Lyrics and translation Benny Neyman - Kerstdagen Van Toen

Kerstdagen Van Toen

Met kerst versierde wij een boom
Dat klinkt misschein wel wat gewoon
Als kind vond ik die kerstboom al het mooiste wat er was
Maar dat begreep ik later pas
De piek, de slingers en de stal
Bekeek mezelf in een bal
En kwam ik na de nachtmis weer verkleumd en slaperig thuis
Dan was het heerlijk warm in huis

Ik denk nog vaak met heimwee aan die kerstdagen van toen
De kleuren van de kerstboom en de geur van de kalkoen
Het smullen van het kerstdiner, de bellen van een arrenslee
Met kerstmis is het nooit meer zo als toen
Ik zie me nog steeds staren naar die beeldjes in die stal
En ′s avonds naar de sterren in de hemel, het heelal
Het zingen zacht van stille nacht
Ik heb toch vroeger nooit gedacht
Dat kerstfeest dat gewoon was toen
Dat kun je later nooit meer overdoen

Met kerst versier ik nu een boom
Al issie lang niet meer zo mooi
Ik wil hem steeds bekijken met de ogen van dat kind
Maar zoek iets dat ik nooit meer vind
De piek, de slingers en de stal
Het zegt me eigenlijk geen bal
En kom ik na de nachtmis weer verkleumd en slaperig thuis
Dan is het ijzig koud in huis

Met kerst versierde wij een boom
Dat klinkt misschien wel wat gewoon
Maar als kind vond ik die kerstboom al het mooiste wat er was
Maar dat begreep ik later pas

Рождественские дни прошлого

На Рождество мы наряжали ёлку,
Звучит, наверное, довольно обычно.
В детстве я считал эту ёлку самым прекрасным, что есть на свете,
Но понял это лишь позже.
Верхушка, гирлянды и вертеп,
Разглядывал себя в ёлочном шаре.
И когда я возвращался домой после ночной мессы, продрогший и сонный,
В доме было так чудесно тепло.

Я часто вспоминаю с ностальгией те рождественские дни,
Цвета ёлки и запах индейки.
Наслаждение рождественским ужином, звон бубенцов саней,
На Рождество уже никогда не будет так, как тогда.
Я всё ещё вижу себя, смотрящим на фигурки в вертепе,
А вечером – на звёзды в небе, во всей вселенной.
Тихое пение «Тихой ночи»,
Я и подумать тогда не мог,
Что Рождество, которое было таким обычным тогда,
Уже никогда не повторится.

На Рождество я теперь наряжаю ёлку,
Хотя она уже совсем не такая красивая.
Я хочу смотреть на неё глазами того ребёнка,
Но ищу то, что уже никогда не найду.
Верхушка, гирлянды и вертеп,
Мне это уже ничего не говорит.
И когда я возвращаюсь домой после ночной мессы, продрогший и сонный,
В доме ледяной холод.

На Рождество мы наряжали ёлку,
Звучит, наверное, довольно обычно.
Но в детстве я считал эту ёлку самым прекрасным, что есть на свете,
Но понял это лишь позже.