Lyrics and translation Anna Maria Jopek - Skłamałabym

Skłamałabym, odpowiadając, że w tak wiele lat już oswoiłeś mnie z bliskością Twoich rąk.
Z wiecznie zmiennym światłem oczu.
A wciąż jest tak, że ja spotykam Cię jak gdyby pierwszy raz.
Skłamałabym, opowiadając, że Cię znam, gdy Twoja twarz tak wiele znaczeń ma.
Bo Ty u kresu dnia i w wędrującej smużce świtu to nie ten sam a dwaj tak różni a tak obaj bliscy mi.
Kiedy nie słyszy nikt i kiedy nikt nie patrzy, dziękuję za mój czas przy Tobie.
Za każdy dzień.
Skłamałabym, że tego właśnie chcę: oswoić, przyzwyczaić się.
Wyciszyć błogi dreszcz - tę myśl, że wciąż Cię nie znam jeszcze.
Żyć bez szans na nasz następny, piękny, pierwszy raz.
Kiedy nie słyszy nikt i kiedy nikt nie patrzy, dziękuję za mój czas przy Tobie.
Za każdy dzień.
Następny z pierwszych...

Я бы солгала, ответив, что за столько лет ты уже приручил меня близостью твоих рук.
С вечно меняющимся светом глаз.
И все же я встречаюсь с тобой как будто впервые.
Я бы солгала, сказав, что знаю тебя, когда твое лицо так много значит.
Потому что ты в конце дня и в блуждающем пятне рассвета-не один и тот же, и два таких разных, и оба близкие мне.
Когда никто не слышит и когда никто не смотрит, спасибо за мое время рядом с вами.
За каждый день.
Я бы соврала, что именно этого я и хочу: приручить, привыкнуть.
Заглушить блаженную дрожь-мысль о том, что я до сих пор тебя не знаю.
Жить без шансов на наш следующий, прекрасный, первый раз.
Когда никто не слышит и когда никто не смотрит, спасибо за мое время рядом с вами.
За каждый день.
Следующий из первых...