndan veç një mur
Të dëgjoj por nuk të shoh kurrë
S'di përse sot e kam një shpresë
Të gjej aty në orën 5

Скамейка роз (Live)

Когда ты говорила, как любишь меня,
Я убеждал себя, будто это правда.
Опьяненный твоими поцелуями,
Я согласился жить, как третий лишний.
Знаю, чёрт возьми, это читается в моих глазах.
Я бы повторил и сегодня всё, что делал с тобой,
Всё, что делал с тобой.
Как каждый день ровно в 5,
У той же скамейки напрасно жду тебя.
Кладу туда розы
И начинаю думать, думать о тебе,
О том, как однажды ты просто перестала смотреть мне в глаза,
О том, как ты разбила сердце на две части.
Очки запотевают от слёз,
Когда ты обнимаешь его, а на меня смотришь.
Проходишь мимо, как кусок льда,
У тебя хватает смелости притворяться, что не знаешь меня.
Знаю, чёрт возьми, это читается в моих глазах.
Я бы повторил и сегодня всё, что делал с тобой,
Всё, что делал с тобой.
Как каждый день ровно в 5,
У той же скамейки напрасно жду тебя.
Кладу туда розы
И начинаю думать, думать о тебе,
О том, как однажды ты просто перестала смотреть мне в глаза,
О том, как ты разбила сердце на две части.
И хотя оно всё ещё разбито надвое,
Оно всё ещё ищет в тебе
Жест, знак, слово, след,
Любовь, которой никогда не было.
Из короля в замке из песка
Сегодня я правлю целой пустыней.
И как подарок от тебя, храню этот огонь в себе.
Каждое утро нас разделяет лишь стена,
Я слышу тебя, но никогда не вижу.
Не знаю, почему сегодня у меня есть надежда
Встретить тебя там в 5.