Lyrics and translation Andre Van Duin - Onzichtbare André

Onzichtbare André

Refr.: Ik ben onzichtbare Andre Is dat geen knettergek idee Niemand die me ooit eens ziet Je hoort me wel, maar ziet me niet Gelooft u mij, dat val niet mee
Toen hij geboren werd, 't is lang gelee
Vroeg iedereen zich af: "waar is Andre'"Ze hoorden hem wel huilen en men zocht, waar is ie toch
En als ze niet gestopt zijn nou dan zoeken ze hem nog
Laatst kreeg hij in de bus, hij schrok zich dood
Een vrouw van tachtig kilo op z'n schoot
Zij dacht: die plaats is vrij en hield geen rekening met hem
Maar schrok zich haast te pletter toen hij zei met zachte stemrefr.
Met een meisje blijft het meestal niet lang aan
Hij ziet haar wel, maar zij ziet hem niet staan
Maar als hij haar wel leuk vindt en hij vraagt haar om een zoen
Dan zegt ze: "'k zou niet weten waar of ik dat op moest doen"Laatst vroeg aan hem een weekbladjournalist
Hoe oud hij was, of hij dat zelf wel wist
Toen hij zei: "vijfendertig, viel die man haast door de ruit"En riep: "hoe is het mogelijk, daar zie je niet naar uit"refr.(Andre van Duin
Ad Kraamer)

Невидимый Андре

Припев: Я невидимый Андре, разве это не сумасшедшая идея? Никто меня никогда не видит. Ты слышишь меня, но не видишь. Поверь мне, милая, это нелегко.
Когда он родился, давно это было,
Все спрашивали: "Где Андре?" Они слышали его плач и искали, где же он.
И если бы они не остановились, то искали бы его до сих пор.
Недавно в автобусе, он чуть не умер от страха,
Женщина весом восемьдесят килограмм села ему на колени.
Она подумала, что место свободно, и не учла его присутствия.
Но чуть не умерла от испуга, когда он сказал тихим голосом: припев.
С девушкой обычно всё быстро заканчивается.
Он видит её, но она не видит его.
Но если она ему нравится, и он просит у неё поцелуй,
Она говорит: "Я не знаю, куда его направить". Недавно журналист еженедельника спросил у него,
Сколько ему лет, знает ли он сам.
Когда он сказал: "Тридцать пять", этот мужчина чуть не выпал из окна.
И воскликнул: "Как это возможно, ты совсем не выглядишь на свои годы!" Припев. (Андре ван Дуин, Ад Крамер)