Lyrics and translation BLØF - Polaroid

Polaroid

Je hebt geen camera, maar toch kijk je door een lens
Je ziet de duinen en het strand en dan de zee
Elk moment maken we mee en de tijd lijkt onbegrensd
Maar in een vierkantje gevangen
Dit is het beeld dat bij je blijft

Elke seconde is een polaroid
Bij een donkerrode roos
'T Is de mooiste foto ooit
Elke dag is weer een wand vol polaroids
Die ik maakte in m'n hoofd
Nee, zo'n dag vergeet ik nooit

Ik zit weer naast je en wat kijken we verbaasd
Er staan glazеn en een kaars, het is al avond
En we zijn dan wel gеhavend door de tijd die verder raast
Maar in een vierkantje gevangen
Dit is het beeld dat ik onthoud

Elke seconde is een polaroid
Bij een donkerrode roos
'T Is de mooiste foto ooit
Elke dag is weer een wand vol polaroids
Die ik maakte in m'n hoofd
Nee, zo'n dag vergeet ik nooit

Hoe zo de werkelijkheid vertragen kan
Hoe een herinnering vervagen kan
Het kan misschien verkleuren
Maar het is toch echt gebeurd

Elke seconde is een polaroid
Bij een donkerrode roos
'T Is de mooiste foto ooit
Elke dag is weer een wand vol polaroids
Die ik maakte in m'n hoofd
Nee, zo'n dag vergeet ik nooit

Ieder uur is weer een hand vol polaroids
Ze gaan niet in een doos
Ze worden nooit meer weggegooid
Elke dag is weer een wand vol polaroids
Die ik maakte in m'n hoofd
Nee, zo'n dag vergeet ik nooit

Полароид

У тебя нет камеры, но ты смотришь сквозь объектив,
Видишь дюны, пляж, а затем и море.
Мы переживаем каждое мгновение, и время кажется безграничным,
Но оно заключено в маленький квадратик.
Это образ, который останется с тобой.

Каждая секунда – как полароид
Рядом с темно-красной розой.
Это самая красивая фотография на свете.
Каждый день – это стена, полная полароидов,
Которые я сделал в своей голове.
Нет, такой день я никогда не забуду.

Я снова сижу рядом с тобой, и мы оба удивлены.
Стоят бокалы и свеча, уже вечер.
И пусть мы изранены временем, которое мчится вперед,
Но это мгновение заключено в маленький квадратик.
Это образ, который я запомню.

Каждая секунда – как полароид
Рядом с темно-красной розой.
Это самая красивая фотография на свете.
Каждый день – это стена, полная полароидов,
Которые я сделал в своей голове.
Нет, такой день я никогда не забуду.

Как же реальность может замедляться,
Как воспоминание может стираться.
Оно может поблекнуть,
Но это действительно произошло.

Каждая секунда – как полароид
Рядом с темно-красной розой.
Это самая красивая фотография на свете.
Каждый день – это стена, полная полароидов,
Которые я сделал в своей голове.
Нет, такой день я никогда не забуду.

Каждый час – это горсть полароидов.
Они не лежат в коробке,
Их никогда не выбросят.
Каждый день – это стена, полная полароидов,
Которые я сделал в своей голове.
Нет, такой день я никогда не забуду.