Łapię Oddech - Bonez & Danny translation in German

Łapię Oddech

Czuję jak co dzień, że chyba się duszę i biorąc tu oddech nie łapię nic,
I powiedz co teraz, bo czuję, że muszę, brakuje mi tlenu, a dalej chce żyć!
I nie wiem co robić, przeżywam katusze i liczę już tylko przez ile dni
I szukam tej drogi bo chciałbym stąd uciec, za często brakuje mi straconych chwil.
I chcę się uwolnić, a coś mnie tu trzyma, ja chyba za dobrze znam to coś
I wiem to na pewno, nie mogę przeginać, podobno mówiłem już dawno to.
Teraz jak zawsze nie mogę wytrzymać i czuję się jakbym dotykał dna,
Bo przecież mówiono mi nie raz to chyba - po każdym upadku należy wstać.
Nie wiem co może mi przynieść jutro, nie wiem czy będę tu pił na smutno,
Może się uda i w końcu to zrobię tak, żeby tu później nie mówić trudno.
Bo póki co chciałbym pokonać ten bezdech,
Dopóki tu jestem w stanie jeszcze wyjść na powierzchnie, złapać powietrze.
Muszę koniecznie przebić tą ścianę, przebić ten mur, przebić na pół,
Nawet jeżeli miałbym tu poczuć jedynie ból, strzeli mnie chuj.
Jeśli nigdy nie znalazłbym drogi do wyjścia,
Ale wierzę, że znajdę na końcu drogowskaz, który mi wskaże kierunek gdzie iść mam.
Wiem, że, muszę się tylko skupić,
Bo nie ma to sensu, żeby stać w miejscu dalej w tym syfie i tylko się dusić.

Mam tyle powodów, żeby złapać oddech.
I tyle powodów, by nie robić nic.
A chcę więcej niż to, co masz za wygodne.
I nie dusić się już tylko w lepsze dni.

Ooh, za długo oddychałem przez tę słomkę,
Podwodny okręt, choć jedyne, co zatapiałem, to piątek.
Czasem zęby i paznokcie w jakiejś flądrze, nie za mądrej,
Monciak, mam daleko, raz coś z Chmielnej, raz z Piotrkowskiej.
Tracę oddech przez zazdrosne, tracę formę przez nagonkę
Na bycie w uścisku z kimś dwa cztery, kupię anakondę.
Może da napisać zwrotkę, da mi z fanem zrobić fotkę,
Bo gramy tu dla nich, nie tylko po to, by od nich złapać oddech.
Rzuciłem wszystko, co mnie mogło trzymać w miejscu,
Rzuciłem wszystko, co mi leżało na sercu.
Zabrałem wszystko to, co kocham w jednym miejscu,
Złapałem oddech, zobacz, czyli teraz jest na wierzchu.
Jak pójdę dalej w to, możesz być pewny, ziom,
Że jeszcze nie raz odbierze ci oddech to co zrobię #Martwy_ciąg.
Żyć pełną piersią, z pełnym brzuchem, przestać wierzyć w los,
Ostatni tlenu gram - wydać z siebie głos.

Mam tyle powodów, żeby złapać oddech.
I tyle powodów, by nie robić nic.
A chcę więcej niż to, co masz za wygodne.
I nie dusić się już tylko w lepsze dni.

Fange Atem

Jeden Tag fühle ich, dass ich ersticke, und wenn ich hier Luft hole, krieg ich nichts.
Sag mir, was jetzt, denn ich spür, ich muss, es fehlt Sauerstoff, und ich will trotzdem leben!
Weiß nicht, was tun, ich leide Qualen und zähl nur noch, wie viele Tage noch.
Ich suche diesen Weg, denn ich will hier raus, allzu oft entgehen mir verpasste Momente.
Ich will mich befreien, doch was hält mich hier, ich kenn dieses Etwas wohl zu gut.
Und ich weiß ganz sicher, darf nicht übertreiben, angeblich sagte ich das schon lang.
Jetzt wie immer halt ich's nicht aus und fühl mich, als ob ich den Grund berührte.
Denn man hat mir schließlich oft gesagt wohl - nach jedem Sturz soll man aufstehen.
Weiß nicht, was morgen mir bringen wird, weiß nicht, ob ich hier trinken werd aus Trauer.
Vielleicht schaff ich's und mach's endlich so, dass man später nicht sagt: Schade nun.
Denn bis dahin will ich diese Luftnot schlagen,
Solang ich hier noch kann, auftauchen an die Oberfläche, frische Luft erfassen.
Ich muss unbedingt diese Wand durchdringen, durchbrechen diese Mauer, sie zertrümmern,
Selbst wenn ich dabei nur Schmerz spüren würde, verdammt.
Falls ich nie einen Ausweg finden könnte,
Doch ich glaub, ich find noch diese Wegweisung, die mir zeigt, wohin zu gehn ich hab.
Ich weiß, ich muss nur mich konzentrieren,
Denn es bringt nichts, in diesem Dreck stillzustehen und weiterhin zu ersticken.

Ich hab so viele Gründe, Atem zu holen.
Und so viele Gründe, nichts zu tun dabei.
Doch ich will mehr als das, was du als bequem hast.
Und nicht ersticken nur an guten Tagen jetzt.

Ooh, zu lang hab ich durch dieses Röhrchen geatmet,
U-Boot-Held, obwohl ich bloß Wochenenden ersäufte.
Manchmal mit Zähnen und Klauen in Platten, nicht schlau,
Monciak, ich wohne weit, mal was von Chmielna, mal von Piotrkowska.
Verlier Atem durch Neider, verlier Form durch Hetze
Aufs Einssein mit jemand 24/7, kauf ich 'ne Anakonda.
Vielleicht schreibt sie 'ne Strophe, lässt mich mit 'nem Fan fotografieren,
Denn wir spielen hier für sie, nicht nur für Luft von ihnen.
Ich warf alles fort, was mich festhalten konnte,
War alles weg, was mir auf dem Herzen lag.
Nahm alles mit, was ich lieb hab versammelt,
Holte Luft voll, siehst du, jetzt ist es obenauf.
Geh ich hier weiter rein, sicher sei dir, Kollege,
Dass meins Kreuzheben dir noch oft den Atem rauben wird.
Voll leben, vollen Bauch, aufhören ans Schicksal zu glauben,
Der letzte Rest Luft noch - geb alles, lass es raus.

Ich hab so viele Gründe, Atem zu holen.
Und so viele Gründe, nichts zu tun dabei.
Doch ich will mehr als das, was du als bequem hast.
Und nicht ersticken nur an guten Tagen jetzt.