Lyrics and translation The Arian Band - Sedaye Paye Omid

Sedaye Paye Omid

روز و هر جا هزارون گرسنه با چشمایی معصوم و پاک
دستای بی جون و رنجورشون ، می شن اسیر دستای خاک
می گیرن جنگ و بلا و مصیبت ، گریبون زندگی رو
هر جا که پا می ذارن ، تنها به جا می ذارن ، فقر و گرسنگی رو
اما ما می تونیم ، بازم برگردونیم
صدای پای امید رو تو کوچه ی غم
آره ، من و تو می دونیم ، که همیشه می تونیم
دستامونو اگه بدیم به دستای هم
اما ما می تونیم ، بازم برگردونیم
صدای پای امید رو تو کوچه ی غم
آره ، من و تو می دونیم ، که همیشه می تونیم
دستامونو اگه بدیم به دستای هم
مثل پرنده ای که می تونه ، توی روزهای سخت زمونه
خودشو بزنه به آب و آتیش ، تا به لونه غذا برسونه
می دونه گرسنه ای که بی جونه ، توی یه آشیون ویرونه
فرق بین زندگی و مرگه ، براش هر لحظه که می گذرونه
اما ما می تونیم ، بازم برگردونیم
صدای پای امید رو تو کوچه ی غم (صدای پای امید رو تو کوچه ی غم)
آره ، من و تو می دونیم ، که همیشه می تونیم
دستامونو اگه بدیم به دستای هم
اما ما می تونیم ، بازم برگردونیم
صدای پای امید رو تو کوچه ی غم
آره ، من و تو می دونیم ، که همیشه می تونیم
دستامونو اگه بدیم به دستای هم

Звуки шагов надежды

Каждый день, повсюду, тысячи голодных с невинными и чистыми глазами,
Их слабые и измученные руки становятся пленниками праха.
Войны, бедствия и несчастья хватают за горло жизнь,
Куда бы они ни пошли, они оставляют после себя только нищету и голод.
Но мы можем, мы можем вернуть
Звуки шагов надежды на улицы печали.
Да, мы с тобой знаем, что всегда сможем,
Если протянем друг другу руки.
Но мы можем, мы можем вернуть
Звуки шагов надежды на улицы печали.
Да, мы с тобой знаем, что всегда сможем,
Если протянем друг другу руки.
Как птица, которая может в трудные зимние дни
Броситься в огонь и воду, чтобы принести еду в гнездо,
Она знает, что голодный и бессильный птенец в разрушенном гнезде,
Для него разница между жизнью и смертью - каждое мгновение.
Но мы можем, мы можем вернуть
Звуки шагов надежды на улицы печали (Звуки шагов надежды на улицы печали).
Да, мы с тобой знаем, что всегда сможем,
Если протянем друг другу руки.
Но мы можем, мы можем вернуть
Звуки шагов надежды на улицы печали.
Да, мы с тобой знаем, что всегда сможем,
Если протянем друг другу руки.