Lyrics and translation Anna Maria Jopek - Z Nadzieja, Ze Nie Ma Istnienia

Z Nadzieja, Ze Nie Ma Istnienia

Jak myślisz, czy tam, za ostatnią już ciszą
Tam, skąd się listów nie pisze
Nasze czułe dusze dwie znowu rozpoznają się
I czy spotkają się?

Czy dusze znają mowę dotyku?
Czy wymieniają spojrzenia?
Czy mijają się w milczeniu
Czy w nieznanym nam języku rozumieją się?

Szczęśliwi w niewiedzy znajdą pocieszenie
Jak dobrze mi z nadzieją, że nie ma nieistnienia

Czy dusze są tu, obok nas, jak powietrze?
Czy są odległe, jak gwiazdy?
Czy unoszą się na wietrze
Albo cicho wiją gniazda z przedwieczornej mgły?

Szczęśliwi w niewiedzy znajdą pocieszenie
Jak dobrze mi z nadzieją, że nie ma nieistnienia

Czy myślisz, że tam niskie lipcowe słońce
Da swego ciepła nam więcej?
I czy dusze nasze na rozgadanej wonnej łące
Będą mogły trzymać się za ręce?
Będą mogły trzymać się za ręce?
Będą mogły

С надеждой, что небытия нет

Как думаешь, милый, там, за последней уже тишиной
Там, откуда писем не пишут
Наши чуткие души две снова узнают друг друга
И встретятся ли?

Знают ли души язык прикосновений?
Обмениваются ли взглядами?
Проходят ли мимо в молчании
Или на неведомом нам языке понимают друг друга?

Счастливые в неведении найдут утешение
Как хорошо мне с надеждой, что небытия нет

Души, милый, они здесь, рядом с нами, как воздух?
Или далеки, как звезды?
Носятся ли на ветру
Или тихо вьют гнезда из предвечернего тумана?

Счастливые в неведении найдут утешение
Как хорошо мне с надеждой, что небытия нет

Как думаешь, там низкое июльское солнце
Даст своего тепла нам больше?
И смогут ли души наши на просторном благоухающем лугу
Держаться за руки?
Смогут ли держаться за руки?
Смогут ли