Komu Potrzebny Zal - Radio Edit - Andrzej Piaseczny translation in German

Komu Potrzebny Zal - Radio Edit

Na końcu świata, kiedy nas
Łaskawy Bóg podzieli na
To co nam przy sobie każe trwać
Prawdy całe pozostały za

Przeszłością ludzi, śmiechem ich
Zobaczysz czemu tęsknią przy
Odpowiedziach, których mało tak
Na pytania aktualne jak

Komu potrzebny był
Przyjacielu moich dni
Żal za tymi co odchodzą
Gdy już nie ma ich
Kogo dziś na to stać
By zapytać głośno raz
Kiedy jak zwykle kończy się
Przyznaję się, nie mnie

Na końcu świata tam gdzie stać
Jak w poczekalni będziesz miał
Przed pokojem odpuszczenia win
Niepokoju pełen mówię ci

Pomyślisz tam więc może już
Na chwilę przed rachunkiem słów
Uwierzysz w nie i tym
Tym co już dziś powiedzą ci

Komu potrzebny był
Przyjacielu moich dni
Żal za tymi co odchodzą
Gdy już nie ma ich
Kogo dziś na to stać
By zapytać głośno raz
Kiedy jak zwykle kończy się
Przyznaję się, nie mnie

Czas obracał nami tak jak chce
Tak niedawno blisko byłem lecz
Dzisiaj widzę sam przeszedłem
Wieki w myślach więc
Nawet kiedy z dwóch tak różnych stron
Sentymenty czy szacunek to
Wiem że to nie tylko nie
Jest potrzebny mnie

Komu potrzebny był
Komu potrzebny był
Kogo dziś na to stać
By zapytać głośno raz
Kiedy jak zwykle kończy się
Przyznaję się, nie mnie

Komu potrzebny był
Przyjacielu moich dni
Żal za tymi co odchodzą
Gdy już nie ma ich
Kogo dziś na to stać
By zapytać głośno raz
Kiedy jak zwykle kończy się
Przyznaję się, nie mnie

Wozu die Trauer - Radio Edit

Am Ende der Welt, wenn uns
Der gütige Gott trennt in
Das, was er uns bei sich behalten lässt
Sind die ganzen Wahrheiten zurückgeblieben

Hinter der Vergangenheit der Menschen, ihrem Lachen
Wirst du sehen, wonach sie sich sehnen bei
Antworten, von denen es so wenige gibt
Auf Fragen, die so aktuell sind wie

Wozu brauchte man,
Freundin meiner Tage,
Trauer um die, die gehen
Wenn sie nicht mehr da sind
Wer kann sich das heute leisten
Einmal laut zu fragen
Wenn es wie immer endet
Ich gebe zu, ich nicht

Am Ende der Welt, wo du stehen wirst
Wie in einem Wartezimmer
Vor dem Raum der Sündenvergebung
Voller Unruhe, sage ich dir

Wirst du vielleicht dort denken,
Kurz vor der Abrechnung der Worte
Wirst du an sie glauben und an das,
Was sie dir heute schon sagen werden

Wozu brauchte man,
Freundin meiner Tage,
Trauer um die, die gehen
Wenn sie nicht mehr da sind
Wer kann sich das heute leisten
Einmal laut zu fragen
Wenn es wie immer endet
Ich gebe zu, ich nicht

Die Zeit drehte uns, wie sie wollte
Vor kurzem war ich noch nah, aber
Heute sehe ich, ich bin selbst
Jahrhunderte in Gedanken gegangen
Auch wenn von zwei so verschiedenen Seiten
Gefühle oder Respekt, das ist
Ich weiß, dass es nicht nur das ist
Es ist nicht nötig für mich

Wozu brauchte man,
Wozu brauchte man,
Wer kann sich das heute leisten
Einmal laut zu fragen
Wenn es wie immer endet
Ich gebe zu, ich nicht

Wozu brauchte man,
Freundin meiner Tage,
Trauer um die, die gehen
Wenn sie nicht mehr da sind
Wer kann sich das heute leisten
Einmal laut zu fragen
Wenn es wie immer endet
Ich gebe zu, ich nicht