Lyrics and translation Brainpower - Je Moest Waarschijnlijk Gaan - Live@Box Pure

Je Moest Waarschijnlijk Gaan - Live@Box Pure

Ik lees de advertentie
De zwarte omlijning benadrukt de essentie
Omschrijving voor die andere dimentie
De letters van je naam, ze branden in m′n netvlies
Emoties hectisch, ik wil rustig blijven
Maar 't lukt me net niet
Brok in m′n keel, druk op m'n oren,
Wil de vraag die ik van binnen stel niet horen:
"Heb ik echt m'n beste vriend verloren?"
Ja ik hoorde het eerder door de hoorn van de telefoon
Maar dit sjabloon bevestigt het pas echt en het is ongewoon
Ofschoon de woorden er toch duidelijk en echt staan,
Niet weggaan
Hey, ik zal m′n pijn niet in de weg staan
Door mezelf te confronteren met de feiten
Niemand iets verwijten, maar flarden van spijt,
Ze vliegen als tapijten door m′n hoofd
Maar yo, ik kan de klok niet keren
Even later al op weg je familie te condoleren

Je leeft maar heel kort

Ik loop langzaam degenen achterna waar ik achter sta
Neem alles in me op en omhels, eerst je pa en ma
En zie daarna daarna het verdriet van je zus
Doe even lief en ik sus, geef haar een brief en een kus
Ik vraag: 'Wil je dit eehh. aan Michiel geven?"
Ze belooft dat ze ′m voorleest,
Ik hoop dus dat je 'm hoort voordat je doorsjeest
Naar het leven na de dood
Probeer m′n verstand op nul te zetten,
Maar sta rationeel even rood
En voel me slap als ik stap naar je kist,
Ik slik van onbegrip en klap haast dicht
Als ik naar adem hap,
Angst, schuld en woede worden aangekaart
Maar verdriet bedaart, je wordt door velen aangestaard
En je staat opgebaard

Daar lig je dan, is dit het dan?
Wist ik het maar, wist je er zelf al van?
Trok je het niet meer, of was dit je plan?

Ik maak een vuist, stamel je naam en pink een traan
Ik wil bij alles stilstaan, maar ik moet zodadelijk gaan
Want de condoleance is voorbij,
Het afscheid is nabij, je weet, Brain is zeker niet van steen
Maar blijft nu wel een kei
Nog een laatste blik, ik slik en ga vlug
Want yo, je moest waarschijnlijk gaan,
Maar komt zeker nooit meer terug

Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
Alsof het lot m'n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan
Maar je moest waarschijnlijk gaan

Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
Alsof het lot m′n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan
Maar je moest waarschijnlijk gaan

Je leeft maar heel kort

De ceremonie is voorbij,
Iedereen doet semi-opgelucht en quasi-blij
Maar echte rust is er haast niet bij,
Meer een suggestieve sfeer van een schone lei
Er vormt zich wederom een rij
En met vrienden sta ik zij-aan-zij
Een net kloffie en een ... laat 't roughe in de steek
Nog even medeleven met koffie en cake
Ey yo, van Beek, denk ik van binnen,
Maar woordeloos kom ik tot m'n zinnen
Wetend dat die echte pijn nu gaat beginnen
De klap en de leegte, het besef van het verlies
M′n hersenvlies kraakt en net zoals servies
Breekt de spanning heel gemakkelijk,
Het leven is vergankelijk, soms verachtelijk,
Altijd van tijd afhankelijk
Maar tijdloos ben je nu en feilloos
Ook al was je grenzeloos, je bent nooit mateloos
Het is een schrale troost, misschien,
Maar ik blijf geloven in vriendschap
Eindeloos, hier beneden of daarbovenin
Sprakeloos, werden we tegen het einde,
Er was het een en ander loos
We werden minder close, je was boos
Maar niemand koos
Voor de manier waarop het afliep
Schuld is niet toepasselijk
Maar hey, dat doet zeer, dat het zo maf liep
En het vreemde is, je bent gecremeerd,
Geen steen of urn is nooit teruggekeerd
Naar een plek door jouw ziel beheerd
Begrijp me niet verkeerd, het is gegaan zoals het ging
Je bent vergaan, verre van herinnering die blijft bestaan
Ik hoop echt dat je stierf in vrede met jezelf
Alle pijn verleden tijd en tevreden met jezelf
Het klinkt raar, naar, onwerkelijk maar waar
Misschien ben je daar nu echt onsterfelijk
En is het hiernamaals, de sigaar
Want je vibe is wat me altijd bijblijft
En aan m′n zij blijft, voordat ik optreed of een rhyme schrijf
Connect ik even met je ziel, met Michiel, het klinkt debiel
Maar het is real, net zoals m'n liefde voor vinyl
En altijd op je sterfdag, ben ik even alleen
En koop een plaat die me raakt,
Dan zijn we eventjes één
En yo, die band zal voor altijd doorgaan
Want ook al lijk je soms teloor gegaan
Je ziel blijft voor altijd voortbestaan

Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
Alsof het lot m′n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan
Maar je moest waarschijnlijk gaan

Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
Alsof het lot m'n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan, man
Maar je moest waarschijnlijk gaan, man

Je leeft maar heel kort

Daar doe je niets aan

Тебе, вероятно, пришлось уйти - Live@Box Pure

Читаю объявление,
Чёрная рамка подчёркивает суть.
Описание для иного измерения,
Буквы твоего имени горят на сетчатке.
Эмоции бушуют, хочу оставаться спокойным,
Но никак не получается.
Ком в горле, давление в ушах,
Не хочу слышать вопрос, который внутри звучит:
"Неужели я потерял своего лучшего друга?"
Да, я слышал это раньше по телефону,
Но этот шаблон подтверждает всё окончательно, и это необычно.
Хотя слова здесь ясные и настоящие,
Не уходи.
Эй, я не позволю своей боли встать на пути,
Принимая факты.
Никого не виню, но обрывки сожаления,
Они летают, как ковры, в моей голове.
Но, знаешь, я не могу повернуть время вспять.
Чуть позже уже еду выразить соболезнования твоей семье.

Ты прожила так мало.

Медленно иду за теми, кого поддерживаю.
Впитываю всё и обнимаю, сначала твоих папу и маму.
А затем вижу горе твоей сестры.
Немного ласки, и я успокаиваю, даю ей письмо и поцелуй.
Спрашиваю: "Ты можешь... эээ... передать это Михилю?"
Она обещает прочитать ему,
Надеюсь, ты услышишь это, прежде чем отправишься дальше
В жизнь после смерти.
Пытаюсь отключить разум,
Но на мгновение теряюсь в рациональности.
Чувствую слабость, подходя к твоему гробу,
Задыхаюсь от непонимания и почти захлопываюсь,
Когда пытаюсь вдохнуть.
Страх, вина и гнев поднимаются на поверхность,
Но печаль утихает, на тебя смотрят многие,
И ты лежишь в гробу.

Вот ты лежишь, это и есть конец?
Знала ли ты сама, хотел бы я знать.
Не выдержала ли ты больше, или это был твой план?

Сжимаю кулак, шепчу твоё имя и роняю слезу.
Хочу остановиться на каждом моменте, но скоро нужно уходить.
Ведь соболезнования окончены,
Прощание близко, ты знаешь, Брейн не из камня,
Но сейчас остаётся твёрдым, как скала.
Ещё один последний взгляд, сглатываю и ухожу быстро,
Ведь, знаешь, тебе, вероятно, пришлось уйти,
Но ты точно никогда не вернёшься.

В слишком юном возрасте ты ушла от нас,
Как будто судьба была моей partner, и она мне изменила.
Столько не сказано, столько не создано, столько не сделано,
Но тебе, вероятно, пришлось уйти.

В слишком юном возрасте ты ушла от нас,
Как будто судьба была моей partner, и она мне изменила.
Столько не сказано, столько не создано, столько не сделано,
Но тебе, вероятно, пришлось уйти.

Ты прожила так мало.

Церемония окончена,
Все ведут себя полу-облегчённо и псевдо-радостно.
Но настоящего покоя почти нет,
Скорее, создаётся иллюзия чистого листа.
Вновь образуется очередь,
И я стою бок о бок с друзьями.
Аккуратная одежда и... забей на грубость.
Ещё немного сочувствия с кофе и пирожными.
Эй, знаешь, Ван Бик, думаю я про себя,
Но безмолвно прихожу в себя,
Зная, что настоящая боль начнётся сейчас.
Удар и пустота, осознание потери.
Моя мозговая оболочка трещит, как посуда,
Напряжение легко ломается,
Жизнь бренна, иногда презренна,
Всегда зависит от времени.
Но теперь ты вне времени и безупречна,
Хотя ты была безграничной, ты никогда не была безмерной.
Это слабое утешение, возможно,
Но я продолжаю верить в дружбу
Бесконечную, здесь, внизу, или там, наверху.
Мы онемели к концу,
Многое было не так.
Мы стали менее близки, ты злилась,
Но никто не выбирал
То, как всё закончилось.
Вина неуместна,
Но, эй, это больно, что всё так пошло.
И странно, тебя кремировали,
Никакой камень или урна не вернулись
На место, управляемое твоей душой.
Не пойми меня неправильно, всё случилось так, как случилось.
Ты исчезла, далеко от памяти, которая остаётся.
Я искренне надеюсь, что ты умерла в мире с собой,
Вся боль в прошлом, и ты довольна собой.
Это звучит странно, больно, нереально, но это правда.
Возможно, ты там, на самом деле, бессмертна,
И загробная жизнь - это то, что нужно.
Ведь твоя энергия всегда останется со мной,
И будет рядом со мной, прежде чем я выступлю или напишу рифму,
Я на мгновение соединюсь с твоей душой, с Михилем, это звучит глупо,
Но это реально, как моя любовь к винилу.
И всегда в день твоей смерти я буду один,
И куплю пластинку, которая трогает меня,
Тогда мы будем на мгновение едины.
И, знаешь, эта связь будет продолжаться всегда,
Ведь даже если иногда кажется, что ты исчезла,
Твоя душа будет жить вечно.

В слишком юном возрасте ты ушла от нас,
Как будто судьба была моей partner, и она мне изменила.
Столько не сказано, столько не создано, столько не сделано,
Но тебе, вероятно, пришлось уйти.

В слишком юном возрасте ты ушла от нас,
Как будто судьба была моей partner, и она мне изменила.
Столько не сказано, столько не создано, столько не сделано, чувак,
Но тебе, вероятно, пришлось уйти, чувак.

Ты прожила так мало.

С этим ничего не поделаешь.