Lyrics and translation Andrzej Piaseczny - Komu Potrzebny Zal - Radio Edit

Komu Potrzebny Zal - Radio Edit

Na końcu świata, kiedy nas
Łaskawy Bóg podzieli na
To co nam przy sobie każe trwać
Prawdy całe pozostały za

Przeszłością ludzi, śmiechem ich
Zobaczysz czemu tęsknią przy
Odpowiedziach, których mało tak
Na pytania aktualne jak

Komu potrzebny był
Przyjacielu moich dni
Żal za tymi co odchodzą
Gdy już nie ma ich
Kogo dziś na to stać
By zapytać głośno raz
Kiedy jak zwykle kończy się
Przyznaję się, nie mnie

Na końcu świata tam gdzie stać
Jak w poczekalni będziesz miał
Przed pokojem odpuszczenia win
Niepokoju pełen mówię ci

Pomyślisz tam więc może już
Na chwilę przed rachunkiem słów
Uwierzysz w nie i tym
Tym co już dziś powiedzą ci

Komu potrzebny był
Przyjacielu moich dni
Żal za tymi co odchodzą
Gdy już nie ma ich
Kogo dziś na to stać
By zapytać głośno raz
Kiedy jak zwykle kończy się
Przyznaję się, nie mnie

Czas obracał nami tak jak chce
Tak niedawno blisko byłem lecz
Dzisiaj widzę sam przeszedłem
Wieki w myślach więc
Nawet kiedy z dwóch tak różnych stron
Sentymenty czy szacunek to
Wiem że to nie tylko nie
Jest potrzebny mnie

Komu potrzebny był
Komu potrzebny był
Kogo dziś na to stać
By zapytać głośno raz
Kiedy jak zwykle kończy się
Przyznaję się, nie mnie

Komu potrzebny był
Przyjacielu moich dni
Żal za tymi co odchodzą
Gdy już nie ma ich
Kogo dziś na to stać
By zapytać głośno raz
Kiedy jak zwykle kończy się
Przyznaję się, nie mnie

Кому Нужна Печаль - Радио Версия

На краю земли, когда нас
Милостивый Бог разделит на
То, что рядом быть велит,
Истины все остались за

Прошлым людей, их смехом,
Ты увидишь, почему грустят они,
При ответах, которых так мало
На вопросы актуальные, как

Кому был нужен
Друг моих дней,
Печаль по тем, кто уходит,
Когда их уже нет?
Кто сегодня может себе позволить
Спросить однажды вслух,
Когда, как обычно, всё заканчивается,
Признаюсь, не я.

На краю земли, там, где стоять
Как в зале ожидания, ты будешь
Пред дверью отпущения грехов,
Полный тревоги, говорю тебе,

Ты подумаешь там, быть может, уже
На мгновение пред отчётом слов,
Поверишь в них и тем,
Что уже сегодня скажут тебе:

Кому был нужен
Друг моих дней,
Печаль по тем, кто уходит,
Когда их уже нет?
Кто сегодня может себе позволить
Спросить однажды вслух,
Когда, как обычно, всё заканчивается,
Признаюсь, не я.

Время вращало нами, как хотело,
Так недавно был я близко, но
Сегодня вижу сам: прошёл я
Века в мыслях, и
Даже когда с двух таких разных сторон
Чувства или уважение — это
Знаю, нужно не только
Мне.

Кому был нужен,
Кому был нужен,
Кто сегодня может себе позволить
Спросить однажды вслух,
Когда, как обычно, всё заканчивается,
Признаюсь, не я.

Кому был нужен
Друг моих дней,
Печаль по тем, кто уходит,
Когда их уже нет?
Кто сегодня может себе позволить
Спросить однажды вслух,
Когда, как обычно, всё заканчивается,
Признаюсь, не я.