Harkat (Arrabeye Marg) - Ali Sorena translation in German

Harkat (Arrabeye Marg)

غرق تو تباهی، معلق بی فردا
من نشستم پشت ارابه مرگم
شلاقم از جنس آتیش
جاده ها پر از سرب، از آهن اسبم
با درد که بی انتها شدیده
یه بی راهه از تو جاده ها رمیده بود
دستمو کردم تو سیاهی فهمیدم
مرز بین دیدن و بلعیدن پدیده رو

تا بوفالو ها گذشتن از کنارم این
بی راهه های پُر از سنگ و لاخ
شکستن استخون چرخ ارابه رو
اما ادامه می داد اسب آهنی
لخته لخته جون
هوای کدر
زرد، زرد، نور، بعد مِه
تنفس جُرم، آبشار خون
رو ریه ترکیده زمین سرنگون
گذشت تا تالار اول

بازار پرچما و کارزار و خطر و تباهی
خوک، خوک رو می درید
پوک، استخون مرده ها
زیر سم اسبم خورد می شد هر کنار
خوک های سیر دست ها رو جفت چشا
می ریزن اشک سوگ، بالا سر کشته ها
افسار کشیدم سرعتم شه کم
شیهه رو شنیدن و زل زدن به من
حمله می کنن بهم
گیر می کنم تو شن
می زنم شلاق و می کنم هی
ارّابه درّ نمیاد فرو میرم بین شن
نزدیک شد خِر و خِر
تا در اومد از تو چاله اسب آهنی
به سمت تالار دوم

گله گرازای گُنگ
همون تالار زندگی که با سایه پر شد
نفس کشیدیم دالان جرم رو
راهو بسته صخره، گله حاضره به حمله
گرازا دسته دسته بعد فریاد حرکت
می زنن به گرد راه تو خط صاف
با شعار جنگ تا افتخار
جنگ، جنگ، خون، خط صاف
سنگ از تو صخره می شد پرتاب
لنگ، لنگ، گرازا به پیش
اونا حتی ندیدن اطرافشون رو
گرازا ندیدن کجا میرن اونقدر
غرق بودن که حتی سوالی نموند
دونه دونه می خوردن تو صخره
صخره ها ریختن اما گرازی نموند
رسید به تالار سوم

تالار عشق
بدون چشم
تیکه پاره آش و لاش
آواز سِحر، می خوندم
فریاد کشیدم به پیش، بی نقاب
اسبم پاشو کشید روی خاک
ادامه رو پیاده میرم
پشتم گلهای مرده پیش گیر خار
بعیده این مهیب جا بشه اصلاً
تو و کلمه ها جاکش رنجن
تو و کل این تابشت از دَم
وقتی که رسیدن ارضا بشه طنزن
اما با این همه از خودت پر کن
من سوز تو رو خوب می شناسم، اوه اوه اوه
بدون تو جسارت می خشکه
منو ورم دار تا لباسم بیفته
اِنگار افتادم از ارتفاع
چشامو باز کردم معلّقم تو هوا
نمی دونم تا کجا
قراره ادامه بدم به این اضطراب
عشق بوسه ی خون بود
این تالار تا ابد loop سقوطه
واسه ادامه جنگ
رسید اسب آهنی و ارابه مرگ

غرق تو تباهی، معلق بی فردا
من نشستم پشت ارّابه مرگم
شلاقم از جنس آتیش
جاده ها پر از سرب، از آهن اسبم
با درد که بی انتها شدیده
یه بی راهه از تو جاده ها رمیده بود
دستمو کردم تو سیاهی فهمیدم
مرز بین دیدن و بلعیدن پدیده رو

Harkat (Arrabeye Marg)

Ertrunken in deiner Verdorbenheit, schwebend ohne Morgen
Ich saß hinter dem Karren meines Todes
Meine Peitsche ist aus Feuer
Straßen voll von Blei, aus Eisen mein Pferd
Mit Schmerz, der endlos überlebt hat
Ein Wildpfad war aus den Straßen entlaufen
Ich steckte meine Hände in Finsternis, verstand
Die Grenze zwischen Sehen und Verschlingen das Phänomen

Bis Büffel an mir vorbeizogen
Diese Wildpfade voller Stein und Felsen
Zerbrachen die Knochen des Karrenrads
Doch das eiserne Pferd fuhr fort
Klecks um Klecks Leben
Trübe Luft
Gelb, gelb, Licht, dann Nebel
Atmen Verbrechen, Wasserfall aus Blut
Auf zerrissenen Lungen, die Erde kopfüber
Fuhren wir bis zur ersten Halle

Markt voll Schlachten, Kampfplatz und Gefahr und Verderben
Schweine, rissen Schweine
Hohl, die Knochen der Toten
Unter den Hufen meines Pferdes wurden in jeder Ecke zermalmt
Satte Schweine Hände Paare Augen
Vergießen Trauertränke über den Gefallenen
Ich zog am Zügel, mein Tempo langsamer
Das Wiehern hören und mich anstarren
Sie greifen mich an
Ich bleib im Sand stecken
Ich schlage die Peitsche und treibe sie weiter
Der Karren gab nicht nach, ich versank im Sand
Das Schnauben kam näher
Bis das eiserne Pferd aus der Grube kam
Richtung zweite Halle

Herde stumpfer Wildschweine
Dieselbe Lebenshalle, gefüllt mit Schatten
Wir atmeten den Gang der Sünde
Der Weg durch Fels gesperrt, die Herde zum Angriff bereit
Wildschweine rudelweise, nach ihrem Ruf 'Bewegung'
Sie schlagen hart auf den Weg, in gerader Front
Mit Schlachtruf bis zur Ehre
Krieg, Krieg, Blut, gerade Front
Steine flogen vom Fels geschleudert
Hinkend, hinkend, die Sauen voran
Sie sahen nicht mal um sich herum
Die Schweine wussten nicht, wohin sie gingen, so blind
Getaucht, dass nicht mal eine Frage blieb
Fraßen verdutzt in den Felsen
Die Felsen stürzten ein, doch kein Schwein blieb
Kamen bei der dritten Halle an

Die Liebeshalle
Ohne Augen
Fetzen, Stücke, Schutt und Asche
Sang das Verzauberte Lied
Schrie ich es laut voran, ohne Maske
Mein Pferd zog seine Füße über den Dreck
Den Rest ging ich zu Fuß weiter
Hinter mir tote Blumen spreizen Dornen
Schwer zu glauben, dass hier je wird stattfinden
Du und die Wörter, Kumpane der Qual
Du und die ganze Überzeugung ab Schnurz
Wenn ankommen Befriedigung wird zur Satire
Doch mit all dem verstopfe dich selbst
Ich kenne deine Hitze so gut, o o o
Ohn dich vertrocknet die Kühnheit
Du hast mich aufgeblasen, bis meine Kleider fallen
Als fiel ich aus der Höhe
Doch ich öffnete die Augen, schwebend in der Luft
Ich weiß nicht, wie weit
Gebunden fortzufahren mit dieser Angst
Die Liebe war ein blutiger Kuss
Diese Halle ist for ewig Loop des Sturzes
Und für den fortwährenden Kampf
Kamen das eiserne Pferd und der Todeskarren

Ertrunken in deiner Verdorbenheit, schwebend ohne Morgen
Ich saß hinter dem Karren meines Todes
Meine Peitsche ist aus Feuer
Straßen voll von Blei, aus Eisen mein Pferd
Mit Schmerz, der endlos überlebt hat
Ein Wildpfad war aus den Straßen entlaufen
Ich steckte meine Hände in Finsternis, verstand
Die Grenze zwischen Sehen und Verschlingen das Phänomen