Lyrics and translation Andre Van Duin - Het Dorp

Het Dorp

Thuis heb ik nog een ansichtkaart
Waarop een kerk een kar met paard
Een slagerij J. van der Ven.
Een kroeg, een juffrouw op de fiets
Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets,
Maar 't is waar ik geboren ben.
Dit dorp, ik weet nog hoe het was,
De boerenkind'ren in de klas,
Een kar die ratelt op de keien,
Het raadhuis met een pomp ervoor,
Een zandweg tussen koren door,
Het vee, de boerderijen.

En langs het tuinpad van m'n vader
Zag ik de hoge bomen staan.
Ik was een kind en wist niet beter,
Dan dat nooit voorbij zou gaan.

Wat leefden ze eenvoudig toen
In simp'le huizen tussen groen
Met boerenbloemen en een heg.
Maar blijkbaar leefden ze verkeerd,
Het dorp is gemoderniseerd
En nu zijn ze op de goeie weg.
Want ziet, hoe rijk het leven is,
Ze zien de televisiequiz
En wonen in betonnen dozen,
Met flink veel glas, dan kun je zien
Hoe of het bankstel staat bij Mien
En d'r dressoir met plastic rozen.

En langs het tuinpad van m'n vader
Zag ik de hoge bomen staan.
Ik was een kind en wist niet beter,
Dan dat nooit voorbij zou gaan.

De dorpsjeugd klit wat bij elkaar
In minirok en beatle-haar
En joelt wat mee met beat-muziek.
Ik weet wel, het is hun goeie recht,
De nieuwe tijd, net wat u zegt,
Maar het maakt me wat melancholiek.
Ik heb hun vaders nog gekend
Ze kochten zoethout voor een cent
Ik zag hun moeders touwtjespringen.
Dat dorp van toen, het is voorbij,
Dit is al wat er bleef voor mij:
Een ansicht en herinneringen.

Toen ik langs het tuinpad van m'n vader
De hoge bomen nog zag staan.
Ik was een kind, hoe kon ik weten
Dat dat voorgoed voorbij zou gaan.

Деревня

Дома у меня есть открытка,
На которой церковь, телега с лошадью,
Мясная лавка Й. ван дер Вен.
Кабак, девушка на велосипеде...
Тебе это, скорее всего, ни о чем не говорит,
Но это место, где я родился.
Эта деревня... я помню, какой она была:
Дети фермеров в классе,
Телега, гремящая по булыжнику,
Ратуша с насосом перед ней,
Проселочная дорога, петляющая среди пшеничных полей,
Скот, фермы...

И вдоль садовой дорожки моего отца
Я видел высокие деревья.
Я был ребенком и не знал ничего другого,
Кроме того, что это никогда не закончится.

Как просто они жили тогда,
В простых домах среди зелени,
С полевыми цветами и живой изгородью.
Но, видимо, они жили неправильно,
Деревня модернизировалась,
И теперь они на правильном пути.
Ведь посмотри, как богата жизнь:
Они смотрят телевикторины
И живут в бетонных коробках,
С большим количеством стекла, чтобы можно было видеть,
Как у Мины стоит диван
И ее сервант с пластиковыми розами.

И вдоль садовой дорожки моего отца
Я видел высокие деревья.
Я был ребенком и не знал ничего другого,
Кроме того, что это никогда не закончится.

Деревенская молодежь кучкуется вместе
В мини-юбках и с битловскими прическами,
И подпевает бит-музыке.
Я знаю, это их право,
Новое время, как ты говоришь,
Но это делает меня немного меланхоличным.
Я знал их отцов,
Они покупали лакрицу за цент,
Я видел, как их матери прыгали через скакалку.
Та деревня, она исчезла,
Вот все, что осталось у меня:
Открытка и воспоминания.

Когда я шел по садовой дорожке моего отца,
Я все еще видел высокие деревья.
Я был ребенком, как я мог знать,
Что это навсегда пройдет.