Lyrics and translation Brainpower - Je Moest Waarschijnlijk Gaan

Je Moest Waarschijnlijk Gaan

Ik lees de advertentie
De zwarte omlijning benadrukt de essentie
Omschrijving voor die andere dimentie
De letters van je naam, ze branden in m'n netvlies
Emoties hectisch, ik wil rustig blijven
Maar 't lukt me net niet
Brok in m'n keel, druk op m'n oren,
Wil de vraag die ik van binnen stel niet horen:
"Heb ik echt m'n beste vriend verloren?"
Ja ik hoorde het eerder door de hoorn van de telefoon
Maar dit sjabloon bevestigt het pas echt en het is ongewoon
Ofschoon de woorden er toch duidelijk en echt staan,
Niet weggaan
Hey, ik zal m'n pijn niet in de weg staan
Door mezelf te confronteren met de feiten
Niemand iets verwijten, maar flarden van spijt,
Ze vliegen als tapijten door m'n hoofd
Maar yo, ik kan de klok niet keren
Even later al op weg je familie te condoleren

Je leeft maar heel kort

Ik loop langzaam degenen achterna waar ik achter sta
Neem alles in me op en omhels, eerst je pa en ma
En zie daarna daarna het verdriet van je zus
Doe even lief en ik sus, geef haar een brief en een kus
Ik vraag: 'Wil je dit eehh. aan Michiel geven?"
Ze belooft dat ze 'm voorleest,
Ik hoop dus dat je 'm hoort voordat je doorsjeest
Naar het leven na de dood
Probeer m'n verstand op nul te zetten,
Maar sta rationeel even rood
En voel me slap als ik stap naar je kist,
Ik slik van onbegrip en klap haast dicht
Als ik naar adem hap,
Angst, schuld en woede worden aangekaart
Maar verdriet bedaart, je wordt door velen aangestaard
En je staat opgebaard

Daar lig je dan, is dit het dan?
Wist ik het maar, wist je er zelf al van?
Trok je het niet meer, of was dit je plan?

Ik maak een vuist, stamel je naam en pink een traan
Ik wil bij alles stilstaan, maar ik moet zodadelijk gaan
Want de condoleance is voorbij,
Het afscheid is nabij, je weet, Brain is zeker niet van steen
Maar blijft nu wel een kei
Nog een laatste blik, ik slik en ga vlug
Want yo, je moest waarschijnlijk gaan,
Maar komt zeker nooit meer terug

Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
Alsof het lot m'n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan
Maar je moest waarschijnlijk gaan

Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
Alsof het lot m'n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan
Maar je moest waarschijnlijk gaan

Je leeft maar heel kort

De ceremonie is voorbij,
Iedereen doet semi-opgelucht en quasi-blij
Maar echte rust is er haast niet bij,
Meer een suggestieve sfeer van een schone lei
Er vormt zich wederom een rij
En met vrienden sta ik zij-aan-zij
Een net kloffie en een ... laat 't roughe in de steek
Nog even medeleven met koffie en cake
Ey yo, van Beek, denk ik van binnen,
Maar woordeloos kom ik tot m'n zinnen
Wetend dat die echte pijn nu gaat beginnen
De klap en de leegte, het besef van het verlies
M'n hersenvlies kraakt en net zoals servies
Breekt de spanning heel gemakkelijk,
Het leven is vergankelijk, soms verachtelijk,
Altijd van tijd afhankelijk
Maar tijdloos ben je nu en feilloos
Ook al was je grenzeloos, je bent nooit mateloos
Het is een schrale troost, misschien,
Maar ik blijf geloven in vriendschap
Eindeloos, hier beneden of daarbovenin
Sprakeloos, werden we tegen het einde,
Er was het een en ander loos
We werden minder close, je was boos
Maar niemand koos
Voor de manier waarop het afliep
Schuld is niet toepasselijk
Maar hey, dat doet zeer, dat het zo maf liep
En het vreemde is, je bent gecremeerd,
Geen steen of urn is nooit teruggekeerd
Naar een plek door jouw ziel beheerd
Begrijp me niet verkeerd, het is gegaan zoals het ging
Je bent vergaan, verre van herinnering die blijft bestaan
Ik hoop echt dat je stierf in vrede met jezelf
Alle pijn verleden tijd en tevreden met jezelf
Het klinkt raar, naar, onwerkelijk maar waar
Misschien ben je daar nu echt onsterfelijk
En is het hiernamaals, de sigaar
Want je vibe is wat me altijd bijblijft
En aan m'n zij blijft, voordat ik optreed of een rhyme schrijf
Connect ik even met je ziel, met Michiel, het klinkt debiel
Maar het is real, net zoals m'n liefde voor vinyl
En altijd op je sterfdag, ben ik even alleen
En koop een plaat die me raakt,
Dan zijn we eventjes één
En yo, die band zal voor altijd doorgaan
Want ook al lijk je soms teloor gegaan
Je ziel blijft voor altijd voortbestaan

Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
Alsof het lot m'n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan
Maar je moest waarschijnlijk gaan

Op veel te jonge leeftijd, is van ons heengegaan
Alsof het lot m'n partner was en ze is nu vreemdgegaan
Zoveel niet gezegd, zoveel niet gemaakt, zoveel niet gedaan, man
Maar je moest waarschijnlijk gaan, man

Je leeft maar heel kort

Daar doe je niets aan

Тебе, вероятно, пришлось уйти

Я читаю объявление,
Черная рамка подчеркивает суть.
Описание для того, другого измерения.
Буквы твоего имени горят на моей сетчатке.
Эмоции бурлят, я хочу оставаться спокойным,
Но у меня не получается.
Ком в горле, давление в ушах,
Не хочу слышать вопрос, который задаю себе внутри:
"Я действительно потерял свою лучшую подругу?"
Да, я слышал это раньше по телефону,
Но этот шаблон подтверждает это по-настоящему, и это необычно.
Хотя слова там написаны четко и ясно,
Не уходи.
Эй, я не буду мешать своей боли,
Противостоя фактам.
Никого не виню, но обрывки сожаления
Проносятся в моей голове, как ковры.
Но, знаешь, я не могу повернуть время вспять.
Чуть позже я уже в пути, чтобы выразить соболезнования твоей семье.

Ты жила так мало.

Я медленно иду за теми, кого поддерживаю.
Впитываю все и обнимаю, сначала твоих родителей.
А затем вижу горе твоей сестры.
Нежно успокаиваю её, передаю письмо и целую.
Я спрашиваю: "Можешь, э-э... передать это Мишель?"
Она обещает, что прочтет его,
И я надеюсь, что ты услышишь его, прежде чем отправишься дальше,
В жизнь после смерти.
Пытаюсь отключить свой разум,
Но рационально понимаю, что нахожусь на грани.
И чувствую слабость, подходя к твоему гробу.
Задыхаюсь от непонимания и почти закрываюсь,
Ловя воздух.
Страх, вина и гнев поднимаются во мне,
Но горе утихает, на тебя смотрят многие,
И ты лежишь в гробу.

Вот ты и лежишь здесь, неужели это конец?
Если бы я только знал, знала ли ты сама об этом?
Ты больше не могла выносить это, или это был твой план?

Я сжимаю кулак, шепчу твое имя и роняю слезу.
Я хочу остановиться на каждом мгновении, но мне скоро нужно идти,
Потому что соболезнования закончились,
Прощание близко, ты знаешь, Brain точно не из камня,
Но сейчас он кремень.
Последний взгляд, я сглатываю и быстро ухожу,
Потому что, знаешь, тебе, вероятно, пришлось уйти,
Но ты точно никогда не вернешься.

Слишком молодая, ты ушла от нас,
Как будто судьба была моей партнершей, и она мне изменила.
Столько не сказано, столько не создано, столько не сделано.
Но тебе, вероятно, пришлось уйти.

Слишком молодая, ты ушла от нас,
Как будто судьба была моей партнершей, и она мне изменила.
Столько не сказано, столько не создано, столько не сделано.
Но тебе, вероятно, пришлось уйти.

Ты жила так мало.

Церемония окончена,
Все ведут себя полуоблегченно и псевдо-радостно,
Но настоящего покоя почти нет,
Скорее, наводящая атмосфера чистого листа.
Снова образуется очередь,
И я стою бок о бок с друзьями.
Опрятная одежда и... оставляю грубость позади,
Еще немного сочувствия с кофе и пирожными.
Эй, знаешь, ван Бик, думаю я про себя,
Но безмолвно прихожу в себя,
Зная, что настоящая боль только начинается.
Удар и пустота, осознание потери.
Моя мозговая оболочка трещит, и, как посуда,
Напряжение легко ломается.
Жизнь мимолетна, иногда презренна,
Всегда зависит от времени.
Но теперь ты вне времени и безупречна,
Хотя ты была безгранична, ты никогда не была чрезмерна.
Это слабое утешение, возможно,
Но я продолжаю верить в дружбу
Бесконечную, здесь, внизу, или там, наверху.
Безмолвными мы стали к концу,
Кое-что случилось.
Мы стали меньше общаться, ты была зла,
Но никто не выбирал
Того, как все закончилось.
Вина здесь неуместна,
Но, эй, это больно, что все так странно вышло.
И самое странное, тебя кремировали,
Никакой камень или урна никогда не вернутся
На место, где царила твоя душа.
Не пойми меня неправильно, все произошло так, как произошло.
Ты ушла, далеко от воспоминаний, которые останутся.
Я искренне надеюсь, что ты умерла в мире с собой,
Вся боль в прошлом, и ты довольна собой.
Это звучит странно, нереально, но это правда.
Может быть, ты теперь действительно бессмертна там,
И загробная жизнь – это то, что нужно.
Ведь твоя энергетика всегда будет со мной,
Рядом со мной, прежде чем я выступлю или напишу рифму,
Я связываюсь с твоей душой, с Мишель, это звучит безумно,
Но это реально, как моя любовь к винилу.
И всегда в день твоей смерти я буду один,
И куплю пластинку, которая меня тронет,
Тогда мы будем на мгновение едины.
И, знаешь, эта связь будет вечной,
Ведь даже если кажется, что ты исчезла,
Твоя душа будет жить вечно.

Слишком молодая, ты ушла от нас,
Как будто судьба была моей партнершей, и она мне изменила.
Столько не сказано, столько не создано, столько не сделано.
Но тебе, вероятно, пришлось уйти.

Слишком молодая, ты ушла от нас,
Как будто судьба была моей партнершей, и она мне изменила.
Столько не сказано, столько не создано, столько не сделано, подруга.
Но тебе, вероятно, пришлось уйти, подруга.

Ты жила так мало.

С этим ничего не поделаешь.