Lyrics and translation Aref - Rozehgareh Gharibeh Nazanin

دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم
دلت را می پویند مبادا شعله ای در آن نهان باشد
روزگار غریبی است نازنین
و عشق را کنار تیرک راهوند تازیانه می زنند
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد
شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد
در این بن بست کج و پیچ سرما
آتش را به سوخت بار سرود و شعر فروزان می دارند
روزگار غریبی است نازنین
آنکه بر در می کوبد شباهنگام
به کشتن چراغ آمده است
نور را در پستوی خانه نهان باید کرد
آنک قصابانند بر گذرگاهان مستقر
با کُنده و ساطوری خون آلود
روزگار غریبی است
و تبسم را بر لبها جراحی می کنند
و ترانه را بر دهان
شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد
روزگار غریبی است
ابلیس پیروز مست سور عزای ما را بر سفره نشسته است
خدای را در پستوی خانه نهان باید کرد

Они будут говорить твоими устами, чтобы ты не сказал: "Я люблю тебя".
Чтобы пламя не было скрыто в нем.
Странное время, Назанин.
И они хлещут любовь вдоль рогатки.
Любовь должна быть спрятана в шкафу дома.
Увлечение должно быть спрятано в шкафу дома.
В этом тупике наклон и к черту холод
Они сжигают огонь, чтобы подпитывать бремя мантры и поэзии.
Странное время, Назанин.
Кто скользит по ночам
Приди, чтобы погасить свет.
Свет должен быть спрятан в шкафу в доме.
Это те, кто обосновался на перекрестках.
С окровавленными обрубками и тесаком.
Это странное время.
И операция на губах.
И песня на устах.
Увлечение должно быть спрятано в шкафу дома.
Это странное время.
Иблис победоносный пьяный Сур оплакивает нас сидя на скатерти
Бог, должно быть, спрятан в шкафу дома.