Altijd dwaalden haar blikken naar de tamme boerenzoon
Все время ее взгляд блуждал в сторону скромного сына фермера
Van de hofstee aan den overkant
С усадьбы напротив,
Naar dat brok natuur zonder uitlaatgas
К этому кусочку природы без выхлопных газов.
Maar hij zag haar niet
Но он ее не замечал.
Lucht was zij voor hem
Для него она была как воздух.
In haar wanhoop heeft ze toen een liedje geschreven
В отчаянии она написала песню
Met hele hete woordenrefr.: En als ze 's avonds een schoon luchtje schepte En ze zag het flauwe schijnsel van zijn nachtlampje Achter het slaapkamergordijn Dan slaakte ze een putdiepe zucht En met haar hoofd een beetje schuin omhoog Zong ze haar lied voor hem, voor hem He boerenknul boere boere boereknul Boerenknul ik ben kapot van jou Nim me dan nim me dan nim me dan mee in de groene wei Maak me maak me maak me een beetje blij Doe het dan doe het dan lekker boerenstuk
С очень горячими словами: припев: А когда вечером она вдыхала свежий воздух И видела тусклый свет его ночника За занавеской в спальне, Она испускала глубокий вздох И, слегка склонив голову, Пела свою песню для него, для него Эй, деревенский парень, фермер, фермер, деревенский парень, Деревенский парень, я без ума от тебя Возьми меня, возьми меня, возьми меня с собой на зеленый луг Сделай меня, сделай меня, сделай меня немного счастливой Сделай это, сделай это, сладкий деревенский парень
Maar ja, de tamme boerenzoon lag al op een oor
Но, увы, скромный сын фермера уже спал,
En met het andre oor hoorde hij slecht
А другим ухом он слышал плохо.
Dus zong de wilde stadse meid voor de kat zijn viool
Так что дикая городская девчонка пела для кота.
En in haar tweede huisje huilde ze hete tranen
И в своем втором доме она проливала горячие слезы
Om de stoere boerenknul met zijn eeltige jatten en zijn ongerepte lijfrefr.
По крепкому деревенскому парню с его мозолистыми руками и нетронутым телом. припев
Zeven zomers gingen voorbij
Прошло семь лет.
En al die tijd wierp de wilde stadse meid haar blikken
И все это время дикая городская девчонка бросала взгляды
Voor de viool van de kat
Напрасно, как для кота.
Toen op een zwoele zondagmiddag zag zij de tamme boerenzoon
Потом, в один душный воскресный день, она увидела скромного сына фермера
In zijn beste lakense pak
В его лучшем льняном костюме,
Naderen op het smalle pad tussen de korenvelden
Идущего по узкой тропинке между пшеничных полей.
En als een geit op een haverkist dacht ze bij d'r eigen
И, как коза на овсяной коробке, подумала она про себя:
Nu of nooit
Сейчас или никогда.
Met haar brede heupen versperde zij de weg
Своими широкими бедрами она преградила ему дорогу
En met haar hoofd een beetje schuin omhoog riep ze tegen hem