Lyrics and translation Bülent Ersoy - İstanbul Akşamları

İstanbul Akşamları

Yalnızım çok yalnızım
Şu fani dünyada
Ne bir dost ne de anlayan
Bir insanım var
Kim düşse benim
Düştüğüm derde
Çoktan yıkılır kalırdı köşelerde
Kim düşse, kim düşse benim
Düştüğüm derde
Yıkılır kaybolurdu soğuk caddelerde
Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma
Sevdiğim hiç kimse olmadı
Senden sonra
Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma
Bitmedi ne sevgim
Ne içimde fırtına
İstanbul akşamlarında hatıramız var
İstanbul akşamlarında yıldızlar ağlar
İstanbul şu kalbimi yakmazdı bu kadar
Sen yoksun, yoksun artık
İstanbul akşamlarında hatıramız var
İstanbul akşamlarında yıldızlar ağlar
İstanbul şu kalbimi yakmazdı bu kadar
Sen yoksun, yoksun artık
Yalnızım çok yalnızım
Şu fani dünyada
Ne bir dost ne de anlayan
Bir insanım var
Kim düşse benim
Düştüğüm derde
Çoktan yıkılır kalırdı köşelerde
Kim düşse, kim düşse benim
Düştüğüm derde
Yıkılır kaybolurdu soğuk caddelerde
Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma
Sevdiğim hiç kimse olmadı
Senden sonra
Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma
Bitmedi ne sevgim
Ne içimde fırtına
İstanbul akşamlarında hatıramız var
İstanbul akşamlarında yıldızlar ağlar
İstanbul şu kalbimi yakmazdı bu kadar
Sen yoksun, yoksun artık
İstanbul akşamlarında hatıramız var
İstanbul akşamlarında yıldızlar ağlar
İstanbul şu kalbimi yakmazdı bu kadar
Sen yoksun, yoksun artık...

Istanbul Evenings

I am so lonely
In this mortal world
Neither a friend nor an understanding soul
I have only one person
Who would fall with me
Into my misery
Would have long collapsed in the corners
Who would fall, who would fall with me
Into my misery
Would be destroyed and lost in the cold streets
Do not ask where I am, do not ask how I am
I never loved anyone
After you
Do not ask where I am, do not ask how I am
Neither my love has ended
Nor the storm within me
In Istanbul evenings, our memories remain
In Istanbul evenings, the stars are weeping
Istanbul would not burn my heart this much
You are no more, you are gone
In Istanbul evenings, our memories remain
In Istanbul evenings, the stars are weeping
Istanbul would not burn my heart this much
You are no more, you are gone
I am so lonely
In this mortal world
Neither a friend nor an understanding soul
I have only one person
Who would fall with me
Into my misery
Would have long collapsed in the corners
Who would fall, who would fall with me
Into my misery
Would be destroyed and lost in the cold streets
Do not ask where I am, do not ask how I am
I never loved anyone
After you
Do not ask where I am, do not ask how I am
Neither my love has ended
Nor the storm within me
In Istanbul evenings, our memories remain
In Istanbul evenings, the stars are weeping
Istanbul would not burn my heart this much
You are no more, you are gone
In Istanbul evenings, our memories remain
In Istanbul evenings, the stars are weeping
Istanbul would not burn my heart this much
You are no more, you are gone...