Lyrics and translation Alkinoos Ioannidis - Vythos

Vythos

Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω
"Το σ' αγαπώ δυο μόνο λέξεις..."
αγάπη μου, πως θα μ' αντέξεις,
που 'μαι παράξενο παιδί σκοτεινό.

Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δώ,
κι αν σε πεθύμησα δεν ξέρεις.
"Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις.",
σου το 'χα πει ένα πρωί βροχερό.

Θα σβήσω το φως κι όσα δε σου χω χαρίσει
σε ένα χάδι θα σου τα δώσω.
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω,
μες στου μυαλού μου το μαύρο βυθό.

Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι από μένα,
μες σε δωμάτια κλεισμένα,
το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ,
γιατί μες στο όνειρο μόνο ζω.

Στα σοβαρά μη με παίρνεις ειν' το μυαλό μου θολό
είναι και ο κόσμος μου αστείος.
Κι όταν με βαρεθείς τελείως
ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες.

Και εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
και κάποιο στίχο που σου μοιάζει,
κοιτάζω έξω και χαράζει...
έγινε το αύριο πάλι χθες.

Θα σβήσω το φως κι όσα δε σου χω χαρίσει
σε ένα χάδι θα σου τα δώσω.
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω,
μες στου μυαλού μου το μαύρο βυθό.

Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι από μένα,
μες σε δωμάτια κλεισμένα,
το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ,
γιατί μες στο όνειρο μόνο ζω.

Vythos

Des jours se sont écoulés sans que je te le dise
"Je t'aime, ces deux mots seulement..."
Mon amour, comment me supporteras-tu,
étant un enfant étrange et sombre.

Des jours se sont écoulés sans que je te voie,
et si je t'ai manqué, tu ne le sais pas.
"Tu souffriras toujours près de moi.",
je te l'avais dit un matin pluvieux.

J'éteindrai la lumière et tout ce que je ne t'ai pas donné
dans une caresse, je te le donnerai.
et puis je te trahirai à nouveau,
dans les profondeurs noires de mon esprit.

Tu pleureras à nouveau d'être seule
et moi, plus seul que moi-même,
enfermé dans des chambres,
je rêverai de ton visage,
parce que je ne vis que dans le rêve.

Ne me prends pas au sérieux, mon esprit est trouble
et mon monde est aussi ridicule.
Et quand tu t'ennuieras complètement de moi
cherche ailleurs à me trouver comme tu le souhaites.

Et moi qui ai à nouveau aimé seulement ton idée
et un vers qui te ressemble,
je regarde dehors et l'aube se lève...
demain est redevenu hier.

J'éteindrai la lumière et tout ce que je ne t'ai pas donné
dans une caresse, je te le donnerai.
et puis je te trahirai à nouveau,
dans les profondeurs noires de mon esprit.

Tu pleureras à nouveau d'être seule
et moi, plus seul que moi-même,
enfermé dans des chambres,
je rêverai de ton visage,
parce que je ne vis que dans le rêve.